KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Limon çiçeği/ Ve hep Temmuz...
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
’’Kırılanı,
kırılmış onarır..’’
Jeanne,
Örselenmiş bir varoluşun sırrını saklıyor içinde sözcükler,
parça parça olmuş,
darmadağın,
ve ötelenmiş bir öyküden geriye kalan isli bir yağmur sızısı..
Hissediyorum,
Daha önce de olmuştu bu,
kapıdan dışarı çıkınca geride bıraktıkların aynı kalmıyor hiçbir zaman...
Düşünüyordum,
Bekliyordum,
Susuyordum
Mısır püsküllerinden bir kadındım ben Jeanne,
annemi bu yüzden hiç anlayamadım belki de.
Neleri biriktiriyordu içimizde kalan bu aykırı karanlık,Jeanne?
neyi arıyorduk hiçbir şeyi bize ait olmayan yabancılıklarda ?
Hangi iklimin yağmalanışını?
Hangi göğün darmadağın olmuş bulutlarını saklıyor gözlerimizdeki renkler?
Bir boşluk telaşı mı,kayboluş mu ya da yeniden anlam arayışı mı?
Telaşla yakalamaya çalışıyoruz hayatı,
elimizden kayıp gibi düşecekmiş gibi tüm anlamlar..
Oysa hayatımız avuçlarımızda duruyor Jeanne,
işte yaşadıklarımız..
yanılgılarımız, anlaşılmazlığımız, farklılıklarımız,
kaçtıklarımız, kaçındıklarımız...
her şey..
Daha neyi anlatmalıyım sana..
Karşında duruyorum Jeanne.
hırçın çocukluğumla,en olgun en kırılgan en anlamsız yanımla..
Sıradan ve tüm sıra dışılığımla..
’’Beni çıkardığında anlamın bozulmuyorsa,
bundan böyle ayrı yazılalım ’’ demiş ya şair
Biz şimdi seninle kaç kişiyiz Jeanne?
’’Yürümezsen yol içinde birikir’’derler
Uzun uzun yürüdüm Jeanne.
Bilindik hüzünler,izdiham kalabalıklar..
Alışılmış kaygılar,
Ertelenişler,
Gidişler,
Dönüşler..
Dili farklıydı mutluluğun Jeanne,
Bekleyişin yadırgadığı gecikmeler
Vardığında evin kapısında
Aynı hissin bekleyişi
Orada
Hep aynı yerde
O dar sokak
Siyah kapı
Çığlıklar,
kimsesizliği
incecik ıhlamur ağacının
Yürüdüm Jeanne,
hüzünlendiğim sokak çalgısının şarkısında buldum kendimi.
soğuktu,
kalabalıklar yaralarını sarıyordu rüzgara direnen gecenin..
Kim bu kadar güzel anlatabilir ki kendini,
penceremdeki şu ay kadar,
Dinle onu Jeanne:
’’Bütün o yollardan tek başıma geçtim,
Yıldızların şiir okuduklarını duydum
Ve ağladım huğların arasında.
...
Dilerim ki bir rüzgar gibi geç dünyadan
Bir rüzgar gibi..’’
’’Bir rüzgar gibi Jeanne.’’
YORUMLAR
Jeanne ve onun şarkısına nasıl tutkuyla bağlı olduğumu biliyorsun Hena..
Ve elbette Ranya'ya:)..
Şimdi yazını okurken limon çiçeğini düşündüm ve o betimsiz mekanı..
Temmuz'da anlatması izdiham bir mekan..
Dört Aralık mektubunu bilirsin, Ritostan şiirlerle dolu şu mektup:)..
Bana böyle güzel bir mevsimde ve Cumaretsi'de Aralık mektubunu anımsatıyorsun..
İşte sözcükler böyledir, bir kere ağızdan çıktı mı
gerçek birer kimlik kazanır, kendi rollerini üstlenirler..
Bizde onların gerçekliğini yaşarıız::)..
Orantısız bir hayat bu fakat yaşamak imgesi hala bir tutku değil mi:)..
Sevgilerimle..
Toprağın ve aşkın onuruyla temmuzun adıyla başlardı bütün hikayeler...
Dünyanın en zor eylemiydi kırılmış bir kalbi yeniden onarabilmek ve bunu ancak hücreyi zamanı yenilgiye uğratacak kadar kırılmış olanlar başarabilirdi
Çünkü
İnsanla başlayan tüm yolculuklar yine insanda bitiyordu
Ve kendinden çıkılan bütün yolculuklar yine kendinde bitiyordu...
Belki de yürümek gerekti yol içinde çoğalmadan
Yürümek belki umudu aramaktır hangi dilde olduğunu bilmediğimiz yitik bir umudu
Belki de insanın içinde saklı bazen korkusu bazende umudu olan o sonsuz kayboluşa varma isteğiydi
Ruhunu düşüncelerini tüm çıplaklığıyla serebilmek büyük bir erdemdi Jeanne.’
Tebrik ederim Hena çok güzeldi bir solukta okudum
Emeğine yüreğine sağlık
Selamlar...
hena
Aslında yazdığım bu yazı ve hatta çoğu ne şiir ne de düzyazı... Bir an'a dair hislerin kağıda dökülmüş hali..
Düzyazıya biraz daha yakın ancak güne gelme durumuna ben de anlam veremedim..
Sevgiler...
"Saatler"filmini izlediniz mi? Bir kaç kez izledim. İlk satırdan itibaren o filmin sahneleriymiş gibi aktı yazı...🌿
hena
Filmi tekrar izleyeceğim Kibritçi..
Çok tesekkur ederim..
’’Kırılanı,
kırılmış onarır..’’
Nasıl doğru tespit. Her kırılmış için geçerli olmasa da.
Kim bilebilir ki neler yaşanır anlatılamazlıkların çaresizliklerini yine kendimizden başka.
Ve kime anlatabiliriz ki vurgun yemiş yüreklerin ıssızlığında teker teker kaybolan duyguları? Kimsenin seni anlamasını bekleme derdi babacığım. Baktın ki çok canın sıkkın gökyüzüyle konuş.
Yazıyı okurken Jeanne çok tanıdık geldi. Kutlarım bu güzel yazıyı yazan kalemi. Dilerim yıldızların şiirleri hep kaleminize dökülsün.
