Mağlub
Şu hayatta her şey olacağım aklıma gelirdi de kötü bir insan olacağım aklıma gelmezdi.
Onca yılın sabrı, onca yük, yaşatılan onca acı ve yalvarmalarım ne olur beni bu hale getirme diye..
Duyan olmadı.
Kendini düşündü en çok beni hiçe saydı.
Kandım Ahmet abi. Bile bile kanmalar beni daha çok yıktı. Bir insan en çok eziyeti yine kendine edermiş..
Tartılarda eksilen kilolarıma baktım, kolumdaki serum izlerine.. toparlanamam dedim artık. Bitti.
Ben nasıl iyi insan olunur cok iyi bilirdim de, kötünün acemisiyim. İyilik yaparak kötü anıldım, olsun. Buna da eyvallah.
Bazı karşılaşmalar bana hiç tanıdık değildi. İçine itildiğim o cehennem, Allah’tan değildi.
Senin yarattığın kula bu gücü vermen hak mıdır güzel Rabbim?
Sağım ve soluma baktım. Kısılan sesimle dermân diledim. Duyan olmadı.
Zaten böyle zamanlarda kimse duymazdı.
Haketmediğim bir acıyla sınanıyorum. Sen güç ver ya Râb!