İÇİMDEKİ KAYBETTİĞİM BEN

• 21 Ekim 2020 Çarşamba 11:05:14

Hayat tercihlerden ve sonuçlardan meydana gelmektedir, bazen bel bağladığımız şeyler bile bir gün bizi yarı yolda bırakıp giderler. Tıpkı suyun hayat verirken, içine düştüğümüzde boğması gibi. Kader insanın elinde değildir ne kadar çabalarsak çabalayalım sonuç değişmeyecektir.

Bundan on beş yıl önce, her şeyi değiştirebileceğimi düşünüyordum. Çabalamalarım, emeklemelerim, bazen koşmalarım. Hepsi boşa çıkana kadar, daha sonra anladım uçurumun kenarında hissettiğim anlarda bile elimi tuttuğunu sandığım insanlar sadece vicdanlarını yıkamak adına elimi tutan insanlarmış, amaçları beni düşünmeleri değil, sadece vicdan azabı çekmek istememeleriymiş. O yüzden, bu hayatta her şey le tek başıma mücadele verdim.
Bazen düştüm çocukken de düşerdim ama dizlerim kanardı, büyüyünce düşünce yüreğim kanıyordu, tek fark ise buydu. Sonra acıdım eskiden acıyan yerime bez sarardım geçerdi, şimdi ise acımı hangi bez dindirir bilmiyorum.

Nedense hep yanlış anlaşıldım, oysa tek yaptığım sadece doğru bildiklerimi söylemek ve kendimi de ezdirmemek ti. Yeri geldi çok sert eleştirildim, sanal bir platform da bile. Düşünüyorum da burada bile böyle sert eleştiriler alırken hayatta almamayı beklemem aptallık olurdu.

(Hayat sürprizlerle doludur) diyordu Ünlü bir şair.
(Bir kapı kapanmadan diğer kapı açılmaz ve her son bir başlangıçtır) O halde yeniden şekillendirip, kendime göre yontabileceğim günler vardı önemde ve aldım yine kalemi elime. Hani mürekkep yerine kanımı doldurduğum, beni hiç bırakmayan o metal parçası. Galiba tek sadık kalan oydu bana ve yazmaya başladım. Kalemim keskinleştikçe hayat bir can damarını daha kaybetti ve bugün hayatın çömleği elimde, sıfırdan başlıyorum.
Yeni bir hayat yeni bir ben!
Hoş geldin içimdeki kaybettiğim ben, yolumuz uzun işimiz çok...