acının büyüğü daha heybede hocam..
amazonlardaki yangın hala kontrol altına alınamamış..
kelebek etkisi derler ya hani..
diğer taraftan...
kalbin ve aklın damarlarındaki laktik asit çoğalması engellenemez.
dünyada sevip sayılacak hayata bağlayacak şeyler her gün her an herkesin hayatından hazan mevsimindeki yapraklar gibi bir daha bahar görmemeyesine dökülüyor..

yeni nesli ve yaşayacaklarını düşünemiyorum bile..

dedeler imamlar peygamberler vb devri geçti artık.

bizler son kuşağız bu ülkede.. raydan çıkmamaya direnen.. lakin raylar bitince kaçınılmaz kaza ve yıkım mecburen gelir..büyü yaparak ray döşenemez ki.. döşenir mi acep??

acılar düştüğü yeri kavurur, zamanı kavurur. geçmişin acıları şimdiyle, şimdinin acıları gelecekle kıyaslanamaz. zamanı, zamanla kıyaslamanın ötesinde bir çağa girdik artık.

edebi, sosyal, kamusal, özel veya genel acı ızdırap vahşilik zalimlik vb benzetmeler bile yetersizdir tarif etmeye..

durdurulamaz. sadece kendini veya ülkeni mağaraya kapatsan bile bu çağ orada da rahat vermez.

hayvan avları bitti, afrika savanlarında ve veya kıtalar veya ülkemiz kırsalındaki sürek ve tavşan ve kurt veya ayı avı vb bitti....

insan avı,düşünce avı şeklinde savaşsız şekilde başladı..

nasıl açarsın, genişletirsin bu avı zihninde, bilemem..

lakin avcı ve toplayıcılık başka bir şekle büründü, tarım da öyle..

manevi ve soyut kavramlar da öyle...

sadece güç ve gücü ele geçirilecek yöntemler önemli bu devirde..

tümevarım, tümdengelim bile boşluğa düştü..

her konuda;
bir orman yandıysa yeniden ormana dönüşmesi için geçen süreyi hesaplar mısınız?

işte böyle yangının farkında değiliz, karşı yangınla söndürülemezse su bile yangını körüklemeye hizmet eder artık..

iyi günler hocam,
eksik olmasın insanlığın..