Senin bu " ders niteliğinde " güzel paylaşımlarına hakkıyla yorum yapabilmek ne haddime, olsa olsa içtenlikle kutlar, kalemini, yüreğini alkışlarım.

İyi ki varsın SerapCan

Neydim
Ne oldum
Ne olacağım
Hayata dair, kutlarım hocam.
Saygı ve selamlarımla

Güne seçilmeyi hakkeden yazınıza daha önce yorum yapmıştık, teşekkürler, öğretmenim...

Hay'dan gelen Hu 'ya gidermiş Serap Hocam,sanki elden ele geçen bir varlık var layık olanda kalıyor, hak etmeyende ise büyük bir panayır şenliği yaşatıp sonra o bahçeyi darmadağın bırakıp gidiyor.

Yüreğinize sağlık,yine insana birçok şey öğütleyen yazı için teşekkür ederiz.

Hayatın çarkları arasında ezilenler, varlıktan darlığa düşmek kadar kötü bir şey yok şu hayatta ki ibretlik bir gerçek yaşam öyküsü... En önemli şey kimin çocuğu olursanız olun, bir mesleğiniz olsun mutlaka ki eskiler buna altın bilezik de derlerdi, dünyanın bin türlü hali var, anlatılan hikaye de olduğu gibi... Kutluyorum güne gelen bu güzel yazınızı Serap Hanım...

Serap Hocam, yazılarınızı okumak çok ayrı bir keyif her zaman ama ben özellikle başlığa da vuruldum...ayrıca belirtmeden de duramadım.
Tebrik ederim..
Selamlarım saygılarımla.

ne yıldızlara yakınız ne toprağa uzak
belki de yok hayatın bize kurduğu kadar büyük bir tuzak
hayat anlamını kaybediyor toplumumuzda yine de tutunmayı başarmışlar bu gerçek hikayede.

anlatırlar ya hocam cehennemin terse doğru yedi katı vardır, 7. dipteki imrenir 6. diptekine.

bu hikayede en zor olan yanı kalp kirizinden sonra kanatsız kalan gençlerdi. zenginken fakir düşenin hayata tutunması zordur, ve gençler hala yaşıyor olmalı. birlikteler ise yeniden sıfırdan başladılar, yeniden başlamayı bildiler. bu da on iki genç evli çiftin ne kadar güçlü olduğunu gösterir.

lakin tek kafama takılan, ethem kumarı bıraktı mı?

"Şimdi merdiven siliyoruz"

...bir çift yeşil göz!..
- ‘Ethem!.. Sen misin?’
- ‘Benim ya Aysel Abla!.. Tanımadın değil mi?"

o gözlerinin içindeki duygu o an neydi, hayat dolu parlıyor muydu?

eşiyle birlikte çalışıyor iseler, kumarı bırakmış ve yepyeni bir hayata başlamış olmalılar, sevgiyi de daha derinden buldulur ise...


hocam bu hikayenin anlattığı evet, yeşil cam filmleri gibi, yaşıyor iseler hikayenin ikinci kısmı da olmalı..

ve bu ethem ve gelin hanımın dilinden dile gelebilme ihtimali elbette yok mudur? zor mudur? bilemiyorum.

yazıyı gün içi okumuştum, ara ara düşündüm. ethem dedim içinden şimdi ne yapıyorsun? devam mı daha apartman temizliğine?

yeniden başladın hayata.. ne kadar ibret ve hüzünlü olursa olsun, kira derdin yok, bahçeli müstakil bir evde çalışıyorsun, eşin yanında...

deveden indin bindin eşeğe ama yine de ayakların yerde değil..

bir de sadece ayakta yürürken düşsen bir çamura.. işte o zaman belki de tutunamazdın hayata.

kimi kaldıramaz tüm bu yaşananları bu durumda...

lakin derler ya üstadlar; acıya acıda buldun ilacı gibi..

biraz romantik, dram, ethem ve eşinin yüzleri de gülenç ise; dostun düşmanın tanındığı ve en değerli olanların yanında olan insanlar olduğuna dair harika bir hayatta tutunma hikayesi gibi geldi bana.

satır aralarında o kadar çok şey var ki; sadece eksik olan bu hikayeye benzeyen yeşilcam filmi hangisi? şimdi yeşilcam da kalmadı sanırsam.

yeşilcam filmlerinde işlenen çoğu konu gerçek hayattan, gerçek sanatçılarca aktarılmıştı perdeye..

şimdi ne o sanatçılar var ne de bu kadar hayata tutunmaya çalışan insanlar sanki..

kalanlara iki üç kelam etti diye soruşturma açılıyor cb'ye hakaretten.. evet, müjdat gezen ve metin akpınar geldi aklıma şimdi de.. Tanrı yardımcıları olsun demekten başka da...

ve o iki sanatçımızın başına bir hal gelmese de, yaşadıkları bu dava olayları da yeşilcam misali yansıtılabilse perdeye..umarım olur yani..

ilk gençliğince bizleri kimi güldüren kimi düşündüren kimi de hüzünlendiren büyük sanatçılarımız.. üzülmemek elde değil.

bir şeyler eksiliyor günden güne...ve yeri dolmuyor sanki..

saygı sağlık ve huzurla hocam.
eksik olmayın.

''Bu yaşananları duymuştu Aysel ama hep bir abartı payı var zannetmişti. Yokmuş meğer!..
O zarif delikanlıyı ve karşındaki adamı karşılaştırdı zihninde, bir de erkenden havalara girip zamanla diktikleri dikişleri beğenemeyerek İstanbul’daki moda evlerinden giyinen gelinle, örtüsünden keçe gibi saçları fırlamış, göz altları mosmor karşısındaki kadını....'''

hal ne olursa olsun birlikte olmanın güzelliği bu yazıda ki yegane güzellikti..
bir de dikkatimi çeken o loş ışıkta ne kadar yaklaşırsa yaklaşsın tırnakların o halin görülmesi dikkatimden kaçmadı....

vel hasıl ne oldum deneyeceksin hiç bir zaman...

yine ize özgü ders veren bir yazı okuttunuz Serap hocam teşekkürler saygılar

Serap Hocam, siz anlattığınızda her şey sıradan olmaktan çıkıyor. Ne kadar hayatın içinden, her zaman karşılaşılabilir olursa olsun!..

Kutluyorum, haklı ödülünüzü!

Sevgilerimle...

Hocam; öykünüz güne gelmiş. Çok sevindim. Hayatın içindendi. Yaşanmış. Çok güzel aktarmıştınız yaşanmışı.

Tebriklerimle

saygılarımla Serap Hocam

siyah beyaz yeşilçam filmleri geldi aklıma
zirvedeyken düşmüş herşeyini kaybetmiş ama onurunu asla kaybetmeyen kahramanlarımız
hem dokunaklı, hem huzurlu, hem de su gibi akan uslubla yazılmış bu hem tebessüm ettiren hem de acıtan yazınızı iki kez keyifle okudum
kulaklarımda hepimizin aklına kazınmış Türk filmlerinin fonunda konuşan ses tonu ile
haarika bir anlatımdı
teşekkürler serap hocam

Serap hocanın yine ders verir niteliğinde yazısı. Önce tecrübe ve bilgi birikiminiz ile yazmış olduğunuz bu güzel yazılarınız için teşekkür ediyorum. Ne yazık ki benim de tanıdığım bu tarz insanlar var.

Sevgi ve saygılarımla.

Serap Öğretmenim, “Ethem’in porsche’si” bir solukta beyaz perdede yeşil çam filmi izler gibi okudum.
Her satır bir senaryo, bütünü finalde izleyiciyi gözyaşlarına boğacak kadar mutsuz biten film gibi canlı.
Gerçek olayları günümüz gençliğine, aktarmak ve finalde eklediğiniz "Hazıra dağlar dayanmaz"Ata sözünü atıf ise paha biçilmez ayrı bir değer.

Yürekten kutlarım.
Saygılarımla.

Öyküde yaşananlar tük filmi gibiydi. Bir an " nayır nolamaz" demek geldi içimden. Üretmeden hayat sürdürüyorsan hayatın kaçınılmaz gerçeği karşımıza çıkıyor maalesef. Öyküde bahsedildiği gibi " Hazıra dağlar dayanmıyor" Ne yaparsan yap ama üretmeyi bilmek lazım. Tüketmek bir yere kadar. Gereksiz tüketim neleri götüreceği öyküde o kadar güzel işlenmiş ki başka söze ne hacet!

Dup duru bir öyküydü hocam. Kendini bir solukta okuttu. Çok iyi gözlemleyip çok güzel kaleme almışsınız. Yüreğinize, kaleminize sağlık.

Saygılarımla...

Ailelerin evlat yetiştirirken nedenli dikkatli olmaları gerektiği geliyor akla...Her şeyi dozunda yetişmemiş evlat, sızdıran bir damar gibi öldürüyor varlığı. Evet Serap Hocam ,hazıra dağ dayanmıyor.Çok güzel bir öykü olmuş..TEBRİK EDERİM.SEVGİLERİMLE...

Maalesef bu ve benzer olayları çevresinde görmeyenler şanslı galiba
kumar olayı uyuşturur beyinleri, gözü hiç bir şeyi görmez
yeter ki oynayacak para olsun.
hiç düşünmez aileyi çoluk çocuğu, bu tiplerin acil hastaneye yatırılarak tedavisi yapılmalı bence, aksi halde başa beladır böyleleri
nice ocaklar sönmüştür bu kumar illeti yüzünden
toplumsal bir yaraya parmak basmışsınız öğretmenim
güzelde olmuş

nice tebrikler ve saygılarımla

İşte her zaman geçerli olan bir söz vardır ya hani! Ne oldum dememeliyiz, ne olacağım demeliyiz o yüzden.

Ders niteliğindeydi yine..
Sevgilerimle Serap Hocam...

Ben çok yakinen tanıdığım birinden bahsedeceğim.
Evliliğimiz nedeniyle hısım olmuştuk.
Arada gider gelirdik.
Onlara gittiğimizde manzara hep şuydu; Bir elinde viski bardağı, diğerinde puro, bacak bacak üstüne atar, dişinin arasında et parçası kalmış gibi cıyyykkk diye arada çekiştirme alışkanlığı gözümüze batardı. Türk filminden fırlamış bir tip oluşu bana komik gelirdi.

Zaman geçti, eşine cip kendisine son model arabalar aldı. Banka müdürüydü. Emekli olunca başka bir bankada müdür olarak çalışmaya devam etti. İyi bir birikimi ve kazancı vardı.

Sonra oradan da ayrıldı. Bir kulüp satın aldı. Kumar oynanan ve zenginlerin takıldığı bir kulüp.

Sonra ne oldu biliyor musunuz ? Satın aldığı kulüpte garsonluk yapacak duruma gelmişti. Sonra köydeki annesinin evine kapandı ve organik meyve sebze üretmeye çalışıyordu. 10 lira harçlık bırakana dualar ediyordu. Pahalı purolar gitmiş sarma tütün gelmişti. Viski yerine de akşama kadar fokurdayan semaver...

Boşandılar. Eşi de eski konken arkadaşlarına temizliğe gitmeye başladı.

Bu kadar...

Ethem Aysel'e sırf tanıyamadığı için kızacağına kendisine kızmalı. O değişimle Ethem'i ben bile tanıyamazdım :)

İbret verici bir yazıydı.
Siz yazıyorsanız zaten kesinlikle ders alınası bir paylaşım olması kaçınılmazdır.
Ben kendi adıma teşekkür ediyorum.
Saygılar.

"Sade undan helva olmaz,
Bal gerekir kazana.
Baba malı tez tükenir,
Gerek oğul kazana."

..................

"İçki öldürür, kumar söndürür." Boşuna dememişler, bizden önce yaşayanlar... adamların bir deneyimleri olmalı ki bizlere nasihat olsun diye altın değerindeki öğütleri bırakmışlar.

Serap Öğretmenimin edebi cümlelerle süslediği nasihat niteliğindeki bu eser okunmaz mı? Okumadım, tabiri caizse yuttum adeta...

Teşekkürler Öğretmenim...

Benzer olaylar duyuyoruz çevremizde, birebir şahit olmanın verdiği duygu karmaşasını tahmin edebiliyorum. Hayat ne garip.

Sevgilerimle...

Sanırım çok vardır benzer hikayeler...
Sonu iflasla hatta intiharla ya da sokakta veya akıl hastanesinde biten hikayeler...


Bence en büyük hata özellikle babaların çocuklarını hayata hazırlama konusundaki yaklaşımları oluyor.

Genel olarak zor şartlarda büyüyen ebeveynler aynı yoklukları çocukları da yaşamaması için el bebek gül bebek büyütüyorlar çocuklarını. Büyütüyoruz...

Sonrasında da çocuk hayatla baş başa kalınca ne yapacağını şaşırıyor.... Tabi bunun tersini yapan aileler de var. Ya da ne şekilde yetişirse yetişsin hayatın zorluklarına çabuk uyum sağlayan evlatlar da... Onların ki başarı hikâyesi olarak kaldığı için dikkat çekmiyor belki de...

Fakat yine de sorun ebeveynlerin bu tutumunda yatıyor diye düşünüyorum....


Yaşanmışlığı bir hikaye tadında çok güzel işlemişsiniz sayın öğretmenim.

Umarım her okuyan payını alır... Alırız...

Saygılarımla esenlikler dilerim...

82 yılında annemi kaybettiğimde altında iki dükkan olan gecekondu evimiz, bir araba ve geliri oldukça yüksek olan bir kasap dükkanımız vardı.

Sonra nasıl olduğunu anlamadık. Ayarı kaçan babamın ayarsız harcamaları biten evlilikleri bitmeyen evlenmeleri( yedi evlilik) bozulan düzen. Sonuçta bağkurdan da olsa emeklilik ve şu an kirada. Ne ev ne araba ne dükkan. Hepsi gitti.

Şimdi o mahalleye gittiğimde annemin tütün fabrikasında çalışarak yapılmasında çok hakkı olan o eski evimi gördükçe içim cız eder. O evin yanına teyzemler köyden geçip kendi evlerini yaptılar. Sonra dört kat çıktılar. İşin hazin kısmı babam o katlardan birinde kiracı ve ben ne zaman babama gitsem o sisli çocukluğumu görürüm; bazen bir şey düğümlenir boğazıma bazen de saydırırım kadere.

Hayatta çok zihzaglar yaşadım. İnişler çıkışlar küçüklüğümden beri. Mesleğe atılıp evlendikten sonra hayatım daha düzene girdi.

Okuldayken paranın olmaması ne demek iyi bilirim.

Hikaye aldı beni nerelere götürdü...

Saygılarımla Serap Hocam

Not: Eh be çocuk şiirine yazdıklarınız İÇİN çok teşekkür ederim. Teşekkürüm uzun olacağı için biraz geç dönersem kusuruma bakmayın.

Tebrik ediyorum, maalesef bu zihniyette gençler var, haydan gelip huya gidiyor. Umarım kıssadan hisse olan bu yazıdan hisse alanlar olur. Kaleminize sağlık.