Söğüt Ağacı 7.Bölüm

• 21 Eylül 2019 Cumartesi 16:55:39

Murat Çavuş’un izine geldiği gün, evi köy gençleriyle dolup taştı. Akrabaları, komşuları derken asker ziyareti üç gün yoğun olarak devam etti. Dördüncü gün mektubu ver-meye gittiğinde Aysel’i göremedi. Kapıyı çalıp, sana mektup getirdim deme şansı yoktu. Ancak avluda veya evinin yakınında görebilirse bir şekilde mektubu vermeye çalışacaktı. Yol boyunca iki tur attı. Avluyu hatta pencereleri gözetledi. Aysel’i göremeyince evine dönmek zorunda kaldı.

Dönerken kendi kendine “iyi ki göremedim” dedi. Mektubu verirken birileri görebilirdi. Kime ne anlatabilirdi. Bir ara bacısı Çelimsiz Fatma ile göndermeyi düşündü. Sır tutmaz düşüncesiyle vazgeçince on gün cebinde taşımak zorunda kaldı. Çetin’e yardımcı olmak adına sözünü yerine getirmek için ne yapması gerektiğini düşünürken imdadına Sırık Şevket’in namı diğer Şeko’nun düğününü hatırlatan bacısı Fatma yetiş-ti. Üç gün sonra Şeko’nun düğünü olacaktı. Düğünde bir şekilde mektubu verme fırsatı bulurdu.

Üç gün çabuk geçti. Zevkine düşkün olan Şeko düğünü için iki davulcu getirmişti. Günün erken saatlerinde davulcuların davullarına vuruşlarıyla düğün başladı. Öncelikle Şeko’nun akrabaları halaya başladılar. Ardından davetliler bir, bir halaya dâhil oldular. Davulcular davullarına vurdukça halay kalabalıklaştı, düğün şenlendi. Halen düğüne gelmeyenlerden davul sesini duyanlar düğüne koştular. Şeko sağdışıyla halaya girince davulculardan biri davul tokmağını sağdışın başının üzerinde “şabooşşş” diyerek gezdirdi. Sağdıştan bahşişini aldıktan sonra diğer gençlere yanaştı:
-Şabooşşş...

Düğün, demeli çevirmeli olsaydı ses köyün her tarafından duyulmazdı. Haliyle belki de bu kadar çabuk kalabalıklaşmazdı. Kız evine yenge gittiğinde bile davulcunun biri gitmediğinden oğlan evi ana baba günüydü. Bu kadar kala-balığın arasında Aysel’e mektubu vermek pekte kolay olmayacaktı. Asker olduğu için, arkadaş çevresinin yalnız bırakmayışı ayrı bir sıkıntıydı. Temir Ağa, Dokuzlu, Serçe, Lâçin, Koççeri’de birileri kolundan tutuyor, “asker oynamayı özle-mişsin, hadi halaya” diyordu.

Oğlan evinden Kasımbağı köyündeki kız evine gidenler yengeyi bırakıp geldikten hemen sonra davullar sustular. Yemek yemeleri gerekiyormuş. Demeli çevirmeli söylemeye hevesli olan çıkmayınca halay dağıldı. Bu boşluğu değerlendiren Murat arkadaşlarına çaktırmadan bayanların arasından geçip gidecekmiş gibi Aysel’in ayakta çevreyi izlediği tarafa doğru yürüdü. Yanından geçerken “Çetin’den mektup getirdim” dedi. Aysel’in çevresindeki kızlar koyu sohbete daldıklarından Murat’ın kime ne dediğini anlamadılar. Çetin adını duyan Aysel bir an için ne yapacağını şaşırdı. Yanlış duydum düşüncesiyle şaşkınlık iç içeydi. Kendini toparladıktan sonra dönüp baktığında Murat kalabalığın içinden uzaklaşıyordu. Peşinden gitmekte tereddüt etti. Bir yıl, belki daha fazla zamandır haber alamadığı Çetin’den gelen mektubu alamazsa gece gözüne uyku girmeyeceğini biliyordu. Mektup getirdiğine göre her şeyi bilmese de sevgili olduklarını bilen Murat’tan çekinmenin anlamı yoktu. Çekinirse mektubu alamazdı. Öncelikle birlikte olduğu kızlardan kurtulmalıydı. Ani bir kararla kızlara bir şey söylemeden Murat’ın gittiği yöne doğru yürüdü. Murat, kimselerin olmadığından emin olduğu samanlığın arka tarafına doğru ağır adımlarla yürüyordu. Ağır adımlarla yürümesinin gayesi, Aysel’in gözünden kaybolmaması, hangi tarafa gittiğinin bilinmesi içindi. Samanlığın arka tarafına geçmelerine gerek kalmadan, yanından geçip gidiyormuş gibi yapan Aysel’in eline mektubu tutuşturdu.

Aysel’in bir şey söylemeden kızlardan ayrılması Meraklı Melahat’ın dikkatinden kaçmadı. Boşuna meraklı Melahat demiyorlardı. Her şeyi merak eden biriydi. Aysel’in nereye gittiğini merak edince ardından takip etti. Murat’ın bir şey verdiğini gördü ama ne olduğunu anlayamadı. Konuşmamışlardı. Eğer konuşmuş olsalardı duyabileceklerinden bir şeyler öğrenebilirdi. Duyamasa bile mimiklerinden de anlayabilirdi. Daha da meraklandı. Ne olduğunu öğrenmenin peşine düştü. Murat’la konuşması uygun olmazdı. Konuşmaya yanaşacağı da belli değildi. İki üç defa, bacısı Çelimsiz Fatma vesilesiyle merhaba dediği Murat, ne verdiğini söyleyecek değildi. Aysel bir şey anlatmıyordu. Meraktan çatlayacak gibiydi. Ama ne pahasına olursa olsun öğrenecekti. Öğrenemezse uyku uyuyamazdı. O gün gözlerini ikisinin üzerinden ayırmadı. Ne halay anında ne başka bir yerde bir araya geldiklerini, ne bakıştıklarını gördü. Daha da meraklandığından düğün bittiğinde bile kafası Murat’ın ne verdiğindeydi. Gece boyunca hep düşündü.
Düğünün ikinci günü, erken saatlerde davul sesini duyanlar düğün evine koştular. Aysel ile Murat’tan önce gitmezsem gözden kaçıracağım şeyler olabilir düşüncesiyle düğüne ilk gelenlerden biri Meraklı Melahat’tı. Aysel, Meraklı-dan yaklaşık bir saat sonra geldi. Zaman ilerliyordu. Gelin almaya gidildiğinde Murat hala düğünde yoktu. Murat geciktikçe Meraklı Melahat kadar meraklanan Aysel’in içini korkuyla karışık hüzün kapladı. Çetin’ine yazdığı mektubu veremeyeceğinden korkuyordu.

Öğleden sonra gelin almaya giderken her iki davulda Kasımbağı köyündeki kız evine gidince Purul’u sessizlik kapladı. İki saat sonra davulun sesi yeniden duyulunca kendi kendine “gelin geldi” diyen Murat’ın düğüne gitmeye pek niyeti yoktu. Arkadaş çevresi düğündeyken biraz daha yalnız kalmayı kafasını dinlendirmeyi düşünüyordu. Davul sesi köyün her tarafından duyulurken ne kadar dinlendirebilirse…
Erciş’e giderse kırk beş dakikada varırdı. Kırk beş dakikada dönüşü düşünülünce bir buçuk saat ederdi. İki, iki buçuk saat kadar Erciş’te dolaşırsa akşam olurdu. Ancak düğün hala bitmemiş olacaktı. Yani davul sesi kulaklarını yine inletecekti. Bunları düşünürken Çetin’in mektubu aklına geldi. Aysel’in cevap yazma ihtimali çok fazlaydı. Düğüne gitmezse başka zaman mektubu alma şansı olmayabilirdi. Erciş’e gitmekten vazgeçti.

Gerekçeleri farklı olsa da Aysel kadar Meraklı Melahat’ında gözleri Murat’ı arıyordu. Bir gün önce Aysel’e verilenin ne olduğunu başka şekilde öğrenemeyeceğini düşünürken Murat’ın geldiğini gören Meraklı Melahat’ın gözleri fal taşı gibi açıldı. Aysel’le aralarında ne olduğunu öğreninceye kadar gözlerini kapatmaya hiç niyeti yoktu. Her ikisini de göz hapsine aldı. Bir ara Aysel’in Murat’a göz işareti yaptığını fark edince kaybeden oyuncağını bulmuş çocuk gibi sevindi. Gönüllerinin birbirine düştüğüne emin olarak merakını gidermiş oldu.

Meraklı Melahat bu kadarıyla yetinir miydi? Murat askere gitmeden önce aralarında bir şey olmadığından çok emindi. Çetin’in; Aysel, Aysel diye yanık türküler söylediği Aysel’in, Sümüklü Aysel olduğunu da biliyordu. Merak ettiği Çetin’den ne zaman ayrıldığı; Murat’la ne zamandan beri buluştuklarıydı. Dün başlayan bir aşk olamazdı. İyide askerde olan Murat’la hangi ara sevgili olmuşlardı. Daha önce on günlük dağıtım iznine geldiğinde olabilirler miydi? Askere gittiğini bilmediği, Purul düğünlerinde çok uzun zamandır görmediği Çetin’den ne zaman ayrıldığını merak edecek durumda değildi. Şimdi merak konusu Murat’la Aysel’di.

Aysel Murat’a işaret ettikten sonra kalabalığın arasından ayrılarak kimsenin olmadığını düşündüğü samanlığın arka tarafına gitti. Düğün, evin bahçesindeydi. Sağ çaprazda olan samanlığın arkasında kimin ne işi olabilirdi? Gerçekten de o anda kimse yoktu. İki dakika kadar bekledikten sonra gelen Murat’ın eline mektubu tutuşturdu. Kimse yokken hal hatır sormazsa olmazdı. Bir önceki gün hal hatır sormadığından ayıp ettiğini düşünüyordu. Hem Murat’ın hatırını hem Çetin’i sordu. Murat’ın anlattıklarıyla gözlerinin içi parladı. Gülen yüzüyle yanaklarında çiçekler açmış gibiydi. Birine yakalanmamak için daha fazla konuşmadan kalabalığa karışmak istediğinde Meraklı Melahat’ın göz hapsinde oldukla-rının farkında değildi. Murat’la Aysel’i adım adım takip eden Meraklı göreceğini görmüştü. Hayıflandığı ne konuştuklarını duyamayışıydı.

Meraklı Melahat samanlığın arka tarafında gördüğünü abartarak Laf çıkmaz Ayşe’ye anlattı. Ayşe konuştuğu her kişiye benden laf çıkmaz derdi ama laf taşımaktan da geri kalmazdı. Köydeki diğer kızlar gibi Meraklı Melahat da Ayşe’nin bu özelliğini biliyordu. Zaten lakabının Laf Çıkmaz oluşu da bu sebeptendi. Laf çıkmaz Ayşe’ydi bu… Duyduklarını başkalarına anlatmazsa çatlardı. Birazda abartarak başkalarına anlatınca Murat’la Aysel’in sevgili olduğu dedikodusu yayıldı.