Yazımı okuyup değerlendiren ve kıymetli yorumları iz bırakan değerli okurlara, okuyup yorum yapmaya vakti olmayan değerli okurlara teşekkür ederim.

Seçki kuruluna yazımı güne taşıdığı için ayrıca teşekkür ederim.

Saygılarımla...

Her insanın diğer bir yarısı vardır. Anne- baba, anne-baba-çocuk,
ve kardeş gibi mesela.Bu eksikliklerden dolayı sokak çocukları
hiç bilmedikleri ve sahip olamadıkları; anne,baba, kardeşden
oluşan bir ailenin özlemi duyarlar.

Her bedelin bir sebebi varsa bu hayatta; kendi iradelerinin dışında
gerçekleşen hangi sebebin bedelini ödüyorlar bir başına...
Başını ve sonunu bilmedikleri hayatın savaşını veriyorlarken
bir de kimliksiz yaşıyorlar.

Onları gördüğümüzde yüzümüzü çevirmek yerine:
Göz bebeklerinin içine bakabilsek.Anlayabilsek, barınaksız,
korunaksız, anasız, babasız,kardeşsiz olmanın anlamını.
Köksüz olmak , kök salamamak ve aidiyet duygusu hissetmeden
yaşamanın ne demek olduğunu...

Dünyayı değiştirecek hiçbir şey yapmadan geçip gideceğiz bu hayattan.
Yaşadığımız hayata anlam yüklemek için tek bir hareket evrensel olabilir.
Onların da bir insan, bir canlı olduğunu bir kavrayabilsek.
Sosyal sorumluluk duygusunu bir geliştirebilsek ne güzel olurdu.


Yazının içeriği çok anlamlı ve önemsediğim bir konu.
Tebrik ederim Serkan Bey saygılarımla..

Serkan Bey, aslında yaşamın içerisinde yazınıza konu olan çocuğumuz gibi maalesef nice kimlik sorunu yaşayan insanlarımız var.

Güne gelen yazınızı ve kaleminizi gönülden kutlarım.

Saygı ve sevgilerimle

Günü değerli kıldı.
Tebriklerimi sunuyorum dost yazarıma.

Saygılarımla

Bu güzel güne yakışan yazınız ile ilgili olabildiğince güzel yorumlar gelmiş, konu hassas ve çözümü var mı inşallah.

Her sabah hastaneye giderken yaz kış battaniyeye sarılıp yatmış insanlar görürüm. Hem onlardan tedirgin, hem de acıyarak bakarım. Hep bu duruma nasıl geldikleri, nasıl acınası hikayelerinin olduğunu düşünmeden edemem. Ne yazık ki hayat herkese aynı şansı tanımıyor, her insanın hikayesi farklı.

Bu çocukları ve geçmişini öyle güzel, öyle okunası yazmışsınız ki okurken su gibi içtim.

Kaleminize sağlık.

Saygılarımla.

Çok değişik bir konu ve nakış işler gibi süper bir anlatım.

Tebrik ederim Serkan bey.

Sağlıklı günler diliyorum.

Karma felsefesi, anne - babamızı bizim seçtiğimizi, onların bizi seçmediğini söylüyor. Yani aslına şikayet edip elimiz böğrümüzde oturmaktansa, çözüm aramakla yükümlüyüz!..

Bu seçimler, tarafların da 'bu yaşamlık' sınavları olsa gerek...

Değindiğiniz konuyu bu kadar derinlemesine işlemeniz, yakından tanık olmakla ya da bilgilenmekle mümkün ancak. Bu yapıda öğrencilerim ve onlarla - velileriyle benzer paylaşımlarım oldu. O nedenle yazınız beni geçmiş yıllara götürdü.

Malzemesi insan olan mesleklerin anıları hiç bitmez. Her harf, her nokta onlara bir şeyler çağrıştırır... Asker - eğitimci - sağlıkçı - hukukçu... bunların başını çeker... Bu yazı da öyle oldu benim için.

Kimlik, her ne kadar sadece bir varoluşun resmi belgesiyse de bence en önemli tarafı 'aidiyet' bağını ispat etmesidir. Hele bizim gibi aile bağı güçlü toplumlarda kime ait olduğunuzun bilinmesi ( kişinini kendisi için de ) çok önemli.

"Sokakta yanımdan geçen her orta yaşlı adama 'acaba bu benim babam mıdır' diye bakıyorum, yaşıma yakın her genç kızdan 'ya benim kardeşimse diye' uzak duruyorum" demişti benimle yıllar sonra dertleşen eski bir öğrencim. İçim acımıştı!..

Yaşamadığımız yoklukları - acıları ne kadar dinlesek de... yaşayanları anladığımızı söyleyemeyiz bence...

Duyarlılığınızın yansıdığı bu çok başarılı yazınızı ve hak ettiği taltifi yürekten kutlarım Serkan Bey.
Daha nicelerine...

Saygılarımla.

Hazin bir konunun özgün bir dille akıcı işlenmesi etkiler bıraktı.
Kutlarım.
Saygılarımla.

Ne kadar özel bir konu ve ne kadar güzel bir anlatım.Tebrik ederim degerli kalem.. Saygılarımla

Her yazı yazarın sarı saçlı, yeşil gözlü evladıdır.
Onun okunmasını, sevilmesini, taktir edilmesini ister.
Bu gün ben de bir yazı yayınladım.
Yazımın güne gelmesini bekliyordum.
Defteri açıp sizin seçildiğini görünce niye yalan söyleyeyim
biraz buruklaştım.
Ancak; yazınızı okuyunca güne gelmiş olmasına çok sevindim.
Evet bu yazı güne gelmeli ve daha çok okunmalıydı.
Ne ilginç bir konu ne güzel bir anlatım.
Hepimizin bir favori listesi var.
Genelde onların yazılarını takip ederiz.
Bilmediğimiz yazarların yazılarını okumak ancak güne gelmesiyle
mümkün oluyor.
Sizi okumuş, kaleminizin gücünü görmüş olmaktan
çok mutluyum. Artık benim favorimsiniz.
TEBRİKLER.
Selamlar...

Herkesin iyi ya da kötü bir hikayesi var iki kapı arasında.. Seçim şansı yok insanın dünyaya ilk gözünü açtığında kimin kucağına geldiğinin...
Hikayenizin kahramanı da istemezdi sanırım böyle bir anne babadan dünyaya gelmeyi.. Bunun eksikliğini ömrü boyunca hissedecektir..Aile ortamının olmayışı ve sevgi eksikliği her an kanayan bir yarası olacaktır..
Sanırım çocukluğunu yaşayamadan da büyüyecektir.. Büyüdükçe de iyi bir hikaye için direnecektir....

Dilerim güzel ve gönlünce bir hikayesi olsun küçüğün tüm bunlara inat..

Tebrik ederim güne gelişinizi..
Saygı ve selamlarımla...



bulutsuzluk özlemi tarafından 4/11/2020 12:06:21 AM zamanında düzenlenmiştir.

bu yazıdan önceki yazı,dün veya ondan önceki gece sehervaktinde arabayla sigara almaya giderken aklıma geldi..güzeldi , lakin epey uzundusanki.

bu yazıda kader konusunda; kim ne söylemişse geçmişte cüzi veya külli babında yalandır bence..:)

bu yazı üzerinde de okuyucunun ekstra okuma yapması gerekecek..aklımda dursun..
saygı ve huzurla..

Yeniden geleceğim.
Saygımla, yazarım

Eften püften şeylere yıprattığımız kalemlerin kesinlikle bu istikamete çağıl çağıl akması lazım. çepeçevre çevrelendiğimiz siyasal ve ideolojik kurmalar arasında Çöken gençler düştükleri zaruretler evin kendi içine yetmemesi; Devletin sağır kalması "Baron" tırnak içinde Affedin şerefsizlerin toplum içinde rahat rahat gezmesi gibi konular ele alınmalı. İmkanım olsa koşarak gelir kaleminizi öperdim. Bildiğimiz bütün problemler gelip geçecek, ama bu salgın asla azalmayıp sürekli yükselerek koparacak bazen evladımızı bazen kapı komşumuzu. Duyarlılık varsa bir toplumda bu nevi olaylarda göstermeli kendini. gerisi kuru gürültü olarak kalacak geçmişimizde.
Masuma "Piç" diyecek kadar şuursuz bir toplumuz. Onu peydah edene ulaşmak cidden zor değil. Vatandaş olarak da zor değil; Devlet olarakta. Ama her düşmüşten beklentimiz var sanırım Mikrop çoğalıyor ve biz mikrobun kim olduğunu kimsenin görmeyeceği yerde kulaktan kulağa konuşuyoruz. Sevgili katliamı birliktelikler. Anneye babaya ulaşılamadığından. Çocukların çocuk olmadıklarını ve her aşamada bize ihtiyaç duyduklarını bilmekten başka çaremiz yok. Kızını biriyle yakalayan baba kendi başını duvarlara vursun. Zira Çocuklar babasının yada annesinin vereceği tepkiden korktukları için güven ve sevgiyi dışarıda aramak zorunda kalıyor. Topyekun suçlusu olduğumuz bu halden bizi Mevlam uyanmak suretiyle düzeltsin. Zira kader Yazıldığı için yaşanmaz. Kulun ne yapacağını Allahın ezeli bilgisiyle bilmesidir kader. Allah luluna tuzak kurar mı ?
HAŞA.... affedin. kanattı yazdıklarınız. farkında değilim susasım da yok.
Mevlam razı olsun.

"İstemeden varım ve istemeden öleceğim...” diyor Pessoa. Hepimiz gibi! Çoğumuz, zorla dayatılan bir yaşamı idame ettiriyoruz. Küçük arkadaşınız, en şanssızlarımızdan....

Eğer kurgu değilse, anne babasınınkinden farklı, güzel bir yaşam diliyorum ona.

Sizi de kutluyorum güzel paylaşım için...