Rabbimi Arıyorum Biçareyim

• 6 Mayıs 2020 Çarşamba 19:16:06

…Ruhunu göremeyen Rabbini nasıl görür ki!

Karamsar değilim. Gelecek hakkında, sağlığım hakkında, vatanım hakkında şüphelerim yok. Herkesin bir planı var ve tuzağı da olsa, Rabbim tuzak kuranların en iyisidir. Zalimi bilir, fakiri görür, kim ona kuldur kim değildir bilir… Kim kime kötülük yapıyor görür. O herkesin tek Rabbidir. Herkese rahmet eder Rahman ismi ve sıfatıyla… Herkesi yapmakta olduğunda serbest bırakmıştır. Ölümden korkmayan zalimle savaşan, etrafına ışık olacak kulların çoğalmasını, iyilerin artmasını bekler. Eğer bir kimse adalet gütmek yerine zalimliğe soyunursa o zaman, bir zalimi elinden o topluma gereken dersi verir. Allah isterse bir anda cennetlik görüntülerinde yaşayan kullara dönüştürür bizi. Ancak bunun yerine kulların kendi yetenekleri ölçüsünde bunu kendilerininin yapmasını bekler.

İnsan fıtratı gereği, kul olmaya meyilli… Ancak yalnız kendisine benzeyen yahut onu süsleyen şeylere tapar. İnsan gözüyle görmelidir. Yoksa kimseye değer vermez. İnsan hep beklenti içindedir, hep cenneti vaat edeni takip eder ve ona tapar. İnsan dünyada yaşamaya aşık, hep almaya hiç vermemeye meyillidir. Ancak Rabbimin düzeninde hiç vermeyen alabilir mi, asla…İnsan ona karşılıksız kim verirse ona tapar. Onu kaybetmekten korkar…

İnsan Rabbini dünya normlarında görmez, onu hayal eder bir şekle büründüremez. Bu durumda onu terk eder. Sanar ki Ona tapma ihtiyacını bir başka şey verir. Heykel yapar ona tapar, Leyla’yı sever aşkla tapar…Kendine iş verene, aş verene minnet duyar ona tapar. Ama en sonunda İbrahim gibi anlar ki onlar Rabbi değildir. Kainatta ki bir bütünün içinde her şeyde Allah vardır. Birdir bütündür. Her şeyi esas veren odur. Yalnızca Ona tapmalıdır der. İndirdiği kitaba göre onu yaşanılır kılan sünnete göre ilim yapar, Rabbini aramaya başlar. Artık görüntüler değil, gölgelerde değil, gel diyen Rabbinin gerçeğine karışır. Bedenden çıkar, uçar… Acılardan, hastalıklardan, yemekten, içmekten kurtulur. Kurtulur bedenin esaretinden, onu artık kimse göremez. Onu görecek göz yoktur çünkü…O görüntü frekanstan ayrılır. Ruhu kim görmüş ki.. Hissi veren, merak duygusuna yönlendiren, heyecanla, huzurla yaşatan varlığı him keşfetmiştir ki…

İnsan tapar fıtraten … Ama Rabbini bulmaya yönlenmeli ve bedeni terk etmeli… Ölmeden ölmelidir. Dünya normlarında ki varlıktan, yokluğa erişmelidir. Eren olmalıdır. Yaratılma gayesine, kul olup gerçekten Rabbini bulmayı bilmelidir. Tapacaksa yalız Allah’a tapmalıdır.

Saffet Kuramaz