Asiydik

• 23 Aralık 2019 Pazartesi 02:00:28

Küçüktük fakat asiydik. Hiç kimseden öğrenmemiştik baş bükmeyi, belkide sahibi olduklurımız yoktu kaybetme telaşamızda yoktu bu sebeple. Taşların üzerine yazardık devrimvi sözler hemde en afilli taşı seçip en kahraman cümlelerde. Gecenin karanlığı gündüzün aydınlığını ayırt etmiyorduk. Faruk çok severdi gece karanlığında yazmayı ne yazarsak yazalım sonunda mutlaka bir taşa "yarın aydınlık olacak" yazardı. Klişe oolmuştu dilimize lakin bir kalıbı yoktu her gece yapıştırıp boyayıp yazmak için. Dedim ya asiydik sistemi doğru bulmuyorduk. Sokakların açı, ayyaşı, evsizi barksızı bizi iyi tanırdı. Postacılar geceleri hiç çalışmıyorlardı jandarmanın sıklıkla kol gezdiği sokaklarda. Cesurduk kanımız hareketli düşüncelerimiz sabit, istikametimiz doğruluktu. Vazgeçmek asla zihnimize misafir olamazdı.