GURUR
Bu gün dargınlığımızın tam otuzuncu günü.
Otuz gündür çektiğim azabı sana bir anlatabilsem.Tarif edebilsem acılarımı.Ama kahrolası gururum buna engel oluyor.Seni
affettiğimi itiraf edemeyeceğim bir türlü.
İlk adımı ben atamayacağım.Dedim ya bu
gurur her şeyimi mahvediyor.Kendimi çok
tandır tanımaz oldum.
Biliyorum, sen de acı çekiyorsun.Beni ne
kadar sevdiğini daha iyi anladım o gün.
Sana o şekilde davranmamalıydım, kırmama
lıydım seni.
Bu gün günlerden Cuma.Defterimin sayfaları gittikçe tükeniyor.Sabrım da öyle.
Hiç olmazsa ilk adımı sen atsan, beni sevdiği
ni söylesen, beni affettiğini söylesen.
Geçen gün sınıfının kapısına kadar geldim,
Uzaktan da olsa görmek istiyordum seni.
Sesini işitmek istedim yeniden.
Köşede yapayalnız, öyle masum, öyle tatlı
bir duruşun vardı ki!
Gelip boynuna sarılmamak için güç zapdettim kendimi.İşte seni çoktan affettiğimi, o zaman seni orada görünce daha iyi anladım.
Ama gelemedim yanına, cesaret edemedim.
beni ret edeceğinden korktum.
Sessizce ayrıldım kapıdan.Bir ateş daha düş
müştü oradan ayrılınca yüreğime.
Yine delicesine bir gece geçirdim.Yine senin hayalini kafamda yaşatarak geçirdim tüm ge
ceyi.Resmin elimde uyuyakalmışım.Seni sayıklamışım hep.Yandaki yatakta yatan arka
daşım söyledi.
Sen beni düşünüyor musun, hayalimi can
landırıyor musun? Öyle merak ediyorum ki!
Ah!
Bir kere daha seni seviyorum diyen sesini
İşitebilsem,
Beni mahveden şu erkeklik gururumu çiğne
yip, seni affettiğimi SÖYLEYEBİLSEM!....
SUZAN ÇELİK…EMK.ÖĞR.07.10.2019…SAAT:18.13