rus resim öğretmeni ve ressam... ard-öyk... 49-2020

• 1 Nisan 2020 Çarşamba 00:30:53

essentuki’de ben ve halamoğlu mahsur kalmıştık.
babam ile yaşıttı halamzade.
benim gibi seyahati seviyordu.
ve macera ötesi ülkeye gitmiştik.
trans kafkasyadaydık.
manzarayı gözünüzde canlandırın...
has çayırlar gıran basmış platoya...
bunun ziyadesi ağaçlarile...
bağlarile...
lüküstürümile çalıağaçların çevrelediği evler, caddeler, sokaklar.
yeşiller gökçekti.
ikinci günümüzdeyiz.... paralarımızı batumda bırakmışız.
pansiyon sahibi ressammış.
kahvaltımızı yaptık.
güneşin çağladığı odaya baktık.
burası resim atölyesiymiş.
duvarlarda çalışılmış tualler.
üç ayaklarda tualler kimi astarlanmış renkli...
eskizleri tamam yapılmıştı.
rusla resim eğitim ve modern resim üzerine hasbihalleşmeğe başlamışız.
okul öğretmenliği halen çalışıyormuş.
pansiyon ise; yabancı insanlar... dünya kültürü damarlarını eliyle kavramakmış.
mest oldum.
dinliyorum.
votka ikram etti. sohbetin kıvamına intibak "zubrowka" sayesinde oldu.
adam sanatçı ve öğretmen... hayatta hakiki... essentuki ’de mevlam bize bir nasip yazmıştı.
resimlerine değinmeyeceğim... o uzun.
"guernica" resmini sordum...
sorumu beğendi.
"siz türkler guernica’dan başka yapıt bilmiyor musunuz?" dedi.
biz bir doktirine toplumduk komünizm zamanda doktirin dışında bilmediğimizi bilmezdik.
bizim turistlerin çokları buraya gelmiş.
oradan çıkardım... bu kanısını... ve doğruydu... biz de aydın olan herkes guernica’yı mutlaka bilirdi.
" guernica hangi üslupla pablo picasso’nun çalıştığı resimeserdir?"
"sürrealizm üslubuyla yaptı guernica’yı picasso." dedi.
bunu evvelden sormuşumdur...
yanıtlar: "kübizm" olmuştur.
picasso’yu kübizmile ezber ettiğimizden olabilir.
derdini paylaşmağa yeni açtığı votka şişesiyle devam etti.
"kırkıncı yıldır öğretmenlikte..."
"öğretmenler bana ne zaman emekli olacaksın..."
"bu sene mi ayrılıyorsun..."
"her defasında sorulara..."
"ben memur değilim..."
"ben sanatçıyım... sanatın emeklisi olunmaz."
"emeklilik olmaz."
cevap veriyormuş. sanatçı ve alim bir öğretmen olduğunu anladım.
çağı takip etmenin zorluğunu ve erdemli bir insan olmak için sahnede ölen tiyatro artisti gibiydi.
bize yardımcı oldu.
batum’dan hemen western union vasıtasıyla dolar borcumuzu postaladık.
iş de yoktu ki çalışalım... essentuki’den sergüzeştimizi ucuz atlatmıştık.
hayat görüşü... ekspertizliği ve entellektüelliğini memurluğa aşmış vitali gonçarof’u tanımış olmuştuk.
essentuki...
seni gene görmek olası mı olacak?
" dilerim!"

yalçıner yılmaz
960toki
çanakkale
01-04-2020