Duayen Gazeteci Ender Erdemil’in Ardından

• 14 Temmuz 2020 Salı 16:09:08

Usta Gazeteci Ender Erdemil ile yıllar önce internet ortamında tanışmıştık. Kendisi Güncel Mersin Gazetesi’nin imtiyaz sahibi ve Genel Yayın Yönetmeni idi.
O yıllarda KKTC’de genel seçimler vardı. Ender Bey, benden genel seçimler hakkında bilgi istemişti. Ben de tüm bilgileri vermiştim. O günden itibaren Güncel Mersin Gazetesi’nde KKTC için ayrı bir sayfa açtı. Kıbrıs’tan gönderdiğim bütün bilgileri yayınladı. Bununla da kalmadı. KKTC gazetelerinde yıllarca yayınladığım “Karaca Köşe” adlı köşemi de kendi gazetesine taşıdı. Uzun yıllar bu gazetede yazılarımı yayınladı.
Facebook ortamında uzun uzun sohbetler yaptık. KKTC siyasetini ve durumunu konuşurduk. Kendimizce çözümler üretirdik. Neler yapılması gerektiğini konuşurduk. Bunları da gazetesine taşırdı. Ender Ağabey tam bir Kıbrıs sevdalısıydı. Kıbrıs’ı yakından takip ederdi. Buradaki bütün olayları mercek altına alırdı. Sentezler ve yorumlar yapardı…
Kendisi Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi mezunu idi. Ömrünü gazeteciliğe adadı. Bu uğurda çok çalıştı, çok çabaladı. Birçok gazetede köşe yazarlığı ve muhabirliği yaptı. Güncel Mersin Gazetesi’ni kurdu. Bu gazetenin imtiyaz sahibi oldu. Bütün düşüncelerini, günlük olayları burada yayınladı. Mersin’in adını bütün Türkiye’ye duyurdu. Tabii KKTC’ye olan ilgisinden dolayı KKTC’yi de tanıtmış oldu.
Mersin’e gittiğimde kendisini de ziyaret etmiştim. Çok içten ve samimi davranan bir kişiydi. Misafirperverliği en üst derecedeydi. Kısa görüşme süreci içinde benimle çok yakından ilgilenmişti. Bölgenin gazetecileriyle tanıştırmıştı beni.
Ender Erdemil, gazeteciliği yanında gerçek bir hayvan sever ve çevre dostuydu. Özellikle sokak kedilerine, köpeklerine karşı sonsuz bir sevgisi vardı. Onların sahipsiz olmalarına gönlü bir türlü elvermiyordu. Mutlaka onlara bir ev, bir yuva buluyordu. Hayvan sever dostlarına rica ediyor ve onları sokaktan kurtulmalarını sağlıyordu.
Uzun zamandır, facede kendisini göremiyordum. Artık girmiyordu. Sohbet edemiyorduk. KKTC’den haberleri veremiyordum. “Bilmeden kırdım veya üzdüm mü acaba?” diye kendi kendimi yiyordum. Nereden bilebilirdim ki kendisinin amansız hastalığa yakalanıp yaşama mücadelesi verdiğini.
Olayı ise kendisini kaybettikten sonra basın yoluyla öğrendim. Derinden üzüldüm. İçimden bir şeyler gitti. Bir ağabeyi, bir dostu, bir duayeni kaybetmiştim. Bir daha onunla uzun uzun sohbet edemeyecek, Kıbrıs meselesini konuşamayacaktım. Mersin’e gittiğimde demlediği o güzel çaylardan içemeyecektim.
Ah be Ender ağabey, ne vardı böyle zamansız bırakıp gidecek? Keşke gitmeseydin, bizi bırakmasaydın. Yine gecenin geç vakitlerinde benimle sohbet edip bana yol gösterseydin. Deneyimlerini bana her zamanki gibi tek tek aktarsaydın.
Hayata gözlerini kaparken bile sevgili dostların kedileri unutmamışsın. Seni ziyarete gelen Dostun Gazeteci Mustafa Esmer Cengiz’e son söz olarak: “Kedim, Tırmık’a iyi bakın" demişsin.
Hiç merak etme Ender Ağabey, dostların Tırmık’a da emanet ettiğin diğer canlılara da çok iyi bakacaklardır. Emanetin yanımızda değerlidir.
67 yaşında bizi geride bırakıp gittin. Vasiyet olarak da “Bedenini, tıp eğitiminde kullanılması amacıyla Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesine kadavra olarak bağışlanmasını” istemişsin.
Sen ne kadar yüce bir insandın. Ölürken bile bilimi düşündün. Tıp öğrencilerinin bilgi sahibi olması ve gerçekleri öğrenebilmesi için bedenini onlara kadavra olarak armağan ettin.
Mekânın Cennet olsun Usta Kalem.
Yattığın yer nur ile dolsun.
Hep kalbimizde olacaksın.
Seni hiç unutmayacağız.
Düşüncelerin, fikirlerin, mücadeleci ruhun hepimize yol gösterecek.
Sana Allah’tan rahmet, ailene, sevenlerine ve tüm basın camiasına baş sağlığı diliyorum…