Son Beğendiğim 5 Şiir / Siteden ( IV ) Yeni Bir Görev

• 15 Mayıs 2020 Cuma 16:27:35

Levent abi ( Kırca ) çağırdı beni, yeni bir skeç yazmış ve benimde orada olmamı istedi.
Gidiyorum yanına..

Vardığımda her şeyi hazırlamışlar, çekimler için beni bekliyorlarmış.
Halbuki hiç de anlamam kamera işinden.

Bak dedi bu skecin adı "Zaman Makinesi" ve sana da bir rol yazdım şu replikleri ezberle, elimdeki kağıtları al ve her birini ismi yazılan edebiyatçılara ver dedi.

Ancak hiçbir şey anlamadım ne yaptığından, bu elime verdiği kağıtlarda neydi acaba ?
Bir de sıkı sıkı tembih etmişti gideceğinde aç ve oku hatta okut diye.

Şaştım nasıl yani gideceğim yer ?
Üstelik bu edebiyatçılar ve bu replik..
O da ne demek oluyordu.

Replikleri dediği gibi ezberlemiştim 10-15 dakika içerisinde. Ve yanıma geldi..
Şimdi skeçte beraber oynayacağız sonra sen zaman makinesiyle yolculuğa çıkacaksın hem de istediğin zamanlara yani o Tanzimat Dönemine gideceksin.
İşte seni bu yüzden seçtim o yılları hep merak ettiğinden git ve gör istedim.

Heyecanlanmıştım.
Nasıl yani şimdi ben Tanzimat Dönemine yani 1860 yılına mı gidiyordum.
Nasıl bir kıyaktı bu Levent abiden.
İşte büyük usta..

Derken skeçte zaman makinesiyle çıktım yola ve yıl 1860’tı sahiden.
Önüme gelene soruyorum : Bayım burası neresi ve kaç yılı?
Dalga geçtiğimi zannediyorlar ancak birisi de dönüp kıyafetlerime dikkat etmiyordu.
Çok ilginç gelmişti.

Şimdi Üsküdardaydım ve dönemin padişahlığını Sultan Abdülmecid yapıyordu.

Sonra kağıtları açtım ve herbiri özel seçilmiş şiirlerdi.
Toplamda beş edebiyatçıya verecektim bu şiirleri.

Ziya Paşa, Namık Kemal, İbrahim Şinasi, Ahmet Mithat Efendi ve Şemsettin Sami’ye ’gelecek zamandan şiirler’ yazıyordu kağıtta.

ve altında her birinin adresi mevcuttu..

derken gittim buldum adresleri..

İlk durağım Ziya Paşa idi.
ve ona verdiğim şiiri açıp okumasını istedim o da sanki bu şiirden haberi varmışcasına hiç itiraz etmeden alıp okudu:

"Ne yağmurda ıslanmak
Ne de kar altında kalmak fayda eder
Yürekteki yanan ateşe

Dört işlemli bir soru yazılır gönül tahtana
Bir noktaya takılı kalır bütün formüller
Okuduğun kitaplardan bir çare bulamaz
Yüreğini karalarsın bir kara kalemle"

Ziya Paşa bu şiire şaşırmamış görünüyordu. Halbuki şaşırması gerek diye düşündüm yani daha Nazım Hikmet yoktu ki serbest şiir piyasada bile değildi.
Ama belkide gizliden vardı bilemiyorum.

Alıp başüstü yaptığı bu şiirden sonra ikinci durağımdı Namık Kemal.

Onun milliyetçi bir şair olduğunu biliyordum.
ve ona gönderilen şiir ise:

"Hükmü belirsiz cezalar biriktirme öyle
kaldır yüzündeki karanlık gölgeyi
sönmesin güneşi dağlarının
teselli sür göğsünün dehlizine
pes etme
izi ağır olur vedaların.

Yüzüne yansıyan duvar sıcaklığı gerçekler
tınısı kayıp çığlıklarla donanmış boğazın
dökülen için alabora karanlıklara
tüm beyazlar kırık
bomboş biriktirdiğin beklentilerin.."

bu şiirdi ve Namık Kemal’in yerine ben şaşırmıştım hem milliyetçi bir şair hem de okuduğu şiir serbestti ama olsun alışmıştım galiba bu şairlerin buna şaşırmamasına.

Üçüncü durağımda İbrahim Şinasi idi.

onun yanına gittiğimde o da şaşırmadan verdiğim şiiri aldı ve okudu:

"Gidersen
bir darağacı kuracaklar
kaşlarının arasına
Bir darağacı ki
merhametten bi haberdir sevgilim
Bir darağacı ki
yemin etmiştir
boynunun kenarından öpmek için
Bir ağıt asacaksın diyecekler burada
öfkesi geçsin diye ipin
Belki bir tebessüm
Belki bir buse
ya da gözden çıkarılmış bir resim
Yapma
Peşine düşer sonra tüm ebabiller
yolunu kesmek için"

dördüncü durağım ise Ahmet Mithat Efendi idi.

ve şiirde onun da ismi geçiyordu tuhaf bir şekilde sanki bizim zamanlardan ona yazılmış gibiydi:

"İyi de, bir kedi damdan, niye düşer ki?,
Hem fasfakir, hem fusfukara adamdı, Ahmet abi,

üç kişiyiz, jokeye binici arıyoruz,
banyoda, bir at,
çatıda bir kedi, ben ve çay bardağında Ahmet abi,
dörde kadar, sayabiliyorum, üçe gelince,
kedi, çatıdan düşüyor,
at, banyoda, soy abdesti alıyor, kumda yeni koşmuş,
duşun altında, kimse görmesin diye, hem kişniyor, hem ağlıyor,
kişneye kişneye, ağlıyor,
ağladıkça, güzelleşir atlar, sonra vurulurlar,"

Onlar bu şiirleri okuyup beni gönderdiklerinde ben şaşırıyordum onların yerine bu dedim rüya bile olamaz bu tuhaf bir şeydi.

ve son olarak Şemsettin Sami’ye gelmiştim.

"-siyah beyaz bir romanın orta yerinde
her mısra kör/düğüm-

yüreği yangın yeri toprağın
güneş ve ay şahit
eteğini topluyor izansız taşkınlıklar

bilinmeze yol alan esrik bir gecede
çiçekler suskun
ayaklanıyor avaz avaz deruni acılar"

Ona da bu şiiri verdikten sonra ayrıldım 1860’lardan ve bir daha döner miyim hatta Levent abiyi bir daha yerinde bulabilir miyim bilmiyorum.
Ama benim için çok güzel bir anı idi.

Efendim kurguda ki şairlerimiz ve şiirleri ve linkleri :

1- Ahmet Örnek ( Öylesine mutluyum ki! )
www.edebiyatdefteri.com/siir/1300015/oylesine-mutluyum-ki!.html

2- Nar-ı Çiçek ( Şubat esintileri / I )
www.edebiyatdefteri.com/siir/1280623/subat-esintileri---i.html

3- Razı ( GİDİŞİNE DAİR KEHANET )
www.edebiyatdefteri.com/siir/1299996/gidisine-dair-kehanet.html

4- n.asım ( damdan, düşen kedinin şiiri, )
www.edebiyatdefteri.com/siir/1299519/damdan--dusen-kedinin-siiri-.html

5- sera. ( hasbihâl )
www.edebiyatdefteri.com/siir/1221790/hasbihal.html

S E V G İ L E R...