Eksik bir şey kalsın istemiyorum. Her şeyi yazacağım. Bu cibilliyetsiz özel bir kız ayarlamış. Ogün çalışıyormuydum çalışmıyormuydum hatırlamıyorum. Evden çıkıp yola doğru yürüdüm. Kız yola dikilmiş. Beni görünce orasına burasına ellemeye başladı. Ben bununla ilgilenmedim. Senaryosu çöpe gitti. Az ileri gidip kafamı kaldırdığımda karşıda iki tane gözcü erkek gördüm. Cibilliyetsiz sistemli çalışıyor. Bu cibilliyetsiz hâlâ beni takip etmekte ve ettirmektedir. Bu şerefsizi tanıdığıma pişman değilim. Çünkü bu cibilliyetsiz başıma musallat olalı bazı insanların satılık olduğunu gördüm. Ucuz basit menfaatı uğruna her şeyden vazgeçebileceklerini gördüm. Allah’tan başka kimseye güvenilmeyeceğini gördüm. Şunu da söylemek isterim. Bütün bunları gördüğüm için üzgün değilim. Aksine içim huzurlu. Ama bu dünyada şunu da gördüm. Gönlüne paha biçilemeyen insanlar da var. Hâlâ dünyaya dair umudum sönmedi. Dünyaya dair umudum var. Yazmaya devam. Dünyaya dair umudum bittiğinde kalemi elimden atar yazmayı bırakırım.

29.12.2015
Yakuphan Kılınç