Vatan Sevgisi

• 20 Kasım 2019 Çarşamba 00:00:28

 
 
Hadis-i Şerifte der ki, “Vatan sevgisi imandandır.”
[İmam-ı Rabbani, Hz. Mevlana Mesnevi]
 
Acaba vatanını seven ne yapmalı veya seven var mı?

Hangi alfabe hoşumuza gidiyor, Türkçe mi, yoksa yabancı dillerden biri mi?

Hangi müziği dinliyorsunuz, türkü, sanat müziği veya Türk müziği mi, yoksa yabancı müzikler mi?

Vatan parçasında yetişen ürünlü kumaşlardan hangi giysiyi giyiyorsunuz?

Parasını siz verseniz de, elektriğinizi, suyunuzu, yediğinizi, içtiğinizi, elbisenizi ihtiyacınız kadar mı kullanıyorsunuz, kısacası israf ediyor musunuz?

Karşılığında hiç para almayı düşünmeden ülkeniz için ne yaptınız? Bir tane çivi çaktınız mı, bir tane ağaç diktiniz mi?

Gibi sorular hep sorulmalıdır. Vatan, sınırları belli olan kara parçası üzerinde onu kuşatan insanların kardeşçe yaşayarak güzelleştirdiği yerdir. Geçmişimizde olduğu gibi geleceğimizin de olmasını istiyorsak;
 
Her dokunduğumuz taşına,
Her yediğimiz aşına,
İyi kötü ne gelirse insan başına
Kader birliği yapıp değer vermeliyiz!
Konuştuğumuz diline
Çağırıp çaldığımız bağlamanın teline
İşlerken toprağının diline
Değer vermeliyiz
 
Baktığımızda onu görmeliyiz
Dinlediğimizde onu sormalıyız
Onun için bedenimizi yormalıyız
Özleyip, aşk ile değer vermeliyiz
 
Sökmek yakmak yerine ağaç dikmeliyiz
Nehrine denizine bakarken bizde akmalıyız
Yitirilen her parçasına ağıtlar yakmalıyız
Ortak kaderine, acısına değer vermeliyiz
 
Başka vatanları merak etmek yerine, ilk önce kendi vatanımızı keşfedip gezmeliyiz. Başka dilleri öğretmek, öğrenmek yerine, kendi dilimizle sözlenmeliyiz. Başkasının yazdığı tarihleriyle gurur duymak yerine, kendi tarihimizi okuyup yazmalıyız ve onunla gurur duymalıyız. Başka danslarla dans etmek yerine, kendi halk danslarımızla toprağımızı ezmeliyiz. Başka ülkenin insanlarını övmek yerine, kendi insanımızı özlemeliyiz. Eğer vatanımızı keşfedersek, ortak ülküde birleşirsek biz dünyanın en güçlü ülkesi oluruz. İçimizdeki farklı etnik gurupları ayrıştırarak değil, vatan üzerinde aynı bayrağı benimsemiş özgürlüğümüz ile vatan bildiğimiz Türkiye’m içinde hep birlikte solumaktan mutlu olmalıyız.
 
Biz vatanımızı kimseyle kıyaslamayız. Dokunduğumuz, gezdiğimiz, bulduğumuz her parçası kendine özel ve şahanedir bizim için. Ocağımız, kucağımız, sancağımız vatanımızdır. Onu kimseye savaşta da barışta da vermeyiz. İştahlananlara avucunuzu yalarsınız diyebilmeliyiz yaşadıklarımızla. Böyle iştahlı düşünmelerine bile fırsat vermemeliyiz! Bu vatandan başka bir vatanda mutlu olamayacağımızı hissettikçe-sahiplendikçe o bizim vatanımız olacaktır.
 
Hangi ırktan olursan ol Türkiyeli gibi hissediyor musun, Osmanlı torunu musun diye sorduklarında yabancı kişiler, övünç duymalısın. Zaten geçmişten gelen düşmanlık, haset ve ikiyüzlülükle sorulmaktadır bu tip sorular. Sen istesen de başka ülkenin insanlarına ile karışmazsın. Onlara benzeyemezsin. Vatanını yerdiklerinde onlara inanma. Düşmanlıklarındandır-sevmediklerindendir bize karşı bu eylemleri… Vatanın için yaptığın her şeyin en mükemmelini yapmalısın bu yüzden. O toprak üzerinde yaşadıkça, sevgiden başka bir şeyi kabul etmemelisin. Kardeşlik ülküsü ve imanınla yoğurmalısın her köşesini. Kimseyle ayrılığa düşmemelisin. Bizim bizden başka dostumuz yoktur, bunu kabul etmelisin. Öylesi değerli bir vatanda yaşıyoruz ki, bu nimete şükretmeliyiz. Eğer her vatandaşımız, yurt dışına çıkıp da oradan vatana bakabilseydi keşke; bu satırlar yazılmazdı o zaman, oradan bakıldığında özlem yaşanırdı ve vatanın kıymeti anlaşılırdı!
 
Vatan, biz sevdikçe bizimdir-bizimledir…
Yoksa esarette yaşar, halimiz çok elimdir!
 
Saffet Kuramaz