Samimi dupduru hatta soğuğu anlatmasına ragmen insanın icini ısıtan anlattigin sahneleri insanin gözünün onune getirecek kadar ustalikla dolu dostluk yazini yürekten kutluyorum abicim.
Bir dahaki bulusmada o sahane dostlugun icinde olmayi can-i gonulden isterim
Saygılarımla

Dostluk!... üzerinde çok şey söylenen, hakkında birçok farklı yargı bulunan bir kavram.

Kimi: "Dost mu?... Güldürme beni!..." derken,
Kimi: "Dostum benim diğer yarımdır." demiş.

Herkes kendine göre haklı, çünkü yaşadıklarını dile getirmişler.

Dostluğunuzun göze gelmeden gönlünüzce yaşanmasını dilerim.

Yakın geçmişi anlattığı için 'günlükten notlar' diyebileceğimiz, tertemzi bir dille va akıcı bir anlatımla yazılmış yazınızı kutlarım Suat Bey.
Güne gelmesi de güzel bir örnekleme teşkil edebilir.

Saygılarımla.

Ne güzel bir dostluk, ne güzel birlik, ne macera.
Okura da yaşattınız. Özendirdiniz.
Kutlarım.
Saygılarımla.

Kutluyorum üstelik her anlamda...
Nice güzelliklere nail olmak adına.
Selam ve saygılarımla

Üstadım yüreğinize sağlık.
Kutluyorum.
Yaşamakla kalmayıp, yaşattınız.
Dostluğunuz , muhabbetiniz daim olsun.

İşte yaşamak bu. Her minicik anı keyifle mutlu bir şekilde geçirip kocaman yapmak bal tadında bırakıp etrafa rayihasını bırakıp yüzleri gülümsetmek, ağız tadınız bozulmasın, sağlıcakla kalın İnşa'Allah. Selam ve saygılarımla

Günaydın, Elinize sağlık güzel anlatmışsınız. Gitmiş gibi olduk.

Kalem dostluğunun en güzel anlatımı ile bizleri imrendirmişsiniz. Hani giden var, gidemeyen var üstatlarım. Olurmu böyle olur mu. Olur olur bal gibi olur. Günümüzde özlenen bir durum. Yazınızı ve güne gelmesini de kutluyorum. Ha şöyle biraz da güzel mutluluk yazılarını okuyalım. Değil mi?
Saygılarımla.

Fatma Oral tarafından 11/30/2019 10:24:43 AM zamanında düzenlenmiştir.

Kalem dostluğu arkadaşlığı başka bir güzeldir. Günümüzde kaybolmaya başlayan arkadaşlığın bağlamını dile getiren ve de özendiren, dostluğun ne kadar güzel yalın haliyle yazılımı ve gerçekleriyle anlatan kompozisyonu olmuş. Tebrikler Suat bey...
Saygılarımı bıraktım...

Tanış, arkadaş, yaren olmak
Ama illa ki dost olmak ve öyle kalmak
Kutluyorum beyler bu güzel örnek birlikteliği
Varolun

Evet maalesef gelemedim. Bu yüzden de hala içim yanıyor. Üstüne üstlük bir şiir, resimler ve bu mektup... Bana işkence yapmaya niyetlisin anlaşılan abim.:))

Memleketin durumu aşikar. Bir yıldır (işten çıkarılma adına) günü kurtardığımız işler kasım ayında patlama yaptı. Bırak iki gün izin almayı, iki saat izin bile neredeyse imkansızdı.

O gün sen aradığında yok derken ayrı parçalandım. Evdekilere söylediğimde, halimi görünce "keşke ne olursa olsun gitseydin..." dediklerinde ayrı.

Benim; evimin dışında bir yerde yatmak konusunda, neredeyse fobi düzeyinde sıkıntılarım var. Buna rağmen, ailemle konuştuktan sonra, eğer arabam olsaydı o sabah güneşin doğuşunu birlikte izliyor olacaktık inanın.

Hayatımın son on sekiz yılında, ailem dışında herkesten soyutlandım, soyutlaştırıldım. Hiç görüşmemiş olsak da gerçek dost olarak gördüğüm, yüz yüze tanışmak için can attığım bir tek sizler varsınız. Öncelikle Ahmet ustam; bu siteye geldiğim günden beri daima elini omuzlarımda hissettim. Sonra sen; abim kadar yakın, sıcak ve samimi. Bedri ağabeyle henüz bir muhabbetimiz oluşmadı ama sayenizde ne babacan, insancıl biri olduğunu gördüm, görüyorum. Keza, Aydın KAHRAMAN ve Halil Şakir TAŞÇIOĞLU ağabeylerimizle birlikte benim tek sosyal çevrem ve arkadaşlarım sadece burada oluştu.

Senin aradığın gün, benim için sadece sevdiğin insanlarla birlikte olmak değil, mübalağasız kendimi bulmam ve yeniden başlamam için, ne büyük fırsattı bilemezsin.

Bana böylesi bir mektup yazacak kadar değer veren sana; ve her fırsatta, her muhabbete beni dahil eden Ahmet ustama, beni en az sizi özümsediğim kadar özümsediğiniz için teşekkür ederim.

İyi ki varsınız, iyi ki sizi tanıdım ve sizi seviyorum.

Diğer mektuplarını da heyecanla bekliyorum.:)

Saygılarımla.

DÖNÜŞ
Suat ve Ahmet kardeşlerim beraberliğimizi çok güzel anlatmışlar. Ben de her ikisine de teşekkürlerimle dönüşümü anlatayım.
Ahmet Suat’ı Bolu da bıraktıktan sonra beni de Adapazarı otogarına getirdi. Firmalara soruyoruz:
“ Isparta’ya bir kişilik yer.”
Gülüyorlar:
“Ne yeri abi. Dalga mı geçiyorsun?”
Allah Allah yer sormak ne zamandan beri dalga geçmek oldu ki?
Sonunda vicdanlı biri açıklama yaptı:
“Okullar bir hafta tatile girdi ya. Biletler önceden alındı. O nedenle yer yok.”
Ahmet’le ben şaşkınız.
“Ne yapacağız Ahmet?”
“Ne yapacağımızı söyleyeyim sana. Aynen benimle İstanbul’a geliyor misafirim oluyorsun.”
Güzel teklif. Ahmet’le bir gün değil bir yıl bile kalınır. Ancak hanımda ertesi gün Antalya’dan Isparta’ya
dönecek. Evin anahtarları da bende. Moralim bozuldu. Ne yapmalıyım. Geldiğim gibi yine aktarmalı giderim. Sorun yok. Ara durakları soruyorum cevap hep aynı:
“Yer yok.”
Otobüs firmalarının olduğu meydanda çaresiz beklerken daha önce yer sorduğumuz bir firma elamanı çağırdı bizi:
“Bir kişi Antalya’ya yer ayırtmıştı. Gelmedi. Sana o koltuğu vereyim. Ancak Antalya’ya Burdur üzerinden gidiyor.” Sevinçle:
“Tamam.” Dedim. Tamam” Burdur Isparta yol ayırımı otuz kilometre. Orada inersem elbet bir çare bulurum. Teşekkür edip vedalaştım Ahmet’le. Sabaha karşı üçbuçuk gibi yol ayırımına geldik. Ben otobüs kaptanına:
“Kaptan ne tavsiye edersin? Sizinle Burdur’a mı gideyim. Yoksa burada mı ineyim?”
“Burada in abi. Elbet seni bir Müslüman alır.”
İndim. Hava soğuk. Sabah ayazı. Uzaktan gördüğüm her ışığa el kaldırıyorum. Duran yok. Oysa buralar Müslüman geçinenlerin bol olduğu yerler.(Bunu sorduğum aracı olan herkeste durmamalarının normal olduğunu söyledi.)
Bize okulda öğretmişlerdi. Bir insan bir saate yürüyerek beş kilometre gider diye. Benim aklımda onbeş kilometre kalmış. Serde eski askerlik var:
“Yürü koçum iki saat sonra Isparta’dasın.”
Işıklara el kaldırmaktan vaz geçtim. Yürüyorum. Bağıra bağıra da -Yaylalar yaylalar- türküsünü söylüyorum. Gecenin o karanlığında, ayazında üç saat yürüdüm. Küçük bir kasabanın yol ayırımına kadar geldim. Kasaba yolundan yine bir araç ışığı göründü. Son umutla o na da el kaldırdım. Hayret Murat 124 model araç durdu. Beni aldılar. Aracın içerisinde dört genç var. Ellerinde bira kutuları.
Öndeki genç yan döndü:
“Dayıı.. Anlat bakalım in misin, cin misin?
Yorulmuşum, üşümüşüm:
“Bakın evlatlar benden size zarar gelmez. Ben asker emeklisiyim.” Başıma gelenleri anlattım.
Onlar da oradaki bir gazinodan dönüyorlarmış. Sağ olsunlar. –Dayım üşümüş- dediler. Aracın camlarını kapattılar. Öndeki genç bira ikram edecek oldu. Teşekkür ettim. Bir başkası askerlik anılarını anlatmaya başladı. Yine önde ki genç:
“Sus lan sırası mı şimdi?”Dedi susturdu.
Bindiğim yerden Isparta’ya onbeş kilometre kalmıştı. Yol hemen bitti. Isparta girişinde inmek istedim.
“Dayı seni evine kadar bırakalım.” Dediler. Zaten evim yakındı. Kabul etmedim. Teşekkür edip indim.
Eve geldiğimde dilim:
“Evim evim. Güzel evim.” Dese de. Yüreğim:
“Ahmet’im, Suat’ım gardaşlarım benim. Size çok teşekkür ederim.” Diyordu.

Bu yaşadığım olay da kaymak tadında geçen o iki günün üstüne baldı.

Bir daha mı?
İstesin dostlarım, ben dost için post olur onlarla Fizana giderim…
Sağ ol Suat’ım.
Sağ ol Ahmet’im.

Suatcım ne güzel anlatmışsın ya, canım yine çekti, yine gidelim :)
Ama bu sefer Alibaba'yı yaka paça götürelim.
Sizinle geçirdiğim o iki gün müthiş güzeldi. İyi ki gitmişiz. Keşke Alibaba'da olsaydı. Sanırım neşemiz ikiye katlanırdı.

Senin de dediğin gibi ben tam kampçıyım :)
Hatta bir çanta da eksikti arabada.
Özellikle yaylaları seviyorum. Tertemiz hava ve doğayla başbaşa kalmaya bayılıyorum. Tek başıma bile kamp yaparım ama sizinle başka güzeldi.
Bedri abinin neşesi, esprileri, senin kattığın güzellikler çok çok iyi geldi. Hele de sabah pehlivan modunda çadırdan fırlamana ne gülmüştük ya :)

Yedigöller'in inanılmaz güzelliğine sonbahar'ın kattığı enfes manzara nefes kesiciydi. Bunları sanırım bir daha ki sefer paylaşacaksın. Resimlerden de koyarsan defter müdavimlerini oraya gitmek için teşvik etmiş oluruz. Ki mutlaka gidip görülesi bir yer.

Bir an tekrar oradaymış gibi hissettim kendimi. Teşekkür ederim.
Bir daha gideceğiz inşallah. Hem daha organize hem daha kalabalık...

Bu güzel yazı için kendi adıma çok teşekkür ediyorum.
Sevgi ve saygılar kardeşim.

Ne güzel birliktelik dostlar ile güzel vakit geçirmek diye buna denir işte... Muhabbetiniz daim olsun diyelim...