Bir Kere Ölür İnsan
Vakit geldi..
Sen malum aşkların emanetiyken, ne denizleri şaraba buladım ben.
Artık kalamam.
Bekleyecektin. Gelmesem de. Öyle desem de. Hiç olmasaydim da hatta. Gitmeyecektin o yerlere.
Çok sevsem n’olur, bizzat aşk olsam n’olur.
Sana "hep böyle kal" demiştim.
Şimdi konuşsan n’olur, sussan n’olur.
"Sen yürü tüm asaletinle, bırak gökyüzü kıskansın yeryüzünü" demiştim. Şimdi kanatlansan n’olur.
Gözyaşın bir zamanlar yüreğimi delerdi. Şimdi önüme düşsen uzatmam ellerimi.
Yaşasan n’olur, ölsen n’olur.
Bir kere ölür insan.
Git artık n’olur..
YORUMLAR
Serbest şiir tadında edebi bir yazı okuttunuz..Tebrik ederim..
Hep böyle kal demiştim...Değişme sakın ola...Değişmek mevsimlere münhasır derlerdi..Halbuki insan ne çok ne çabuk değişirdi...
Ne güzel demişsiniz..Sen yürü tüm asaletinle bırak gökyuzü kıskansın yeryüzünü...
Tebrikler kaleminize ve gönlünüze gelsin..zarifti...