Birtakım şeyler var kafamı kurcalayan...

Yazı yazarkenki profilimizin nasıl olması gerektiği...
Ve olabilirliği hakkında


İnsan aklında tutuşan her kelimeyi o kelime yürekte cana kavuşur kavuşmaz, o kelime parıldadığında hiç düşünmeden kağıda dökmeli mi
Bunun aslı astarı nedir
Böyle bir şey sorgulanmalı mı

Yoksa yazmak demlemek mi
Çay gibi demlemek mi yüreği
Dimağı
...


Yazarken çoğu zaman ve çoğu yerde yüreği işe koşmak ve onu düşünce süzgecinden geçirmek..

Sanırım doğru olanı bu
Ve ben bunu yapmaya çalışıyorum


Bir de şöyle bir durum var ki insanları güzele ve iyiye teşvik etmeli yazarken...


Bu bazen mümkün olmuyor olsa da
Mümkün olmalı buna gayret gòsterilmeli en azından,



İnsanın duygu dünyası ve düşünceleri elbette değişen eksende

Hatta bazen birbirine çakışık
Birbiriyle bitişik olabiliyor.



Şuna inanıyorum;

Artniyet taşımayan yazılar olmalı kriter.
Evet,
Yanlış duymadınız.


İnsanı bile isteye uçurumdan aşağı süreklemek akıl terazisini bir kenara koyup havlu atmak gibisi var ya hani,



Bazen şahit oluyorum.
Bazen görüyorum.

İşte bunlar hep söz cehennemi oluyor ki yazmak,
büyük tehlike arz eder böyle bir durumda.




* Karar(ır)




Gümüş ayna duvarında muhkem tırnak izleri
ve ellerimde bağsız bağcıklar...




/.

Bu bir hesaplaşma
tozu dumana katan sözcülere ithaf
çünkü yaradır
kalbin evhamıdır bir takım şeyler

kelam; kalem olmuştur artık..!

//.

Dönüyor dünya
harmanında tezat
harmanında gül dönümü

işte yılkı ve işte kor
kafamın içinde dünya
ateş püskürüyor dünya

///.

Vakit

demli bir çay vaktidir
dermanımsa o’ndadır

bir kere daha
kanatlandı savrularak içim
hüviyet aşkına

yüreğim biraz al ve biraz mordur katranına
geçit vermiyorum susuzluğa

////.

Az önce
Yüzümü okşadın bir tebessümünle anne
az önce şükrettim bunun için

bir şiirlik mesafede u’mutlu anlar salık verdim kendime
ne güzel şeydir şu mesafe

/////.

Yoruldum anne
sorma bana bu neyin tantanası diye
utanırım
sıkılırım
konuşamam

komşuculuk oynuyor alem
kuyusuna taş atıyor alem

kopartıp zihnimi cümlesinden
sadetimizi düşündüm anneciğim

//////.

ben ki
korktum söz cehenneminden
korktum
ve köz oldum

ne zaman üzülsem
çağır imdadıma kuşları
gerekirse bağır...

çiçeklerini sev nevbaharımın

Ola ki bu da bir dünya düşkünlüğüdür
susarım son tahlilde
emmniyet isterim anneciğim
...


-Mahvash-





//ben ki
korktum söz cehenneminden
korktum
ve köz oldum
...//

Karar(ır) şiiri işte bu kaygıyla yazıldı aslında.



Güzel günler düşleyerek,
Güzel günlere efendim....




11 haziran per 2020
Mahvash