İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ...

• 14 Ağustos 2020 Cuma 04:50:40

İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ...Esin Celik Karayeli
Çocukluğumuzda anneannemin Mudanya’da ki evinde; ablamlar, teyze kızları, yeğenler, bazen de mahalleden bizde misafir kalan kız arkadaşlarımızla, anneannemin bize öğrettiği duaları tekrar ederek yer yatağında uyumak ne de güzel olurdu! Anneannemin duvarda kapının yanında duran küçük idare lambasının ışığı vardı ve içeriye vuran ay ışığı huzur verirdi. Gece bekçisinin düdüğü gelirdi dışarıdan. Bir de köpek havlamaları...
Sabah gugukçuk kuşlarının sesi, büyük erik ağacının hışırtısı ve anneannemin bahçesindeki çiçeklerin kokuları ile uyanırdık.Televizyonun, bilgisayarın, telefonun hayatımızda çok önemli yeri olmadığı o uzun günlerde, gecelerde -olmazsa olmaz- anneannemin şarkılı güzel masalları vardı... Tahir ile Zöhre kavuşamayan aşıklar masalı çok acıklıydı mesela...Kafkasya’dan büyük dede ve ninelerimizin büyük göç sırasında yaşadıkları ilginç olaylar ve Kurtuluş Savaşı kahramanlık destanları...Dini hikayeler, ilahiler....Öyle güzel anlatırdı ki bazen komşu teyzeler bile geç vakitlere kadar oturup onu dinlerdi. Anneannem dünyanın en tatlı insanıydı onu tanıyanlara göre...
Bazen de biz çocuklar mahalleden arkadaşlarla kendi aramızda tiyatro oyunu oynardık. Piyesler düzenlerdik. Ve bazen mahalle aralarında hayalet hikayeleri anlatır, bayırın aşağı kısmındaki Caminin yanındaki Hasan Hüseyin Dede yatırlarının orada " Hasan Hüseyin dede geliyor" diye bağırıp birbirimizi korkutur bayır yukarı deli gibi koşardık:) Kırların içinde sadece bizim keşfettiğimiz çiçekli gizli bir bahçemiz vardı. Oraya mahallede arabanın çarptığı bir kumruyu gözyaşları içinde tören yapıp gömmüştük. Kendi aramızda çıkardığımız mahalle gazetemiz de vardı. Mahalle haberlerini resimleyip yayınlardık ve muzipçe gülerdik. Çocukluk işte!
Büyük ailelerde ve güvenilir, huzur dolu bir mahallede büyüyen çocuk olmak her şeyden güzeldi :) Ama ne yazık ki Yaşar Kemal’in dediği gibi "O iyi insanlar güzel atlara binip gittiler "... Ve gidenler hiç geri gelmediler tıpkı çocukluğumuz gibi... Esin Celik Karayeli