Her insan eksik doğar!...Ve bu eksiği tamamlayacak birini arar.
Bazen bir şeyler gözünü karartır insanın. Bu durumlar da yanlış adım atmak en kuvvetli olasılıktır.
Bazen elmanın eksik dilimini armut dilimiyle tamamlamaya çalışırsın! Sonra benim gibi yaptığın hatayı anlarsın ama artık çok geçtir.
Şimdi hayatımın ‘Z’ raporunu alıyorum! Meğer ne çok eksik bırakmışım kendimi.
Gözlerim gülmeyi unutmuş, yüreğim ise sevgiyi.

Caddeler boyu yürüsem, kim doldurur ki eksik yanımı?
Kim derki? Al bu benim yarım kalan yanım, hadi tamamla eksiğini.
Yine bilinmezlikler içinde yeni güne merhaba diyorum!
Yatağımın sol yanı yine boş, tıpkı yüreğim gibi.
Söküklerime diktiğim yamalar bile bana savaş açmış.
Ben bir yandan dikiyorum, o sökülüp geliyor peşimden!
Ne kendim tam olabiliyorum, ne de eksik yanımı tamamlayabiliyorum!...

Bu sabah: yarım yamalak, bölük pürçük bir şarkı takılıyor dilime.
Evet yine sonu yok ,ah ben ah…
Bu eksiklerimi nasıl tamamlayacağım? Onu da bilmiyorum.
Yak bir sigara diyor içimdeki acıyan, kanayan ben.
Ama ben sigara kullanmıyorum diyemiyorum!
Efkar basıyor tüm Odamı, dört duvar dile gelip dikiliyor karşıma!

Hani diyor! Hani uğruna gemileri yaktığın adam Hani nerede?
Ya pervasızca yazdığın şiirler nerede?
Azrail’in nefesini ensemde hissediyorum, hadi diyor gidiyoruz!
Benim bir yanım eksik ,bari onu tamamlasaydım diyemiyorum…

Düşünceler içinde boğuluyorum
Sessizliği yırtar gibi bir ses kulaklarımı tırmalıyor.
telefonum çalıyor Azrail yavaş yavaş uzaklaşıyor!
- Nereye diyorum?
-Şuan değil diyor, şuan değil!

Heyecanla telefonu açıyorum.
Kulağımı dilime dolanan o eksik parçanın melodisi dolduruyor.
İki damla yaş eşlik ediyor kulağımdaki sese.
İçimden huzura yelken açmış bir gemi kalkıyor!
Meğer benim eksik yanım senmişsin temmuz gülüşlüm…


Sen; temmuz gülüşlüm gitme benden olur mu?
Hiç gitme!
Sen bırakırsan Azrail tutacak elimden!
Biliyorsun değil mi?