mektup

• 17 Aralık 2019 Salı 20:50:06

Bu da güzel olmadı diyerek; Bu kaçıncı tevessül edişim bilmiyorum. Her defasında vaz geçtiğim ama bırakamadığım bu işi bir vebal gibi taşıyorum içimde
İstiyorum ki en naif en şirin en güzel sözler değsin gözlerine.Hakikati nur olan bakışlarını kelimelerle kirletmekten korkuyorum sanırım. Bu sebeple ola ki hoş olmayan şeyler düşerse satırlara “Beşer” dir. Diyerek geçiver.
Biz hepimiz yeryüzüne insan olarak ineriz Anne mukaddesin den. Ve doğduğumuzda İNSAN dır adımız. Yani Oğlan yada kız değilizdir.Bebek ortak adımız cinsiyet detayımız dır. Şayet Mümin bir anne ve babadan doğmuş isek .”Evlenininiz ve çoğalınız zira ben Ümmetimin çokluğuyla mahşerde gurur duyacağım” Hadisine muhatabızdır. Değilsek Mümin olanların insafına teslim edilmiş tebliğ ile Hidayet arasında bir yerde kendi gayretimizle Rabbe doğru yürümek üzere idrakimize teslim edilmişizdir. Adaletsiz gibi görünse de Mümin anne babadan doğmak; Aslında adaletin ta kendisidir. İnsan içine doğduğu şeyi anlamak ve aramak için gayretten kopuk olur. Ümmet her kesdir. Kul da öyle
ama iman ve şuur gayrete bağlı kılınmış imtihanıdır İNSAN ın. Ve ne kadar isterse istesin İnsan KUL olmaktan bir mikron bile dışarı çıkamaz. Nasıl ki Anne evladını büyüsün acı çeksin diye doğurmazsa Allah da kullarını, büyüsün yoldan sapsın diye yaratmaz. Herkesin Cennete gitme mecburiyeti cehenneme gitme özgürlüğü vardır. Ve bu kural tüm yaratılmış insanlar için geçerlidir.
** neden bunları anlatıyorum biliyormusun.
Allah değer vermediği şeyi yaratmaz. Önce kendi değerini bilki ;Ben sana değer verdim sanmayasın. İnsanın vazifesi değer vermek değil her yaratılanın değerini bilmektir…………………………..
Burada satırlarıma ara verirken Mevladan sen ve sevdiklerinden razı olmasını niyaz ediyorum
Sevgiyle ince.