BÖRTEÇİNE

• 7 Kasım 2019 Perşembe 14:38:11

Börteçine “ bu ülkede akıl hastanelerin durumu vahim ağabeycim. Cinsiyetin milletin dilin ne olduğunun bir önemi yok. Her ne sebep olursa olsun hastanenin kuralları doğrultusunda kıyafetlerini giyer, uyanmanız gerektiği saatte uyanır, verilen yemekleri yer, size verilen ilaçları içer, hastane koridorlarında gezinir, belirlenen saatlerde uyursunuz.”

Zaim “ askeri disiplin diyorsun."

Börteçine “ sabahın altısında uyanıp, akşam dokuzda uyutulmanın, günde bir saat bahçede kalmanın, yirmi üç saat kapalı bir yerde olmak, düşüncesi bile kötü hissettiriyor. Nasıl bir tedavi şeklidir aklım almıyor.”

Zaim “ hastalara istediği tıbbi uygulamayı yapan bir sistem”

Börteçine “ ağabeycim bunalıma girdiğimizde ya da ne bileyim sevdiğimiz biri kötü hissettiğinde günlerce yatakta kal, evden dışarıya çıkma, kitap okuma, müzik dinleme, televizyon izleme, kişisel eşyalarını at, sosyal çevrenle bağını kopar mı diyoruz”

Zaim “ hastaneden çıktığında sosyalleşmesini, inisiyatif kullanmasını, normal olmasını bekliyoruz. Oğlum nerden bileyim sen anlattıkça neyse Janset nasıl?”

Börteçine “ psikiyatristle haftada bir kez görüşebiliyor. Psikologlarla görüşme imkanı yok. Eve dönmek istiyor,okulu bitirmek istiyor bir de boş ver ağbi”

Zaim “ bebekten bahsediyor”

Börteçine “ evet. İlaçlar iyi geliyormuş, kullanmadığı zaman çok çabuk öfkeleniyor muş.”

...

Buzdolabın kapısını açıp kefire uzandığım da Börtiçine aklıma gelir. Bir de yanık sesi ne güzel söylerdi.
“Elburz dağlarında olsam yar
Bir Çerkez kızını sevsem yar
Elimde akordyon belimde balalayka
Şimdi Kafkasya’da olsam yar”

Kefiri alıp salona doğru yürüdüm. Hanımefendinin elinde tablet, koltuğa bağdaş kurmuş beni bekliyordu. Gri uzun saçları yüzünü örtmüştü. Saçlarının arasından kocaman simsiyah gözleri ile beni süzüyordu!

-Börteçine kim?

İzmir den bir arkadaş, kefiri çalkalayıp bir yudum içtim.

-Nereli?

Malkar Türklerinden Eskişehir’li

-Hani kefiri sevmezdin! Tadı süt ayran karışımı derdin! Ne değişti?

Depresyona iyi geliyor muş, uykusuzluğu düzenliyor muş. Gururla anlatırdı

-Kim? Neyi?”

Börteçine. Kefir hakkında bildiklerini. Elbruz dağlarında ki Türkler diye başlardı
“bizler geleneklerimizi sürdüre bildiğimiz için günümüze kadar ulaşa bilmiş ”diyordu.

-Derginin birinde okumuştum, Tibet’te ki Budist rahipler tapınaklara gelen ziyaretçilere kefir ikram ediyorlarmış, şifa olsun hastalıklara iyi gelsin diye.

O kadar çok şey anlatırdı ki beni şaşırtan 5000 bin yıl önce Orta Asya’da Türkler tarafından bulunan kefiri, Türkiye 1960’lı yıllarda ismini şuan hatırlayamadığım bir bilim adamı sayesinde tanımış.

-Marco Polo’da seyahatnamesinde kefirden söz etmiş. Neden volta atıp duruyorsun? Kefiri de iç artık.
Çok zor hayatlar var anlıyor musun?

Börteçine iyi bir dosttu. Üniversite yılları çok zor geçti. Karısı hastanede kendisi öğrenci yurdunda ama her şeye rağmen hayata tutundu. Karısının hastaneden yazdığı mektupları okuduğumda çok etkilenmiş gözyaşlarıma hakim olamamıştım.
...

Annenle hastaneye gittik. Bir aylık hamileyim. Doktorun sesi kulaklarımda yankılanıyor! “hamilesin” olduğum yere yığılıp kaldım. Sevinmem mi gerekiyor bilemiyorum! Annen beni yerden kaldırıp anlımdan öptü. Gözleri ışıl ışıl. Koluma girip yol boyunca senin ne kadar çok sevineceğini söylüyordu. Bu güzel haberi sana kendisinin söylemesini istiyor! Sessizce dinledim. Eve geldiğimizde hemen yatak odamıza gittim. Annen heyecanla babana telefonda hamile olduğumu söylüyordu, arkamdan seslendi.Duymamazlıktan geldim.Yatağımıza uzanıyorum şimdi, yüzün gözümün önüne geliyor,beni yalnız bırakmayacaktın kocam.Hayallerimiz vardı,ama olmadı. Ben hayallerimin peşinden gidemedim.Senin için, aşkımız için vazgeçtim. Ne kadar mutlu olduğunu hayal ediyorum, soruyorum “mutluluğu hak ediyor musun? Baba olmaya hazır mısın? Hayır değilsin!” Yataktan kalkıp tuvalet masasına doğru yürüyorum, çekmeceden kağıt kalem alıyorum, sandalyeye oturuyorum. Aynadan kendime bakıyorum seni düşünüyorum.

“sevgilim, aşkım, hayatım, kocam! Nerede olursam olayım bir parçan benle, sen hep bendesin! Özlemin bedeli belki ölümdür, kim bilir?” Kocam! Senin için kırmızı ruj sürüyorum, saçımı da toplamıyorum, hep açık bırakmamı istiyordun! Şimdi bu küçük kağıt parçasına bir öpücük konduruyorum ve yatağımızın üstüne bırakıyorum! Babanın çalışma odasına gidip sessizce kapıyı açıyorum, Çekmeceden babanın silahını alıp, salona gidiyorum, annen mutfakta mutluluktan şarkı söylüyor, seni düşünüyorum kocam! Tabancayı şakağıma dayarken! Seni her şeyden çok seven karın JANSET
Manisa

Canım kocam seni çok seviyorum bugün hamile olduğumu öğrendim bana kızma lütfen istemiyorum bu bebeği anne olmaya hazır değilim bunu sende çok iyi biliyorsun, kurtulmam gerek.Seni her şeyden çok seven karın JANSET
Manisa

Sen benim için çok özelsin. Canım benim bir tanem seni mutlu etmeyi o kadar çok istiyorum ki. Yatağımızda rahat rahat sevişmek, kendimi sana teslim etmek istiyorum. Akşamları seninle beraber yuvamıza gitmek istiyorum. Çünkü seni seviyorum. JANSET
Manisa

Canım kocam annen ziyaretime geldi. Sımsıkı sarılarak anlımdan yanaklarımdan öptü doktor hamile olduğumu söylemiş, anneni üzmek istemediğim için hiçbir şey belli etmedim ama istemiyorum içimden çıkarıp atmak istiyorum. Seni her şeyden çok seven karın JANSET
Manisa
...

-Börteçine ile nasıl tanışmıştınız?

İçeri alındığın an “tespit odası” aklıma geldikçe ürküyorum. Anadan doğma soyulup vücudunu inceliyorlar. İki kere tespite bağlandım. Kollarımı, bacaklarımı yatağa bağladılar. Sonrada iğneyi vurup bayılttılar.

-Nasıl tanışmıştınız?

Alsancakta bir nargile kafede Zaim Börteçine ve ben üç ruhu yaralanmış Candaşlar, hiç kimseye anlatamadığımız duyguları paylaştık.

Sakine Gençyılmaz 2015