Merhaba sevgili Namık, iyi günler

Genel bağlamla düşüncelerinize katılıyorum. Bana göre beyin jimnastiğiniz harikulade. Giriş cümleniz umman. Ve "insanı dünyaya bırakılmış kurtçuk gibi düşündüm".

Şöyle bir saptama konuyu zenginleştirir. Hayatı dünyaya bırakılmış bir kurtçuk gibi düşündüm. İnsan, söylemi hayat kavramını daraltır. Hayat insan demek değildi. İnsan da hayat demek değildi. Sadece tüm canlılar gibi insan da bir hayat sahibidir. Hayat insandan aşkındır.

Bu kadar güçlü düşünce (felsefe) üretildiğine göre söyleşiyi felsefi yazabilirim. Söylemleriniz, gene bağlamla tanısal yaklaşım olarak çok doğru. Kurtçuk düğümü, tek tek hayat olarak yalnızlığın akışı. Ya da akışın yalnızlığıdır.

Kuantum dünyadan bahsettiğimi değerlendirmiş olmalısınız. Kurtçuk düğümü kendi tekrarları olan kesikli sürekli oluşa bir belirlenmedir.

Kurtçuk, spor gibi birçok doğma biçimi içinde kurtçuk gibi bir doğum, birçok yol içinde tek yol olmamakla üremeyi üreme biçimi olarak belirsiz yapar. İşte doğma eylemi, doğurma, vejatatif, tomurcuklanma gibi birçok şekliyle doğma gibi belirli olanın üreme çeşitliği içinde belirsiz olması da, belirli olanın belirsizliğidir.

Belirleme tanısı bir ölçme işidir. Ölçme işi de kesikli sürekli olmakla belirsiz durumla olanları bir duruma çöktürme, göçtürme işidir.

Söylenilen konular referanslı temel yasalar atfında anlama anlatım ve anlaşılma dili içindeki çeşitlilik olduğunda fikir üretmek ve karşılığını oluşturmak bir kolaylık ve akıştır. Umarın bu belirtmelerim, kurtçuk dediğiniz anlak fırtınasına bir nebze katkı veren trake solunumları olabilmiştir.

Hayat kurtçuk gibi bir noktada başladı (ki kurtçuk hayat için çok ileri bir aşamadır).

Hayat kurtçuk gibi makro türden türlü dallanma çatallanma fraktallerine (kendi tekrarlarını çoğaltan kesirli sayılarla ifade edilen biçimlerine) sahiptir.

Bu dallanma çatallanmaya özgü fraktaller, alt trajektörler (doğrusal gelişme hatları) gelişmesi aynı anda katastroflar (doğrusal olmayan sürekliliğin intikaya uğradığı-kesikli sürekli olduğu- simetri kırılmalı dallanmaları fraktallere bağlayan, felaketler matematiği) içinde bir fragmenttir.

Yani fragmentler bit gibi, piksel gibi kendi benzerliğini koruyan küçük yapıların makro boyuta evirilen devinimle biyo kimyasal, fiziksel ve imaj almanın bir durumudur. Bu dinamik yasalar süzgecinde hayat (kurtçuk) türlü türlü taşınıp akar.

Bir şeyler bir şeylerle kendi tekrarlarını fragmentleyip, gebe oluşunu belirler. Ki bu doğum da çok ileri bir aşamadır.
Değilse ilk doğum hacim yüzey gerilimli amip türü bölünme ile başlayıp bu yasayı korumakla türlü doğum ve çoğalmalar içinde hayat karmaşık eşey düzlemli doğumlara gelmiştir.

Doğum ya da üreme şekillerinin her biri diğerine göre hem karmaşık ve hem de olanaktır. Hayat; tek yol budur, demez. Aksi halde hayat, en ufak bir çevre değişmesi içinde kendisini garanti edemez. Kaba söylemle hayat çevreye karşı etki tepkidir. Etki tepki enerji düzenini yalıtmak. Hayatın illa insan olmak gibi son bir amacı yoktur.

İnsan da haya içinde varılası bir sonuç değildir. Hayat insanla da var olduğu gibi hayat insanda da (kurtçukta) durmaz. Yeni kurtçuklar (hayatlar) kaçınılmaz. Aksi halde yaşamı anlamamışız, demektir. Bir öncesi içinde olmayan, evrende olmayan tasarlanamaz.

Doğum tasarlanmamıştır. Hacim; küp dediğimiz ilişkinle üç kat büyürken, yüzey; kare dediğimiz iki kat ilişkinle büyür. Bu çelişkidir. Her hacim bir yüzeyledir. Üç kat büyüyen hacme karşı iki kat büyüyen alan bir çelişkidir.

Bu yüzey yırtılmasıdır. Doğum tasarımı hacim yüzey gerilmeli çelişki ile zorunlu bir bölünmedir. Doğum tasarımı bu tarz bölünme denen bir öncesi içinde olan süreç ile beliren boşluk alanlarının biri içinde akan süreçler gerektirmeli bir konumlanıştır.

Zekâ; dış dünyadan yalıtılmış olan iç dünyaya yani yalıtımlı seçme ayıklamamaya göre en az dış dünyanın imajını alan bir etki tepki aktivitesi olan fragmentler bileşkesidir. Zihin zekâyı ortaya koyan alanın etkinliğidir.

Asıl ben çala kalem oldum. Özür dilerim. Ama bir söylemin geri iz düşümle olan dallanma çatallanmasını veren doğrusal ve doğrusal olmayan gelişme fragmentlerini hatırlatmadan katkın olamazdım.

Kısacası zihnimiz içinde dışta (evrende) olup ta dış dünyada zihne yansıması olmayan hiçbir şey yoktur. Genetik oluş baki ve mahfuzdur. Ki genetik oluşta o günkü dış dünyanın atalar tarafından bize intikal ettirilen kısmıdır.

Üstelik te dış dünyadan zihne gelen bu yansımalar tüm dış dünyanın kendisi de değildir. Selekte edilip, kendi ihtiyacımız kadar olmakla kısıtlanmışlardır.

Kuantum dünyaya girmeden. Atom kendi yalıtımlı enerji düzenli ortamıyla tepkileri olan bir yaşamdır. Atom içinde ki senteze dek kazanılan özelliği düşünmez isek; üzerine polimerleri organik sentezli özellik kazanmayı, organik özellikli sentezin ruhsal öznelliğin yepyeni alan girişmesini eklemezsek; bunun üzerine de kolektif oluşu, kolektif birim zamanı ve üreten kolektif birim zaman etkili TOPLUMU koymaz isek; hayat anlaşılır değildir.

Atomu ortaya koyan fragmentin kendisini tekrarlayan dallanma çatallanma bilinci (tasarımı) atomun zihninde yoktur. Bir azot, karbon vs. formlu enerji düzeni enzim süreçlerini tasarlayamaz.

Ama atomu ortaya koyan bu fragment, polimer molekülerde vardır. Kişisi insan kolektif birim zamanı tasarlayamaz. Ama üreten kolektif birim zaman içindeki kolektif kişi, kolektif birim zamanla; Planck zamanı tasarlar. Katmerli bir gelişmedir.

Bir moleküler etkinliğin kendi içindeki fraktallerden birisi de proteinleri ve protein türevlerinden biri olan enzimler; enzimlere dek süreçleri ortaya koymadan kesikli sürekli olarak var olamazdı. Belirlenemezdi. Beliremezdi. Bunlar çevre üzerine ve kendi üzerine kendi fren etkili girişmelerin sonucudurlar.

Otomobil doğada olmadan zihnen tasarım olmuş değildir. Beygire binen hemcinsler, beygir olmayan bir şeylere binmeyi hayal eder. Ama bu hayal edilen çevrede olmayan otomobil değildir. Aksine bu istem çevrede beygirle, eşekle olan binme işi süreci çevrede olan kuşa kadar uzanan bir binme isteğidir.

Binme görüngü sel bir istektir. Bu istekten doğan hevesle kuşa binme isteği anlayışıyla uçmak istenmiş olabilir. Ama bu uçma isteği uçak değildir. Uçak tasarımı da değildir. Kuş gibi uçan bir şeyi düşlemek te tasarım hiç değildir.

Bir tasarımın olması için enerjiyi bileceksiniz. Enerjinin birbirine dönüşümünü bileceksiniz. Yakıt veya Isı enerjisinin buhar enerjisine; buhar enerjisini de hareket enerjisine çevirmeyi bilip uygulayacaksınız.

Sonra bir sürü süreçleri bilip bir araya getireceksiniz. Maden çıkarma, maden işleme, mekanik süreçler, giderek elektrik, elektronik süreçler, air dinamik süreçler, yer çekimi, doğrusal hareketi, dönel harekete çevirme; dönel hareketi, doğrusal harekete çevirmeyi vs. bileceğiz ki bu parçaları birleştirdikçe bir üst aşamayı düşünürüz.

Yani bizler yüzme kanunu gibi binlerce on binlerce kolektif birim zamanlı ortak aklı veren olanaklar üzerinde, bunları tasarım yaptığımızı unutarak, su üzerinde yüzen salı Trans Atlantik'e tasarım yaptığımızı sanırız.

Bu güzel söyleştirme ve paylaştırmanız üzerinde saygı sevgi sağlık ve mutlulukla...