Bu yazıya yorum yazmak için altı ay beklemişim.

Bazı yazıların adresi bellidir fakat adresi belli olan yazıların sebebi de keşke adres kadar belli olsa.

Sanal ortam... Edebiyat defteri... 20 yıllık bir geçmişim vardır ve son on yılında mesaj kutum dahi kapalıdır. Özelden görüştüğüm kimse de yoktur. Öyle olunca kimsenin özelini, özelden bilmem.

Bildiğim her şey; yorum, karşı yorum ve yazının/şiirin kendisidir. Bazen şair/yazar kendini yazının/şiirin içinde saklar bazen de vicdanını aklar. Belki de sitede zamanında çok yazı/şiir okumam belki de gerçek hayatta çok insan ve o insanların içini görmem nedeniyle şairin/yazarın nerede kendisini sakladığını nerede vicdanını akladığını anlarım.

Adı önemli değil bir şair/yazarın şiirine yaptığım yorumda şiirinde hem saklandığı hem de aklandığı yeri görüp ona göre yorumladım. Sonra bu yorumun onu rahatsız edeceğini hissettim ve o yorumu silmek istedim. Fakat o esnada araya Bir şeyler girdi ve unuttum. Sonrasında yine aynı şair/yazarın bir şiirine mizah ağırlıklı bir yorum bıraktım.

Sonrasını tahmin edebilirsiniz Serap Hocam. Şair/yazar ilk yorumun rahatsızlığını ikinci mizah yüklü yorumumu farklı yöne çektiğini bilerek farklı yere çekip oradan yorumuma cevap verdi. Halbuki ne yaptığım ilk mizah yüklü yorumu ne de son. Tabii ona bir daha yorum yapmadım.

Bir gün birisi şiirime "iğrenç" sözcüğünü yorum olarak bırakmış. Teşekkür edip saygılarımı sundum.

Benim dilim sivridir ama saf'tır, art niyetsizdir.

Adresini bulan ve güne gelen yazınız nedenli e nedensiz bunları hatırlattı.

Güne gelen yazınızı ve sizi tebrik ederim.

Saygılarımla Serap Hocam.

''samimiyet dostlukların sınanmasıdır''

değerli öğretmenim; yukarıdaki cümlenizi aynen uyguladığımızda
dost gördüklerimiz çil yavrusu gibi dağılmışlar
elde kalan bir kum tanesi;))

neden derseniz zaten yeterince denilecek her şey yazılmış
zaman artık çıkarı merkeze alıyor
faydan kadar dostsun veya değil

nice sevgilerimle
nice saygılarımla

Kavramlar hakkında çok düşünürüm ve en son yazımda biraz bahsettim. Samimiyet de içeriği doldurulamamış kelimelerden biri. Kişisel alanlara tacizi bile samimiyet olarak algılarız. El şakaları gibi mesela. Nefret ederim!

Az insan her zaman daha iyidir.

Sevgilerimle...

bazıları da vardır ki
bir hırsız gibi girer içeri
seviyeli samimi tabirini çok iyi bilir onlar
siz diye hitap eder ama bir kanal bulup karşısındakinin hassas noktasını öyle ustaca tespit edip öyle ustaca girer ki o kanala, şaşırırsınız ben bununla ne ara bu kadar samimi oldum diye.önce siz diye hitap eder.sonra arkadaşım.sonra dostum.sonra ablam abim.sonra da isminizin sonuna -ım ekler.kendini size tabi olmuş göstererek, sizin nüfuzunuzdan faydalanmaya çalışır.Bunlar herkese sempatik görünen omurgasız insanlardır.Popülaritesi yüksek insanları ne yazarlarsa yazsınlar desteklerler bu omurgasızlar.
maalesef her toplumda olduğu gibi bu edebiyat defteri toplumunda da var bunlar.
farkındalık uyandıran yazınızı alkışlıyorum serap hn

Biraz gecikmiş olsam da...tebriklerimi bırakıyorum..
Samimiyet kavramını etraflıca ele alan güzel bir yazı olmuş.

Ben buna benzer kavramların çok fazla olasılık içerdiğini düşünmüşümdür hep...genel bir tanım vardır ama üzerine çokça olasılık türer zamanla.

Ilişkilere göre zamanı, şekli, içeriği zenginleşir ya da azalır.. diğer duygularla da bağlanılır hep. Bu yüzden pek çıkamam bazen işin içinden;))

Böyle konuları toparlamak asıl zor olanıdır...bu bakımdan da güzel bir yazıydı.

Tekrar tebrik ederim.

Saygılar ve selâmlarımla.

her yazınızı, her şiirinizi seçtiğiniz konuları ile
öylesine ustalıkla, öylesine faydalı içeriklerle işliyorsunuz ki
ben hiç bir şey anlamadım diyecek birisinin bile mutlak
kendinden bir şeyler bulacağı çalışmalara imza atıyorsunuz.
bu sebeple sizi çok taktir ettiğimi ve saygı duyduğumu biliniz Serap hocam...

samimiyet üzerine yazdığınız bu yazınızda da öylesine güzel
örneklemelerle açıklamalar getirmişsiniz ki anlatımınızın
ve kaleminizin samimiyeti yansımış sayfaya...
tamamı kıymetli bir yazı ama ben hemen giriş cümlesini alıp cebime koydum...
gün başarınızı ve kaleminizi tekrarda kutluyor, nicelerine diyorum Serap hocam

saygılarımla

Umut mu var dedin be usta? “Ben umutsuz hayatı, ölü hayat olarak gördüm; ev hapsinde yaşayan ruhlara acıdım ve gözyaşlarımı tutamaz hale geldim!..” Ömrünü dört duvar arasında geçiren, demir parmaklıklar ardında sıkışmış; “hüküm giymiş” bedenlerin, iç sesini okudum. Bazen “kaderidir deyip” uzaklara ilerledim, bazen de onlara sahici bakışlarla bakmadan geçip gittim. “Siz de mi, geçip gittiniz yoksa?” Sıkıntılı anlarınızda tek bir kelime etmeden, içinize yabancı kelimeler birikmiş gecelerde; her bir yanınızı içsel yangınların kapladığını mı hissettiniz? “Minicik bedenler mendil satar olmuş! Kimisi araçların arasında çiçek satmış, kimisi de koltuk değnekleriyle mekân mekân dolaşıp bu ürünlerden alır mısınız demeye mecbur kalmış?” Bunlardan çok var diyerek, onları “hor görüp,” yanından gülüp geçtik; Kendimizi “güçlü” saydık, ne de olsa, sağlığımız yerinde, cebimiz dolu, kimseye muhtaç değiliz düşünerek, hiç kimseyi umursamaz hale gelmişiz!..

Sahip olduğumuz “araçlarda, oturduğumuz evlerde; fabrikalarda, holdinglerde” sefalar sürerek, mis kokulu yıllar tüketildi be usta!.. Bilirim, görürüm. “Ölürken eşitleniyoruz hepimiz!..” Yorgun bedenimizle, ağlayan bitkin gözlerimizle, ah çekerken! Neden bu acılarla uyuya kaldık? İnsanların;
“engellisini-engelsizini
yaşlısını-gencini,
zenginini-fakirini,”
kısacası her canı, mezar taşının beklediğini unutmamalıyız!.. Yüreklerin birbirine kötü gözle bakmasından sakınarak; şu üç günlük dünyada, “masalın bittiği gün, hayatın romanlaştığı” anlarda, kadınlarımıza, çocuklarımıza sahip çıkmayı bilmeliyiz!..

“Bir hiçliğin içinde kaybolmuş zamanda, isterim ki, zamanın dili olsa da, konuşsa.” Yer kabuğunun hepsi bizim olsa, ne yazar ki ey adem! İşte samimiyetin özünü anlatan muhteşem bir eserdi yüreğime dokununan üstadım. Kutlarım can yüreğinizi okyanuslarca.

Her şey kararında güzel. Boşuna dememişler fazla samimiyet tez ayrılık getirir diye..

Çok faydalı bir paylaşımdı yine Serap Hocam.. Sizi günde görmek güzel..

Sevgilerimle..

Çok samimi bir yazıydı, tıpkı yazarı gibi...
Sevgiler ve saygılar Serap öğretmenim.

Sanırım her şey"Haddini bilmek " ile ilgili. Bunu beceremediğimiz için hadsizlik sonuna kadar zorlanıyor. Sonrasında kaçınılmaz gerçekle yüzleşmek zorunda kalıyoruz. Öyle duvar önümüze konuluyor ki " dan" diye çarpıyoruz o duvara. Tabiri caizse yüzümüz gözümüz kan revan içinde kalıyor.

İnsanlarla ilişki kurmak çok önemlidir. Toplumsal ilişkinin temeli bireysel ilişkileri geliştirmemize bağlıdır. Hangi ortamda nasıl davranacağımız bilirsek toplumsal gücümüz de güçlü olur.

Kanaatimce her ortamda samimi olmaya gerek yok. Bazen mesafeli olmak da bize fayda sağlar. Kendimize sınır konulmasını istemiyorsak eğer başkalarının da sınırını geçmemek gerekir.

Gerçek anlamda samimi ortamlar kuramıyorsak hayatımızda " sosyal mesafe" kaçınılmaz olacağı gerçeğini göz ardı etmemiz gerekiyor.

Yüreğinize sağlık hocam. Güne gelen eserinizi ve sizi içtenlikle kutlarım.

Saygılarımla...

Serap hocam yolculuk halindeyim....
gün başarınızı gönülden kutluyorum..
ki sizin her yazınız güne layıktır benim gözümde...

ilk fırsatta yorum için geleceğim
SAYGILARIMLA

Sanal dünyasını da konuya dahil edersek, kaliteli samimiyet deyince aklıma ilk 'sen ' geldin SerapCan.

Değerli payşaşımlarını hayranlıkla okuyorum, görüşlerin çok değerli, her okula senden bir tane olsa keşke.

Yüreğine, kalemine hep sevgiyle

Serap Kardeşim

Samimiyet Sınırı yazınızı okuduktan sonra şöyle bir düşündüm kendimce ey Rıza kimle samimi oldun neden oldun bir ölçü var mıydı derken ilk aklıma Abbas geldi ta ilkokuldan ve hala neden mi çok sebep oranı fazla olan sırdaşlık yönü samimi olmak için sırdaşlık şart ha bir de Güven güven adında kaldı çok dedim adını değiştir diye samimi gördük güvensiz çıktı Ne olursa olsun insanlar önce yaşamın yaşatmanın bilgi ve emeğin farkına varmalı hoşgörü diye yazıyorum ama hoş görülmeyen yönlerde var ha insan önce kendine samimi olacak sonra yine kendine sonraları değişken oluyor bir ömür samimi kalana da aşk olsun. Yazılarınızın hepsi birbirinden farklı güzellikte tebrik ederim.

Sevgi saygı ve selam ile.

Özür dilerim...

Yazıya ve yorumculara katılamayacağm. Bir dünyevi adlı arkadaş hariç.

Kavram; manası dışında yanlış anlatılmış. Toplumdaki "algı mantalitesi"ne göre haraket edilmiş.

Bu konuda aynı düşünen bir insan olarak çok beğendim yazınızı

Efendim, bazı şeyler zülfü yare dokunmadan anlatılamıyor, anlaşılamıyor...
Öyleyse, samimiyetin ilk göstergesi olarak kendimizi, kendi insanımızı eleştiri ve/veya özeleştiri konusu yapabilmeliyiz...
Yurdum insanı her ne kadar 'Selam verdik, borçlu çıktık' dese de, dönüp kendine bakma ferasetinin gelişmemişliğinden midir, nedir, sizin de pek güzel belirlediğniz gibi biraz güler yüz gösterdiğinizde sizi çarpmaya meyyal oluyor...
Tabii, aslında o anda gösterdiği değişimin nasıl bir kişilik sergilediğini, yani kişiliğinin çarpıklığını, güvenilmezliğini dışavurduğunu bilme feraseti yokluğundan yapıyor bunu...
Hani deniyor ya 'asık suratlı bir toplum olduk' diye; bunun nedeni de herkesin birbirini iyi tanıyor olması olmasın sakın...:)))

Saygılarımla.

MUHTEŞEM BİR KONU, MUHTEŞEM BİR MAKALE...
o kadar çok yorumlar ve teyitler yazılıydı ki
bana yazacak pek bir şey kalmadığını gördüm
sayın hocam...tüm gönlümden tebrik ediyor, saygılar sunuyorum...

Kıymetli yazarımız öğretmenliğinde verdiği kudret ve yetkinlikle, uygun bir dille ve örneklerle gerekli izahı yapmış bile

Münasebet ile münasebetsizlik arasındaki o incecik çizgi

Edebin bittiği yerde edebiyatta biter ünlü sözü akıllarda elbet

Hakikat olsun da odundan olsun diyenler heccavlık ile carcarlık arasındaki farkı da hesap etmeli. Hacı Cavcav olayım derken koca bir carcar olmakta imkânsız değil hani

Sanırım haddi aşmak noktasında diyaloğu Karagöz ile Hacivat belirlemiş asırlar önce

"Aman Karagöz'üm Dur, Seni Gidi Utanmaz Bodur, Aman Karagözüm Vurma, Sende Bostan Korkuluğu Gibi Karşımda Durma!"

Kelimeler sert görünse de mesaj yerini bulur hani

Şu kadar ki, insanların farklı maksat ve niyetleri olmakta

Ve bunlara göre hareket tarzları

Bazısı dengesizdir, art niyet olmaksızın belki de

Ne ki, sosyopatları unutmamak gerek

Kasten negatif yaklaş, sorun çıkarsa ay pardon

Karşı taraf sorun etmezse devam, problem yaparsa yanlış anladın yap

Harbi salakla salağa yatanı ayırt etmekte bir mesele

Hareket ile harekat arasındaki harf farkı

Sahildeki kumdan şatoları götüren dalgalar misali, hayatımızda kaba saba insanlardan uzak olmayı dilemekle beraber

Müspet noktadan almakta mümkün, vücudun mikroba ihtiyacı misali, bu tip yapılarda insanı diri, dinamik kılabilir

Kuşkusuz hangi dengede?

Nihayet hanımefendi

Güne gelen değerli yazınızı kutlarım

Nicelerine inşallah

Saygı ve selamlarımla.

Sevgili Serap hanım,

Tolumsallaşma insan ilişkileri ile başlar. Varlığın kabulü ile varlığın kabul ettirilmesidir. İnsan ilişkileri yazılı olmayan belirli kurallar çerçevesinde yürürken bu kurallar daha bebeklikten belirlemeye başlar. Haddini aşma olayına gelince elbette belli mesafelerin konulması gerekir. İlişkilerde kişisel alana girilmeden saygı çerçevesinde iletişim daha şık ve güzel olur.

Günü hak eden güzel bir yazı idi. Nezdinizde bize bir harf öğreten tüm öğretmenlere saygılarımı sunuyorum.

Sevgilerimle

Merhaba,

Oğullarıma ilk öğrettiğim olgulardan biri: Senin özgürlüğün, başkasının özgürlüğünün başladığı yerde biter. Kendi özgürlüğünü kaybetmek istemiyorsan başkasının özgürlüğüne saygı duymalısın." şeklindedir.

Buna sizin de ifade ettiğiniz gibi samimiyetin ölçüsü de dahildir.

Diyaloglarda uyumu sağlayan esas unsurun denge ve ölçü olduğunu düşünüyorum.

Nasıl ki; evrendeki uyumun bir dengesi varsa insan ilişkilerinde de dengeli davranmak ilişkilerin devamlılığı açısından belirleyici olacağı kanaatindeyim.

Samimiyetin, olmazsa olmazlarımızdan biri olduğunu düşünürüm. Ki yeni tanıştığım biriyle bile kısa süre içinde senli benli konuşurum. Çünkü, samimiyette; doğallık, içtenlik vardır. Aradan yapaylık kalkacağı için diyaloglar daha gerçek olur. Kişiler bir birini daha çabuk ve daha iyi tanır.

Ancak bu diyaloğun uzun sürebilmesi için yukarıda değindiğim dengeyi doğru kurmak lazım. Yani ölçüyü kaçırmamak...

Denge kurulduğunda bazen ölçü kaçsa dahi sizin ifade ettiğiniz yanlış kelime veya cümlenin ardında yatanlara göre tepki alabilirsiniz. Yani amacını aşmış gibi görünen bir ifadede bile, kişiler birbirini iyi tanıdıkça bu tür durumlarda söylemin söyleniş şekline, çıkan sesin şiddetine göre göz ardı edebiliriz.

Ki bizler severken bile argo kulllanan bir toplumuz. Örnek verecek olursak; çok güzel gol atan bir futbolcuya bile 'vay namussuz ne gol attı be! Helal olsun herife..." Deriz. Ya da bir çocuğu severken bile; " şuna bak ne sevimli ya eşek sıpası..." denildiği olur.

Burada samimiyet ölçüsü kaçmış gibi dursa da söyleniş sekli ve niyeti nedeniyle anlayışla karşılanır...

Daha fazla uzatmadan son sözümü yazıp gideyim artık..

Yine unutulmaya yüz tutmuş, hep burnumuzun önünde olan ancak gözlerden kaçan bir konuyu daha etkin kaleminiz ve bilgi birikiminiz ile bizlere sunmuşsunuz. Çok teşekkür ederim.

Sağlıklı ve huzurlu günler dilerim.

Saygılarımla...

Öğretmenim,

Güne seçileceğini tahmin etmiştim.

Tebrikler Efendim...

İlk yorumda samimiyet sınırını aşmamak amacıyla açıklamaları kısa tutamaya çalışmıştık, ancak;

"Hepimizin bu konuda yaşanmışlıkları, gözlemleri mutlaka vardır, paylaşsaydınız güzel olurdu bence."

Arzunuz üzerine yaşanmışlıklardan yola çıkarak değişik örneklerle kendi sayfamda yazamaya çalışacağım.

Saygılarımla..



Mehmet Burhan AKIN tarafından 7/17/2020 2:57:37 PM zamanında düzenlenmiştir.

Kaliteli insan, ona gösterilen yakınlık ya da samimiyetten cesaret bulup haddini aşmayandır."

çok doğru bir söz. Bunun gibi güzel tavsiyeler içeren yazınızdan kendi payıma düşenleri cebime doldurup gideceğim izninizle

güne seçilen yazınızı kutlayarak

sevgilerimle Serap Hanım...

Kaç türlü algılama ve ayrıştırma metodu kullanabiliriz ki.. Bazı ifadeler çamurun içinde altın gibi parıldar, samimiyet arayanlarda yazı dilinde böyle olmalı, insanın çamurdan geldiği düşüncesi doğruysa içindeki altını veya altın damarını da en iyi arayıp bulan insanlar öğretmenler olmalı. Devamlı küçük çocuklardan büyük çocuklara, gençlerden yetişkinlere ömür boyu öğretme işinde olanların samimiyeti tarifleri en doğru tarif olmalıdır. Diğer bir bakıma bunu savcılar, ticaret erbabı, dini meslekler vb insan ile iç içe olanlar daha iyi insan sarrafı olmalı...

Uçu açık olmayan tek samimiyet bilimi ihtimal sayısal ilimlerdir. Orada samimiyet değil, işlemin doğruluğu samimiyete çıkar sanırım..

Edebiyat ise genelde karşılaştırma, mecaz, savunma, hücüm vb bir alanda cereyan ediyorsa, bu samimiyet alanını belirlenmesinde işaretler veya harfler, hece ve kelimeler yeterli olabilir mi, olamaz mı? aslında yazın dilindeki samimiyeti gerçek hayattaki insani ilişkiler içindeki samimiyetle karıştırmak bana pek mantıklı gelmedi desem; edebi eser verenlerin romanlarından, şiirlerine, öykülerinden, ideoloji yayan makalelerine kadar bu samimiyeti aramak veya görmek çok çok zor olmalı değil mi hocam?

Yazın ilişkisinde cereyan eden duyguyu, hayali, bilginin doğrulanıp yanlışlanabilirliği ile insani ilişkilerdeki hal ve hareketi, gülümsemeyi, kaşları çatmayı, kızgınlığı veya sevecenliği karşılaştırmayı nasıl başarabiliriz ki??

yazın deyince aklımıza, taşlardaki kabartmaları, kitapları, roman ve şiirleri vb anlıyoruz, samimiyet deyince ise; bir sıcak ve içten olan gülümseme, bir hediye, saygının beden ile ifadesini, gözlerdeki yansımasını vb..

Hocam ben bu konuyu çözemedim valla..Sanki madde ile ruhu karşılaştırmak gibi bir şey bu. Bu dersten sınava girsem kalırım ihtimal hocam..

Saygı sağlık ve huzur dileklerimle..

Samimiyet ile laubalilik arasında, çok ince, ama çok keskin bir çizgi olduğunu düşünmüşümdür hep! Necip Fazıl’ın da benimle aşağı yukarı aynı fikirde olduğunu duymak iyi geldi:)

Aslında, samimiyeti bir bakıma “her şeyi söyleyebilme özgürlüğü” gibi de algılayabiliyoruz sanırım. O yüzden “nazımızın geçeceğini” düşündüğümüz insanlara karşı patavatsızlık boyutunda sözler sarf edebiliyoruz. Oysa, en çok ihtimam göstermemiz gereken insanlar onlar.

Yine çok önemli bir konuyu, tecrübeleriniz ve muhteşem anlatım yeteneğinizle sunmuşsunuz bize. Ne kadar teşekkür etsek azdır bu güzel paylaşım için!..

Sevgilerimle...

Eskiden Türkiye kalkınmakta olan değilde, kalkınmamış ülkeyken; Atatürk ilkeleriyle yetişmiş öğretmenlerimiz, sınıfta dersi bırakır, hayat dersi verirdi.
Öğretmenimiz anlatır biz ağzı açık sessiz sedasız dinler, dinlerken kendimizi kaybederdik.
Serap Öğretmenim!
samimiyetin sınırını okurken, Süleyman Demirel, Ahmet Necdet Sezer'in de okuduğu
Afyon lisesine gittim.
Oradaki öğretmenlerim, gözlerimin önünden Cumhuriyet Bayramında merasim geçidi yapar gibi geçti.
Yazı çok içerikli ve bir o kadar da ders nitelikliydi. Severek okudum.
Kutlarım Hocam!
Saygılarımla.

Serap Öğretmenim,

Bir an kendimi sınıfta öğrenici sıralarında oturmuş, Edebiyat derisinde "İNSAN - SAMİMİYET - SINIR " konulu bir tezin açıklamasını yapan öğretmenimi dinliyor sandım, makaleyi okurken.

Bu güzelim anlatımdan sonra benim gibi birinin açıklamalar yapması çok abes kaçar. Samimiyetin ve sınırın her türlü örneklerini verdikten sonra bize susup sadece teşekkürler etmek gerekir, öğretmenim...

Kaliteli insan...

Seviyeli insan...

Güzel ahlaklı insan..

Kültürlü ve bilgili insan... Hani ;

"Adam gibi Adam" derler ya, işte sınırlı samimiyet orada aranmalıdır...

Benden bu kadar gevezelik yeter sanırım, samimiyetin sınırını aşmadan...

Saygılarımla Öğretmenim...

😊 Kaliteli bir yazıydı.

Samimiyet güzel de tabi, hep kullanmaya kalktılar mı sizi, o zamanda kantarın topuzu kaçıyor maalesef... Yıllar yılı ticaret hayatının içindeyiz... Elli türlü insan var karşımızda, mutlaka siz de benzer insan ilişkilerini yaşıyorsunuz, yaşadınız, kimileri ile mesafeli oluyorsunuz, kimilerinden daha bir pozitif elektrik alıyorsunuz, daha samimi ve sıcak davranıyorsunuz, o da size öyle davranıyor... Her insan ile şaka yapılmıyor... Çok fazla samimiyet, evet düşünmek lazım, bunu... Kullandırtmamak lazım kendimizi çok fazla, tabi bizim de aynı ile başkalarını kullanmaktan aşırı derecede kaçınmalı... Mesafeli olmak ve karşımızda ki kişiye göre de mesafeyi ayarlamak aslolan... Kutluyorum yürekten güzel yazınızı Serap Hocam...