Çocukça Bir Sevda Öyküsü 1

• 1 Nisan 2020 Çarşamba 03:51:43

07.03.2019

Aşağı yukarı iki yıl önceydi garipmasyon hislerimi farkettigimde.. Elbette ne olduğunu anlamaya yetmiyordu farketmek ama sineye çekilecek gibi de değildi.. Birgün 401 in açık kapısına nazır biriyle konusuyordun ve duyamayacak kadar uzaktın ama görüyordum seni.. etrafımdaki kızlar da senden tarafa bakıyorlardı O sırada "işte benim favorim" dediğimi hatırlıyorum. Hangi akla hizmet böyle bir şey söyledim bilmiyorum. . Hatta sesli söylemiş olmak bile yeterince kaos ortamı oluşturmuştu beynimle kalbim arasında.. O sırada önce bir güzel şaşıran kızlar hiç vakit kaybetmeden yadırgama cümleleri kurmaya başladılar peşpeşe..Herhâlde böyle bir kullanımı benden duymak hoşlarına gitmedi diye düşündüm.. Ardından olumlu olumsuz birçok eleştiriye maruz kaldım. Yok öyle şey olur muymuş da sen bana bakar mıymışsın da bilmem ne ... İşte tam o an sanki ortada bir bütün varmış ve onu bölmeye çalışanlara karşı tek başıma savaş açmışım gibiydi.. Hislerim artık kontrol edemeyeceğim kadar yoğunlaşmıştı .. bu ne ara oldu ve nasıl farkedemedim bilmiyorum .. Doğru sorular bunlar mi? Değil.. Olan olmuştu. . Çocukça bir sevdanın peşine düşmüş bulundum bir kere. . Kimsenin ne dediği umrumda değildi. . Hem neden bakmayasın ki. Biz de bir bütünün iki yarısı olabiliriz. Sanırım kızların yanında da aynen böyle düşünmüş olacağım ki: Üzgün bir tavırla fikirlerini kendilerine saklamalarini söyledim.. aslında içimden çok şey saymıştım onlara ama nedense seni üzebileceğim hissine kapılıp derinlere kustum öfkemi, sevdamı, korkumu, hüznümü.. Artık her okula geldiğimde kızların bana o İğneli bakışları arasında gün gün daha da derinlere gidiyordum. Zaman akıp gidiyor ve seni artık göremeyecektim diye yeni bir bağlanma geliştirmiş kendimi avutma yolları düşünüyordum .. Evet mezun olmuştun artık ve kim bilir bir daha ne zaman gorecektim seni. . Her sabah "bugün memleketine gidip her şeyi anlatayım " diye uyanır oldum .. Arada bir fotoğrafına bakıp iç cekişlerim olmuştur .. çocuklarla olan fotolarına bakarken gülümsediklerim de oldu. . Annenle baban tatlı insanlara benziyor.. Belki bir gün hepsiyle tanışmak nasip olur diye düşünmedim değil.. Haziran Temmuz Ağustos geçiyor ama sor ki ne anladın? Hiçbir şey .. Sanki kaybolmuş ruhum ve bir daha hiç bulamayacakmışım gibi ...
Eylül herkesin ayrılık diye bildiği ama benim umutla seni beklediğim ve yüksek yaptığını öğrendiğimde deliler gibi mutlu olduğum ay. Evet bir gariplik var! Yine yeniden saçmalıyorum 😊 Biz biz olmuşuz ama senin haberin yok.. Sanki biraz şizofrenik bir durum.. Dersler pazartesi salı yapılıyormuş. O günler ayrı bir heyecanlanırdım.. Hem belki karşılaşırız diye hem de ya seni görünce saçmalarsam diye..
Allah’a yanlış mı dua ediyorum bilmiyorum ama bunun gelip geçici bir heyecan olmasını istemiyorum. Hatta öyle büyük bir sevda olsun ki her iki dünyamıza da ışık olsun. .
Çok nadir olsa da seni birkaç kez görebilmek varmış nasibimizde. . Bir keresinde fakültenin yokuşunu beraber çıkmıştık .. bir pazartesi günü öğleden sonra saat 1 çeyrek. . Otobüsten inmişiz, bir iki adım önümde gidenin sen olduğunu anladığımda ne yapacağımı şaşırdım 😊 biraz ileri geçip sağa sola bakarken ilk kez Çimen gözlerinin derinliklerinde hissettim kendimi -hâlâ o günkü gibi acıyor yüreğim- çok geçmeden ben adımlarımı hızlandırıp geçtim öne kaçar gibi çıktım o yokuşu, bir ara arkamı dönüp baktım ama göremedim . ayaklarım ileri gitmeye kalbim beklemeye mecbur çıktım merdivenleri.. sınıfın kapısına yaklaşmıştım ki kapıdan içeri girişini gördüm yüzün bana nazır yine saliselik bir ufak karşılaşma. . Tarifi bana da karanlık hislerimi alıp yürüdüm sınıfa...
O günden sonra kaç zaman seni görmek nasip olmadı.. Kendimle savaşarak, kendime acıyarak, kendimden utanarak özlüyorum seni ...