Dünya düş kurmak yeri değil. Oysa bunun için çabalayan kalbimizdir. Yağmur yerine hep bir ülfet sağanağı. Çelişkiler ve dahası...

Ne kurduğunu bilmemek kafada. İçte bir yerde daima geçmiş... üzüntülü hâl...


Hayat bu şekilde mi devam etmeli veya ne?
Tabi ki hayır. Biz hayatın ucundan tutamıyoruz belki de. Dünya bizi çalkalıyor. Etrafımızda bir sürü hadisenin vuku bulması da çabası.



Bir çukurum olsa içine en çok kitaplarımı gömerdim ya da ben girerdim içine sonra başka biri sonra biri daha....


O hadise öylece sürüp giderken kanlı ay tutulması yaşanırdı yeryüzünde. Baykuş sesleri eşlik ederdi bir de.



Nasıl bir hayal gücününüz var? Onarıcı mı? güçlü mü?

Hayat bize çok cömert davranıyordu. Zamana değer biçerken kendi değersizliğimiz çarpıyor yüzümüze Henüz bilmiyordum paydos etmeyi.


Ve hayat sevinçten ziyade bin meşakatli bir yolculuk. Hep sonraya kalıyor teşekkürler. Yine de Rabbime teşekkür ediyorum.






Mahvash