İdeolojiler devletin işleyişini düzenlemeyi amaçlar. Her ne kadar insan zihnini meşgul ediyor olsalar da toplumun ve bireyin günlük yaşantısını şekillendirebilme yetileri yok denecek kadar azdır. Daha çok sıradan çoğunluğun etki alanı dışında kalan siyaset alanında at koştururlar.

İnsanın günlük hayatına etkileri az da olsa ideolojileri bütünüyle redddetmek doğru olmaz. Zira her fikir amaca uygun kullanıldığında bir sonraki fikrin ateşleyicisidir. Her ideoloji içinde az da olsa bireyin ve yaşadığı toplumun gerçekliğine uygun bilgi barındırır. Burada dikkat edilmesi gereken körü körüneliğe kaçmamak ve doz aşımına düşmemektir. Hatalı olan tutum ideolojilerin araç olmaktan çıkartılıp duygular ve sloganlarla beslenen, tartışma kaldırmaz inanç kalıpları halinde, bir amaca dönüştürülmesidir. Önce inanca sonra amaca dönüşen fikir, uygun ortam ve kitle arayışına girecek, bulduğunda ise bir sonraki aşama olan "eylem" aşamasına geçmek için söylem ve sloganlarla hedef kitle nezdinde tutarlılık sağlamaya çalışacaktır.

Söylem ve sloganlar aracılığı ile hedef kitlesi üzerinde tutarlılık sağlayan fikir kendi varlığını göstermek için eylem sahasına iner. Ortaya konan her eylem; daha sert olacak bir sonraki eylemin hazırlayıcısı, ideolojinin kendini hissettirme ve pekiştirme vesilesidir. Terör örgütlerinin silahlı eylemlerde ısrar etmeleri bu sebeptendir. Mevcut eylemlerden sonuç alınamadıkça daha sert ve daha kanlısına başvurma ihtiyacı söz konusudur.

İdeolojiler birey, toplumun bir kesimi ya da bütünüyle toplum için amaçlaştığı takdirde ciddi bir enerji tüketici haline gelir. Devletin işleyişini düzenlemeyi amaçlayan ve günlük hayatta gözle görülür karşılığı olmayan bir kavramı sıradan insanların ideal haline getirmesi, benimsenen ideolojinin tartışma götürmez gerçek olarak benimsemeyenlere sunulması, zıt ideolojilerin de belirginleşmesine neden olur. Dayatma, ötekileştirme ve kutuplaşma bu noktada baş gösterir.

Mesele Türkiye özelinde irdelenecek olursa; ideolojilerin belli kesimlerce adeta "din" gibi, dininse adeta "ideoloji" gibi dayatıldığını görülür. Bu durum günlük hayatla birlikte birey ve toplum kişiliğini de şekillendiren İslam dininin ruhsuzlaşmasına ve günlük yaşantıdan uzaklaşmasına; ideolojilerin ise -böyle bir kaabiliyetleri olmamasına rağmen- günlük yaşantıyı doldurmaya çalışmalarına neden olmaktadır. Dolayısı ile ekseri insan dinleşmiş ideolojiyle ideolojileşmiş din arasındaki ayırdıma varamamakta ve körü körünelik içinde , ideolojik ya da dinî bir yaftayla nefsinin isteklerini emir telakki ederek yaşamaya mahkum olmaktadır.

Faydalı bir yazıydı. Ben de dilim döndüğünce katkıda bulunmak istedim.

Saygılarımla.

Demircioğlu tarafından 5/19/2020 5:37:50 PM zamanında düzenlenmiştir.

avrupa her konuda yalancı değil, doğu da her konuda doğru değil..
islam her şeye cevap veren bir din ve barış dini değil, hristiyanlıkta sevgi dini değil. uygulamaları ceberruttur. çağ irfanına ve ilimleribe uymaz.
önemli olan yönetimsel başarı, lakin bunları da tarihi düşüncelerden damıttıkları için bir sağa tos, bir sola tos..
gelecek, yapay zekada; insanın insana zulmünü durdurabilir belki, hanedanların nereden geldiği meçhul haklarını herkse paylaştırabilir ve nebatatın, hayvanın ve insan toplulukların yeniden daha özge ve güzelce yönetileceği bir çağın kapısındayız..

yeteri kadar eskiden alabiliriz lakin hedef yeniliklerdir.. çağ dönüşümlerini ıskalayan milletler hayatta kalamaz..

ideoloji; her yönden araştırılırsa ve diğerine söz ve eşitce yaşam hakkı tanırsa güzeldir.

saygılarımla efendim.

Tanzimat devrinden beri tartışılan fakat bir türlü sonuca varilamayan yani -izm'ler mi bin yılllık süre gelen medeniyettin tekrar tekamülü mü?

Cevap ortada olsa da yozlaşma ve çürüme varken ortak bir istikamette yol almak mümkün olmadı. Ve hala...!

Artık izm'ler bitti.Sağ-sol bitti.Top tüfek bitti.
Sanayi devrimi de bitti.

Yeni bir çağ başlıyor...
Insanları izm'lerle birbirine düşman etmeyi başaran Batı şimdi Dijital bir çağ başlatıyor.

Insanın birden aklina Muallim Naci ile Recaizade Ekremin edebî tartışmaları geliyor,ve sanki masal gibi orada o yüzyıla sığınmak isteği...

Her şey bir rivayet havasına bürünüyor. Korkarım ki 100 seneye de kalmaz mirasımız medeniyetimiz bir efsane zannedilir.

Yazı için sizi kutlarim ardindan ...

Cemil Meriç ten bir hitapla sonlandirayim.


"Efsane söylediler ve uykuya daldılar, diyor Hayyam. Kiminden bir destan kaldı, kiminden bir mısra. Kimiçöldeki kum tepecikleri gibi darmadağın oldu rüzgârla. Bu tiyatronun dinleyicileri sağır. Sesini duyurmak istiyen nâra atacak. "Discours de la Methode" nâra, Aristo'nun tahtını deviren bir nâra, örümcek ağlarını yırtan bir nâra. Rousseau nâra, Saint-Simon nâra, Proudhon, Marx nâra. Kalabalık senfoniden anlamaz.Tarih de kadın gibidir, çığlığa koşar. Namık Kemal, gürleyen adam. O gök gürültüsünün arkasında yıldırım yok belki ama bütün Osmanlı ülkesinde yankılar uyandıran bir haykırış Kemal. Sesini kıssa, fitili küçülen bir petrol lambası kadar zavalhlaşıverir. Önce çığlık atacaksın, sonra üç beş meraklı anlatacağın masalı dinlemeye koşacak. Masal uslu çocuklara anlatılır. Çığlık herkese hitap eder. Sürüye ve tarihe."







Canan Köksal tarafından 5/19/2020 2:09:03 AM zamanında düzenlenmiştir.

Canan Köksal tarafından 5/19/2020 2:10:47 AM zamanında düzenlenmiştir.