Yaşam Savaşı

• 16 Şubat 2020 Pazar 20:05:52

Ben kedilerimi kolay büyütmedim. Zor şartlarda bugünlere getirdim. Kendim yeri geldi soğan ekmek yedim ama onlara hep parayla et alıp yedirdim. Onlar benim canım.

Benim evin önüne alışan mahallenin iki tane erkek kedisi var.Birisi Kocadost birisi de sarı damat. Sarı kedi, Tonton’a zorla tecavüz etmek için kovalayıp korkuttu! Bende, sarı kediyi taşla kovaladım. Ogün gece Tonton’um korkudan bir yerlere saklandı çıkmadı. Ertesi gün Tonton’um ortaya çıktı. Tonton ortaya çıkmasaydı kafaya koymuştum, sarı kediyi etkisiz hâle getirecektim.

Erkek kediler saldırınca benim akıl baştan gitti. Kedilerimi kimselere yedirmem. Kedilerimi korumak için, taşlarla, Kocadost ve sarı kediyi kovaladım. Zaten benim kedileri cırmalasınlar varya erkek kedileri sürgüne gönderirim.

İmkanlarımı sonuna kadar zorlayıp kullandım. Bugün Tonton’umun ikinci aşısını yaptırdım. Karakuş’um da yakında doğum yapacak. Doğumdan bir süre sonra ona da ikinci aşısını yaptıracağım.

Benim kediler hep et olarak ciğer, sucuk, tavuk döner yiyordu. Ciğeri de pişirip veriyordum. Şimdi ikisi de mamaya alıştı, mama yiyor. Hâl böyle olunca tüp masrafı da düştü; benim aylık masraflar da azalmış oldu. Masraftan bir şikayetim yok, ne yerlerse onu veriyorum. Şimdi mamadan başka yiyeceğe bakmaz oldular.

Geçtiğimiz yıllarda benim evin içi fare kaynıyordu. Bu kediler olmasaydı fareler beni yerdi. Kedinin olduğu yere fare yaklaşamıyor. Kedilerim beni farelerden korudu. Tabi fare tutsunlar diye bakmadım. Allah bana kedileri yoldaş olarak verdi. Bende onları sevdiğim için baktım büyüttüm. Kedilerimle iyi anlaşıyorum.

27 Mart 2017 17:11
Düzenleme: 16 Şubat 2020 Pazar günü
Yakuphan Kılınç