Sevgiliye son mektup (Deneme)

• 16 Mart 2020 Pazartesi 20:20:25

Sevgilim; bu satırları sana yazarken her yanım yara bere içinde, ayakta zor duruyorum ve hastayım, kuru kuru öksürüyorum, galiba ciğerlerimi üşüttüm, bir kaç gün hastanede yattıktan sonra beni soğuk ve rutubetli bir hücreye kapattılar, yukarıda küçük bir penceresi var ve oradan güneş ışıklarını görebiliyorum.

Sen bu soğuk ve karanlık hücreme doğan güneşimsin, en zor ve en umutsuz zamanımda yetişen kadim dostum gibisin, bu olumsuz ve berbat şartlarda bile dünyanın en şanslı erkeği olduğumu anladım, her ne kadar içinde bulunduğumuz durum vahim olsa da sana kavuşabilmenin hayaliyle hep umutlar biriktirdim.

Ayrı kaldığımız su kısa süre içinde şunu anladım ki kadınsız bir erkek hep yarım kalırmış, işte ben de şimdi sensiz hep yarımım, sensiz bir yanım tutmaz, içimde derin bir boşluk, hayalin gözümün önünde, sıcak nefesin, yumuşak tenin, masum ve içten bakışların, çocuklar gibi temiz ve saf yüreğin, bir güvercin gibi elimde titreyen ellerin, bütün kusurlarımı affeden o engin kalbin, biliyorum o engin yüreğin ve yine beni affeder ama bu bendeki vicdan azabı benimle toprağa kadar gider, çünkü seni kırmak bir çocuğun en sevdiği oyuncağını gözünün önünde kırmak gibidir, seni üzmek inandığım tüm değerlere sırt dönmektir, senden ayrılmak bir annenin bebeğinden ayrılması gibidir.
İnan ki sevgilim şu anki bulunduğumuz acı ve elem dolu duruma gelmeyi hiç istemezdim ama olan oldu, bütün bu durumların sebebi sevgimize inanmayan, aşkımızı kabullenemeyen baban yüzündendir.

Bana kalleşçe pusu kurdurdu ve adamlarına acımasızca dövdürdü, öldürmekle tehdit etti, senden ayrılmak karşılığında büyük paralar teklif etti, ama ben bunların hiç birini kabul etmedim, asla da etmem, çünkü senin kutsal sevginin bir zerresini bile hiçbir şeye değişmedim ve asla da değişmem.

Silah zoruyla beni kaçırmaya kalktılar, direndim ve babanın sürekli bana yaptığı tehditlerinden dolayı yanımda taşıdığım bıçakla kendimi koruyup kaçtım, ama bu arada adamlarından birini yaralamışım, hastanedeymiş, durumu ağırmış, inşallah ölmesin diye sürekli dua ediyorum, eğer ölürse sensiz bu zindanlarda ne yaparım bilmiyorum, çok korkuyorum sevgilim, yüreği avcunda ürkek bir çocuk gibiyim, senin büyük sevgin de olmasa bırakıp gideceğim kendimi, beni ben yapan benliğim sensiz hep eksik, sen hep içimdesin, varsın o zalim kader bedenimizi ayırsın, ruhumuzu asla ayıramayacak ve gün gelecek o kader bile derin sevgimizin altında ezilip bize yol gösterecektir.
Sevgilim; inan ki bir an bile sana kavuşma emelimden vazgeçmedim, asla da vazgeçmem, sen hep benimsin bende seninim, yüreğimin bir parçası hep seninledir, bu büyük aşkın ateşi o kadar güçlü ki, sevgimiz o kadar büyük ki bunca zaman çektiğim acılar, bana yapılan onca zulüm ve işkenceler sana kavuşma hayalinin yanında bana vız gelir, inan ki bizi ne kadar ayırmak isteseler de o kadar birbirimize bağlanıyoruz, bizim büyük aşkımız güçlü ve coşkun bir nehir gibi durmadan akar ve büyür, aktığı her yere umut ve sevgi götürür, sevgimiz o kadar güçlüdür ki önüne çıkan bütün engelleri yıkar geçer.

Unutma ki sevgilim herkes yapacağını yapar, her şey unutulur ama sonunda hep sevgi hatırlanır, sevgi; büyük savaşlar çıkaran nefretin karşısında daima dimdik durmuş ve nihayetinde bütün savaşları o kazanmıştır, işte bizim büyük sevgimiz de savaş altıdadır, elbet bu günlerde geçecek ve sonunda biz kazanacağız.
Sevgilim; biliyorsun baban güçlü ve nüfuslu bir adam ve bu cezaevine de mutlaka tesir edecektir, şu anda elim kolum bağlı çaresizim ve onun isafına kalmış durumdayım, bana elinden gelen her şeyi yapacaktır, ve bunun sonu ölüm de olabilir, o sebeple; bana burada bir şey olursa sakın üzülmeyesin, birlikte geçirdiğimiz o güzel günleri hatırlayasın, ben seninle olduğum her an dünyanın en mutlu adamıydım, sen bana bu güne kadar yaşamadığım saf sevgiyi yaşattın, inan ki seni gördüğüm o ilk anda ruhlarımız birleşti, ilk görüşte aşka inanmazdım ama benimde başıma gelmişti, artık ölüm bile bizi ayıramaz çünkü sevgilim; bana göre ölüm bir son değil bir başlangıçtır, unutma ki ruhlarımız ölümsüzdür ve ilelebet yaşayacak ve hep birlikte olacaktır.