Yağmur kokulum

• 23 Eylül 2020 Çarşamba 13:56:03

Bu gün ikimiz için herşeyin sıradanlaştığı birinci günümüzdü aynı şehirde. İkimiz için hiçte kolay olmayacağını bildiğimiz halde hiç olmamış gibi devam edeceğiz yani sahtekar bir şekilde. Geçen beş yılın ömür sancısı olacak elbet ve kalacak tabi ıslandığımız yağmurların hatırası. Isınmak için uğradığımız kıraathanenin sıcacık cayı, çorbası. Buram buram kokan dem kokusu, samimi insanlar içinde yavaştan gelen yorgunluk uykusu ve daha sayamadığım bir çok şey...Her sokağın ayrı bir tadı, güzelliği var bizde. Hatta birlikte aldığımız her dakika nefesinde.

Yavaştan yağmur bitti yola koyulduk ikimiz. Ellerimi tutup bak deli olan bu el bırakılmayacak her ne olursa ve her ne yaşanırsa demiştin. Bende bir an düşünmeden cevabımı vermiştim deli kız. Seni tanıdığım ilk gün ne dediysem ne yemin ettiysem onu hatırlatmiştim ve seninde hoşuna gitmişti. Belli etmedim çünkü benimde hoşuma gitmişti. O gün sadece sana sımsıkı sarılabilmiştim. Her yer aşk kokuyordu ve ikimize aitti. Sokaklar bile sanki bizi tanıyordu biz kokuyorduk her santimetrede..

Hatırlıyormusun yağmur yağınca yağmur kokusu ne güzeldir demiştin. Dalga geçerdim ne kokusu o benim kokumdur diye. İşte o günden sonra her şey yağmur kokusu oldu. Şarkılar, şiirler...
Onun içindir hem çok seviyorum hemde çok özülüyorum yağmur yağınca. Artık kokmuyor yağmurlarda. Sadece acı veriyor bana.
Ve yağmur yağıyor aklıma ilk sen geliyorsun. Hani bir gün aynı böyle yağmur yağmıştı sen üşüyondun sana hırkamı vermiştim işte o hırkadan yok bir hayır ne benden nede herşeyden.

Şimdi seni nasıl anlatayım. Ne iyi diyebilirim nede kötü biri. Her kes aklında bir senaryo kurar oysa  gerçeklerden hep uzak. Seni soruyorlar iki üç ahpap başımı eğip gidiyorum senin adına utanıyorum. İçim yanıyor biliyormusun hiç bu kadar keşke dememiştim kendime..

Eve vardım uzun bir söre düşündüm karar veremediğim tek şey seni düşünmeden yapamadığım. Kendime kızdım yine yapamadıklarıma. Belki içim biraz rahatlar diye bir şeyler karaladım ilk yazdığım şey bile yağmur kokusu... Ve yazmaya başladım.

       Yağmur kokulum
Ey kara gözlüm
Ruhumu dirilten aydınlık
Yokluğunun acısında
Yine korkutucu yalnızlık
Gözlerine duyduğum özlem
Görmeye can atan ben
Soluğu senden aldım
Düşler içinde
Yağmur kokulum...
    
Ardın kabus ve çatlamış dudaklarım
Sırılsıklam bir ten
Ve tarifi anlatılmazken
Heyecan içinde
Acı içinde
Tattığım mutluluğum
Yağmur kokulum....

Başımı yastığa koyduğumda
Sayısız düşler kurduğumda
Her düşte sen olduğunda
Her zaman ki gibi
Hasretle uyurken gözlerim
İşte o zaman gülebilirim
Yağmur kokulum...

Velhasıl seni incitmek değil amacım. Güzel şeyler yaşadım hep öyle hatırlayacam seni. Gittiğin yerde mutlu olmanı isterim. Sadece bir iyilik yap biraz değer verdiyse kendini bana hatırlatma oraya buraya beni sorma. Çünkü her defasında umut oluyorsun yüreğimde ve unutulmuyorsun.
Yağmur kokusu.....

Devamı gelecek..