SESSİZ OL SEVGİLİM

• 30 Ekim 2020 Cuma 09:46:44

Her adımda senden biraz daha uzaklaşıyorum, biraz daha yabancılaşıyorsun, oysa gelişin daha dün gibi aklımda. Sensizlik kanarken yastık altında her gece gizli gizli sana şiirler yazmaya çalışıyorum.
Geceye anlatıyorum seni, duvarlarla dertleşiyorum, biliyor musun dün gece sana o kadar çok ihtiyacım vardı ki! Dizlerinde yatmaya, gözlerine bakmaya, olmadı hani bir zamanlar taştan yastık yapmıştım ya, işte şimdi o yastığımı yeniden koydum yatağımın başına. Sen atmak istemiştin de attırmamıştım...

Biliyorsun gök gürültüsünden çok korkarım ben, gece yağmur yağdı yatağımın en uç köşesine sığındım ve sadece dua ettim. Sen olsaydın yanımda alırdın beni kollarına, dinerdi tüm acılarım.
İnsanın yüreği üşür mü? Üşürmüş.
Kansızlık nöbetlerim başladı yine. Doktorlar adına kansızlık diyorlar oysa ben biliyorum sensizlik, içimde tarifsiz bir acı. Ellerim ellerini, gözlerim gözlerini özlüyor. Sen sesini alıp gidince kulaklarımdan, ben dilsiz kaldım. Şimdi tekrar nasıl konuşurum iki kelimeyi bile yan yana getirebilir miyim? İnan ben de bilmiyorum. Gitmez dediğim gidiyor, bitmez dediğim bitiyor. Galiba ben sevmeyi bilmiyorum, nedendir bilinmez sevmeyi öğretemedim ellerime, gözlerime ama şimdi unutmayı öğretmem gerek.
Mesela gecenin bir yarısı gözlerim sensizliğe ağlamamalı ya da ellerim ansızın üşümemeli. Öğretmeliyim sensizliği bedenime ama nasıl ben bile beni tanıyamazken unutmayı nasıl öğreteceğim onlara?

Okuldayken de sevmezdim hesap yapmayı, şimdi senden beni çıkarsam bizden geriye ne kalır? Hayat bana acıları eklerken, bir bir çıkarırken mutlulukları, ellerim acıların çetelesini tutarken, seni unutmak mümkün mü?
Sen unutmaya çalıştıkça beynime kazınansın ve ben o kadar beceriksizim ki seni unutamıyorum.
Affet beni sevdiğim, ben bugün de seni unutamadım ama söz veriyorum bir gün seni unutacağım, işte o zaman gamzelerim yeniden gülecek ve gülüşlerime yeniden şiirler yazılacak ama o zamana kadar uyutuyorum göz bebeklerimi.
Sessiz ol sevgilim, uyanırlarsa seller basar dünyayı, tıpkı gidişinle bir damla gözyaşında boğulan ben gibi.
Sahi ben yüzme biliyordum değil mi?