Ben yüreği yaralı..

• 6 Temmuz 2019 Cumartesi 00:13:46

Ben yüreği yaralı bir öğretmenim..
Yıllarca koştum sevdamın peşinden..
Hayalim güller toplamak ve onları Efendime sunmaktı..
Önüme nice engeller çıktı..
Başörtüm alınmaya çalışıldı elimden
Alamadılar..
Yılmadım..
Savaştım..
Formasyonumu alacakken
Önce başörtünü ver dediler vermedim..
Öğretmenlik hakkımı elimden aldılar..
On yıl bekledim..
Zulüm kalktı dediler..
Kendimi Yıldız Teknik Üniversitesinin kapısında buldum..
İşte rüyam gerçekleşti dedim..
Masal diyarında gibi bir yıl geçti..
Artık bir öğretmendim..
Hayallerimi yaşayacaktım
Koşturacaktım ordan oraya ..
Yılmayacaktım..
Ab ı hayat kaynağını bulmuştum artık
Bir kova elimde
Dolduracaktım onu
Taşıyacaktım körpe dimağlara..
Atandım en nihayetinde..
Babam mide kanserine yakalanmıştı..
Gidemedim..
Allah’ın lütfuyla topladığım yasinlerle babam kanseri atlattı..
Üç yıl geçti üstünden..
Tekrar girdim sınava ve..
Birkez daha atandım..
Rüyalarıma kaldığım yerden devam ediyordum..
Öyle mutlu öyle huzurluydum ki..
İki yıl çalıştım..
Bir yaz günü..
Hayatım tam anlamıyla karardı..
Açığa alındım..
Şaka mıydı bu?..
Ateşlerde yandım kavruldum
Feryadımı bir tek Rabbim duydu..
Kuyularda kaldım karanlıklar acılarımı yuttu..
Bir okyanusun ortasında yaralanmış bir yunus balığı oldum..
Üzüntümden kahroldum
Eyyup as gibi rüyamda ellerimden kollarımdan kurtlar döktüm..
Birgün kapıya polisler dayandı..
Babam eşim ben ertesi gün karakoldaydık..
Dosyalarımız incelenmiş herşeyimiz araştırılmış temize çıkmıştık..
Ve o gün Muharremin 10.günüydü..
İbrahim as ın ateşten selamete erdiği
Yunus Peygamberin balığın karnından çıktığı
Eyyup as ın yaralarının iyileştiği
Yusuf as kuyulardan çıktığı gün..
Muharremin 10.günü..
Beratımı aldım elime..
Tam çıkacakken gözüm ilişti dosyaya
Bize bu amansız iftirayı atan 20 yıllık komşumuz..
Evini kiraya verip terketti mahalleyi..
Neler geldi başına o kısmı yazmaya değer bile görmüyorum..
Ben iade oldum mu hemen ..
Hayır!..
Sabır düşmüştü payıma
Tam iki buçuk yıl bekledim..
Sancıyla hüzünle korkuyla..
Adaletin tecelli edip etmeyeceğine dair kuşkumla..
O gün geldi..
Bakanlık müfettişine ifade verdim..
Bana dedi ki..
Ülkemiz çok zor bir süreçten geçti..
Maalesef böyle şerefsizler yüzünden çok kişi madur oldu..
Siz de madur edilmişsiniz..
Bu kadar mıydı?..
Bu muydu?
Neden madur ettirdiniz?
Adalet neredeydi?
Kim kahraman şimdi?
Dün o kahramandı şimdi ben öyle mi?
Bir karıncanın bile hakkını alacağı o gün elbet gelecek değil mi?
Bunca gözyaşı boşa gitmeyecek elbette..
Ben bir iftiraya uğradım..
Mükafatı büyük olacak değil mi?
Kafamda cevabı daha verilmemiş sorular..
İmtihan bu ya!
Ben sığındım kurtuldum..
Acıyı çektiren yansın bundan sonra..
Çok yorgunum..
Aşk yorgunuyum..
Meslek aşkıydı kalbimi dağlayan..
Görevime döndüm evet..
Aşkıma kavuştum
Evlatlarıma gūllerime kavuştum..
Ama hala hazmedemeğim şeyler var
Ruhum yorgun..
Bedenim yorgun..
Sağlık problerimle savaşıyorum..
Migren atakları geçirdim defalarca..
Kim anlar beni..
Sadece benim gibi madur olan mı?
Bence her vatan sevdalısı anlar..
Bence her insan canlısı anlar..
Dualarla ayaktayım..
Beni anlayanlarla ayaktayım..
Kaldığım yerden devam ederim umarım..
Umarım şeytan ı lain bir oyunla daha karşıma çıkmaz..
Rabbim geleceğimi hayallerimi umutlarımı sana emanet ediyorum..
Herşeyimi birtek Sana emanet ediyorum..
Neden mi paylaşıyorum bu yaşadıklarımı?
Çünkü bu acıları yaşarken yanımda önce Rabbim vardı sonra kalemim..
Ve hakkını ödeyemeyeceğim edebiyat defteri ailesi..