Maşuğun kapısı kapalı olmaz.

• 5 Haziran 2020 Cuma 15:10:06

Gönülden akan her şiir varoluş potansiyelidir.Damlarsa hüzün satırlara çağlamalı ve yağmur olup nurlanmalı.Bir sufi dolaşmalı her cümlesinde, şiir evvel’i yolculuğa çıkarken mısralar da yolculuğun ruhuna girmeli.Ahir zaman nedametini kusarken, gizlenmeli şiir çölün ortasında yalınayak azıksız-mekansız-boyutsuz.Tek heceli yansıma olmalı şiir; kendi sorularının içinde sancıyan, kayıp giden düşlerin gezgin sularında bir türkü tadında kanayan. Yamalanmış hüzün ile dilsizleşmeli en lal sözcükler, örtmeli anıların üstünü, kayıp gitmeli ensesine oturdugun şehir hüzünbaz geçmişine aldırmadan. Toplamalı geri kalan ne varsa göç etmeli uyumayan bir sehrin en güzel ikindisine, kimliksiz yalnızlığın en güzel kalabalığına.
Hey heybetini , heybesinde saklayan Dünya, hey kimliksiz apolet’lerini ruhunda degil de omuzunda taşıyan İnsan bilmez misin ? "Zaman Ahir Zaman, Maşuğun Kapısı Kapalı Olmaz"