Kaybedersen, Vazgeçer Misin?

• 8 Eylül 2019 Pazar 19:34:35

Anlıyorsun bazen kaybetmenin vazgeçmek , vazgeçebilmek olduğunu. Ve vazgeçmeyi bildiğin anda geliyor vazgeçtiklerinin çoğu. Görüyorsun hayatın ne kadar anlamsız, boş olduğunu.Yaşamak isterken bile engellerde takılı kaldın dimi. Takılı kaldım sessizce. Her şey boş ve yarım geliyor yine... Ne kadar düşünmek istemesem de gördüklerim ölmeme sebep sessizce. İnsan boş tavana bakıp hayaller kurar mı? Ya kendine bile hayrı olmayanlardan ümitlenir mi yine?

Gülüyorsun hayata, sustukça dibe batıyorsun çünkü. İnsanlar mutlu sanıyor ama sadece sen biliyorsun öyle olmadığını. Anlaşılmayı istemek bu kadar zor mu diyorsun. Susmak, içinde savaşmaktan yoruluyorsun. Bazen delirdiğini düşünüyorsun.Ne yapsan olmuyor. Yarım yaşıyorsun hayatta. Her şey boş, sahte geliyor. Zorluklar ne kadar çok olursa olsun savaşırım diyorsun ama yoruluyorsun direnirken hayata inat.

Tükeniyorsun. Ve yine başa dönüyorsun.’’ Susmak en iyisi galiba’’ der gibi bakıyorsun çevrene. Konuşmak çok isterken susuyorsun. İsyan etmek isterken anlamsızca bakıyorsun etrafa. Ve insana vazgeçmeyi, vazgeçebilmeyi öğretiyor hayat bu sarmalda. Öğreniyorsun... İnsanlar çeşit çeşit. Düşünceler apayrı. Sen yine dönüyorsun iç savaşına. Ne tarafından tutsan çıkış kapalı. İnsanlar seni senden koparmaya çalışırken sen nelerle mücadele ettiğini bile anlatamıyorsun. Korkuyorsun... Kaçamıyorsun... Kurtulmak isterken yakalanıyorsun ağlarına. Ağlamamak için kendini tutuyorsun. Her şeyi içine atmaktan yorgunsun. Damla damla yağıyor yağmur avuçlarına. Topluyorsun ve sımsıkı tutunuyorsun dallarına. Okuduğun her kitapta, dinlediğin her şarkıda bir şeyler arıyorsun. Boşluktasın ve umut ışığı arıyorsun umutsuzca. Bir rüya olsun diyorsun bazen her şey. Yollar kapalı , çıkış ararken kaybolmuş olmanın verdiği ağırlık var gecelerinde. Düşe kalka tek başına yaşıyorsun ümitsizce . Kalabalığın ortasında boşluktasın yine. Karanlık gecelerden sonra gündüze çıkmayı beklerken yine düşürüyor seni düşmem dediğin o kuyulara...