GECE GÖZLÜ SESSİZLİK

• 26 Eylül 2020 Cumartesi 08:49:03

GECE GÖZLÜ SESSİZLİK

Kumsalın kızıllığından sana doğru ilerliyordum, “gece gözlü sessizlik” hakimdi akıttığım hüzne; tâ uzaklardan devalı sesini duyumsar gibiyim, aşk için, sevgi kokulu arzularımı biriktiriyordum. Bu hayatta en çok istediğim şeydi “senli olmak,” tek duâda birleşerek, gözlerinin içinden geçerek, seyre dalmış “bakışlarında” kaybolmak isterdim...

Bir romanın güzelliği gibi yüreğinden öpmek, sevgiyle savaşarak; “katilsiz bir ömrü solumak,” yüreğime asılı bıraktığın “loşlu her gülümseyişte,” seni yüreğimin derinliklerine çağırıyordum...

Sabahın sessizliğinde sana aydınlığı sunsam, her anımda; sevgi savaşım, mabedim olsan, “kim bilir, gün doğar mıydı gecenin üstüne?”
Şimdi resimlerini izlerken, uykularım kaçmış, içimden bir parça gitmiş gibi sarsılmışım...

Gece gözlü sessizlikte kaybolmuş gibiyim, arkası olmayan zamanlar külünü yitirmiş; ateşin kızgın ocağından geçmiş gibiyim, hiç yazılmamış, adı konmamış bir şiir gibi hüzünler çökmüş üstüme, yutkunamıyorum. Pulsuz bir mektubun güneşinde aydınlanıyorum, sevgilere, zamana “yenik düştüm,” biliyor musun?

Şu vahşileşmiş zamanların “kıtlıklarını” gördüm, senle; inadına sevgiyi, huzuru benimsedim.
Her şeyden uzakta anılarım bana baş kaldırmış, huzur kokulu güzellikleri mumla aradım durdum, seni tanımadan hissetmek güzeldi ey ceylan gözlüm...

Geçen zamanlarda, içime sıkıntılar birikmiş, konuştuğum kelimelerde; gözlerime yaş değmiş, yaşadığım, anımsadığım her olgu “beni sana getirmiş,” içimdeki gizemli sevgimi haykırmak istiyorum...

Kaybolmuşluğun içinde sessizce yürüdüm, minicik yüreğinin akıcı güzelliğini hissettim; ağlamaklı gözlerinden öperek seni yaşadım, sevginin en yalın halini sana “canımla” verdim, aralanmış perdeleri açarak, sana ebedi geldim, hiç yaşanmamış zamanları seninle diledim, gece gözlü sessizlikten “kaçarak” sana geldim...

Mehmet Öksüz