KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 906 Okunma
- 6 Yorum
- 2 Beğeni
MASKE...
Bir düşü gerçekleştirme ihtimalim var ve ben bu olasılığı tehir ediyorum yoksa yeniden düş kurmaktan vazgeçeceğim.
Akneli bir cümle arıyorum ve içindeki irini sıkmak adına belki de dişlerimi aralıksız sıkmaktandır gelişen bu paranoya üstelik bireysel anlamda değil: bilakis toplumun her kesiminde gerçeklerin hayallerle karıştığı ve bağdaş kurduğumuz gerçeklere bağımlı olmanın da verdiği sorumluluk.
Hangi parantezin içi boş kalacaksa.
Aslında içimde dolmayan o devasa boşluğa cümleler yıkma istemim ve reşit acıları külüstür ayrıntılarla geçiştirdiğim.
İklimin de devasa bir açığı var çünkü hiçbir mevsim kendinden emin değil. Örneklendirme yapmam çok şıklı bir seçenek mesela kış güneşinde bronzlaşan duygularımız var ya da Haziranın ortasında ortasından ikiye ayrılan gök kubbe ve sele kapılan…
Devamını getirmek istemiyorum çünkü sele çoktan kapıldım ben.
Önce bir düş çukuruna düştüm sonra da çıkmak gelmedi içimden ve içimdeki külüstür gerçekleri de yok saymak adına bir düş kümesine tayinimi istedim Tanrıdan.
Bir yaratı olmak adına.
Yaratana duyduğumuz büyük aşka istinaden tüm yaratılmışlara kucak açmanın vazgeçilmezliği ve sürmanşet:
Kadın cinayetleri.
Öz kızını öldüren baba. Sebep mi? O küçük kız çocuğu sadece okumak istedi ve devletin tanıdığı haktan yararlanıp tam da sınava girecekken.
Örneklem takvimi.
Ve 2020 senesinin tam da ortasındayız. Ya, senenin sonunu görecek miyiz?
Hele ki yaşanan bu pandemi itibari ile yürüdüğümüz ana yolda ve de tali yollarda o kadar çok çukur var ki.
Düş görme ihtimalimizi de devreden çıkardık madem ve…
Sevilme ihtimali iyi de öncelikle sevmeyi öğrenmeli ve öğretmeliyiz yine de teşebbüs etmek gibi bir niyetim yok bu anlamda çaktırmadan seviyorum insanları en çok da uzağımdakileri.
Uzağı yakın kılan o gönül köprüsü lakin sevginin zeminde açtığı bir diğer çukur ve sebebiyet veren artçı ihanetlerle nereye kadar yürüyeceğiz bu bilinmezlikte?
Sözcüklere yüklendiğimin farkındayım.
Hayat ise bana aşırı yükleme yaparken ve arkamdaki aracın kornası:
‘’Bekleme yapma pembe vosvos.’’
Ah, ben…
En çok da kayıpların açığını kapatmak adına sevdiklerimden teselli bulduğum elbet akabinde tecelli eden yeni k/ayıplar.
Bir de kendimin peşine düşmüşken.
Bakalım yeterli yakıt var mı?
Bir de yüreği ve ruhu baştan ayağa bakıma aldık mı…
Yan gözle bakarsam ne olayım…
Elbette yanımdan geçen değil içimden geçenleri dahi yansıtamazken çevremdekilere…
Sessizce yaşar ve severken.
Düşlerimi de sessizce tahliye ederken…
Yarına çıkma ihtimalimiz bile zayıf iken…
Ve işte önümüzde babalar günü.
Bir de külliyen yanmış yürekler günü olsa ya…
Şehrin ışıkları solgun ara sıra öksürürken sokak lambası…
İyi de neden maske takmaz bunca ışık?
Maskesiz yaşamayı şiar edinmişken nereden çıktı şimdi bu zorunluluk? Aslında sorumluluk demek daha doğru.
Kendimizi düşünmüyorsak sevdiklerimizi ve yaşlılarımızı ve de toplum genelini düşünmek gerekirken…
Kalemin ateşi çıktı ve acilen maskesini takıyorum: hem kalemin hem düşlerin yoksa gerçeklerle yüzleşmenin asla imkânı yok.
En çok da sevdiklerimiz ve gerçekler yakarken canımızı hele ki içtenliğin şeffaflığında ayağınızın altından kayan zeminde can verme ihtimaliniz yüksekken.
YORUMLAR
İyi akşamlar Gülümm. Güzeldi. Sevgimle.
Gülüm Çamlısoy
Sevgimlesin her daim
reşit acıları külüstür ayrıntılarla geçiştirdiğim....
Hayat ise bana aşırı yükleme yaparken ve arkamdaki aracın kornası:
‘’Bekleme yapma pembe vosvos.’’,,,,,,
Bekleyip göreceğiz bakalım daha nice güzel şey okuyacağız
saygılar sevgiler selamlar üstadım
Güzel benzetmelerle ilgi çekiciydi. Tebrikler üstad..
Gülüm Çamlısoy
Çok teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
Gülüm Çamlısoy
Selam ve dua ile ağabeyim
‘’Bekleme yapma pembe vosvos.’’
Bu cümleyi okuyunca yazıdan koptum sonuna kadar gidip yazarın kaygılarına ortak olmakla beraber...
Pembe vosvos... Büyük kızım ilk okul çağı boyunca pembe vosvos hayranıydı. Vosvos ama illa Kİ pembe. Nerde görsek imkan varsa üzerine oturur foto çekerdik. Oyuncak pembe vosvos’u vardı. Şimdi büyük ama daha iki hafta önce vosvos araba almayı düşünüyordu...
Hayaller işte insanı bu kadar mutlu ve umutlu ediyor.
Anlattıklarınız beni aldı on beş yol öncelerine; insanların daha temiz ve ülkemin daha çok güldüğü günlere götürdü.
“ Örneklendirme yapmam çok şıklı bir seçenek mesela kış güneşinde bronzlaşan duygularımız var ya da Haziranın ortasında ortasından ikiye ayrılan gök kubbe ve sele kapılan…”
Esasında şu cümleye ben kilitlenmiştim. Ama pembe illa Kİ pembe vosvos beni geçmişe götürünce derin anlamlar içeren ve yazarın düş gücü ile kalem gücünü birleştiren bu cümle arada kaynar gibi oldu.
Saygılarımla dost yazarım
Gülüm Çamlısoy
Umudu kolladığımız ve kendimizce sevip yarattığımız düş bahçesi...
Hala hayal kuruyor olabilmek...
Mümkün çok mümkün hem de belki de kendimi kandırdığım.
Hayatı da yaşanır kılan.
Her şey ve herkes değişti ne yazık ki ve aynı kalmak suç unsuru.
Güzel ve iyi insanların değere bindiği ve arayışımızı sonlandırmadığımız.
Sahi, temizdi insanlar çok temiz hem de ve gülümsüyorduk hem de birbirimize.
Çok çok teşekkür ediyorum.
Pembe düşler vosvosun içi tıklım tıklım...
Kim bilir bir gün hayaller gerçek olur belki de...
Var olun.
En içten selam ve en derin saygılarımla engin yüreğinize.
Gönlünüzden damlayan kelimeleri birer inci tanesi gibi ne güzel de kaleme alıyorsunuz kutlarım sizi...
Gülüm Çamlısoy
Yüreğinize selam olsun
Çok çok teşekkür ediyorum
