“CUMHURİYETİN BANİSİ”

• 8 Ağustos 2020 Cumartesi 21:17:21

Cahilliğime bağışlayın bu “bani” kelimesini ilk defa geçtiğimiz günlerde tanıdım. Atatürk için söyleniyordu. Anlamına baktım “kurucu “ olduğunu öğrenince her zaman olduğu gibi yine şaşırdım. Bu tip davranışla yıllardır karşılaşıyoruz ama her karşılaştığımda üzülüyor, şaşırıyorum. İsyan edesim geliyor. Bir insan kendi dilinde olan bir kavramı bırakır da neden başka bir dilden kelime kullanır?
Bu bir özenti ile mi, dikkatsizlikle mi, vurdumduymazlıkla mı açıklanır? İnsanlarımıza neden dil hassasiyetini veremiyoruz? Neden herkes Türkçe’den bu kadar kaçıyor?
Birçok soru hücum ediyor beynime; neden, neden, neden?
Neden devlet dilimize sahip çıkmıyor, neden birçok Atatürkçü geçinen insanların ağzından bir söz çıkmıyor, neden milliyetçi geçinenlerin gündeminde Türkçe yok? Dile sahip çıkmadan Atatürkçülük olur mu, milliyetçilik olur mu?
Otuz kırk yıl önce bir dil bayramımız vardı. O gün devlet adamları çıkar, yalancıktan da olsa bir şeyler söylerdi. Yeni nesilde bu bayramı bilen bile yok.
Dile sahip çıktığını söyleyenler de benim gibi birçok Türkçe olmayan sözcük kullanıyor yazılarında, konuşmalarında.
Dil öğretiminde, şu kadar geçmişi sahip olan dilimizin ortak bir grameri bile yok. Edebiyat-Türkçe öğretmenleri arasında mutabakat sağlanmamış birçok konu var.
Türkçe eğitimi verilirken bile dil hassasiyeti gözetilmiyor, eskisi olsun yenisi olsun o kadar açık hatalar yapıyorlar ki konuşmalarında, sonra dönüp öğrenciye doğrusunu anlatmak boşuna bir çaba olurdu her halde.
Bir Edebiyat öğretmeni arkadaşın öğretmenler odasında konuşurken:” Oğluma bay bay yaptım.” Gibi bir cümle kullandığına hayretle şahit olmuştum. Türkçemizle ilgili etkinliklere hiç ilgi duymayanlar yine onlardan en çok duyarlılık beklediğimiz kesim oluyor.
Necip Fazıl’ın bir dizesi gelir hep aklıma:
“Bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük!”
Gerçekten hem büyük hem hor ve öksüz bir davadan söz ediyorum. Eğer elimde imkân olsa özellikle Türkçe ve Edebiyat Öğretmenlerinin kanaatlerini öğrenmek istendim. Çok sayıda öğretmene Türkçemizle ilgili anket soruları sorar hassasiyetlerini ölçerdim. Öyle kötü bir his var içimde. Sanki bu anketin sonunda büyük bir hayal kırıklığı oluşur gibi geliyor bana. Umarım öyle değildir.