Günlüğümden Bir Sayfa

• 29 Mart 2019 Cuma 01:28:43

"Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var,yaşadın mı yoğunluğuna yaşayacaksın."
Elbette her insanın yaşadıklarından bir şey öğrenmesi kaçınılmazdır. Yaşantılarımız bize daima bir şeyler öğretir ve bizler ,paylaşmayı sevenler, sözcüklerimizle albüm yaparız . Ben
albümümü kaldırmadan önce sizlerle de paylaşmak istediğim bir günümü anlatacağım bu sayfada. Günlüğümden bir sayfayı okuyacaksınız bugünüme dair. Sizlere öncelikle kim olduğumu söylesem daha iyi olur.
Ben Zeynep. Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeniyim. Atanma konusunda madur olan branş kesiminden bir adayım diyebilirim. 2019 atamaları için başvuru onaylatmak üzere İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne geldim.Saat 15.30 gibi atama biriminin kapısına doğru beni şaşırtan boşlukta ilerliyorum. Atama biriminin önünde sıra vs yok, tek gördüğüm, bir oturakta dört tane kızın oturuyor olması. Tahminimce sira bekliyorlardı ama kapının önünde kimse gözükmüyordu, sırada değiller belki de başka birilerini bekliyorlar dedim,düşünerek geçtim yanlarından. Bir tek kelime söylemedi bekleyenler. Memurlar ise sistem açılmadı ,bekliyoruz dediler.
Ben kızların yanına gidip selam verdim. Sistem açılana kadar bekleyebilirdim. Sistem yarın öğleden sonra açilabilir gibi duyumlar aldık ama ümitsizliğe biz kapılmadık. Bir edebiyatçı, bir tarihçi,bir biyolojici vardı benden başka. Beni etkileyen ise şunlar oldu : öncelikle edebiyatçı arkadaşın bana yakın davranması , benim ön başvurumu orada fark ettikten sonra bir an önce internete sarılmam ancak telefonumdan sayfaya girmek üzereyken şarjın bitmesinden dolayı kızın bana kendi internetinden sayfayı açıp ,yardımcı olmaya çalışması , daha sonra tarihçi arkadaşın sıralaması çok gerilerde olduğu halde son dakikaya kadar sistemin açılmasını bekleyecek takatinin olması işte takdir ettiğim eğitimci davranışlarıydı bunlar.
Bugünü nasıl bitirdiğime gelince ... Finale gelmeden olmaz tabii. Tarihçi arkadaş sonuna kadar bekleyeceğini söylediği için edebiyatçı arkadaş numarasını verip sistem açıldığında haberdar etmesini istemişti ondan.Kendi edebiyatçı arkadaşıyla birlikte dışarı çıkacaktı. Onlar çıktıktan sonra biz 20 dk daha beklemiştik neredeyse .Sonunda saat 16.15’ te müjdeli haber geldi,sistem açıldı dediler, tarihçi kız odaya koştu ,ondan önce biyolojici kız gelmişti, başvurusunu onaylatmak için girdi içeri, tarihçi kız odanın kapısında beklerken ben onun edebiyatçı kızı unuttuğunu tahmin edip hatırlatmak istedim . Kız tamam haber veririm dedi ama haber vermedi yine, ben tekrar hatırlattım, kız mesaj attı ve edebiyatçılar geldi nihayet . Sonra nasıl olduysa birdenbire odanın içi kalabalıklaştı, bekleyenlerden daha fazla kişi başvuru onaylatıyordu. En çok da ona şaşırdım ama nihayet bitirdik işimizi ,ilk günden açıldı ya sistem,gittiğimize değdi ya hiçbir kalabalık gözümüzde olmazdı aslında. Bizi düşündüren gidop de geri dönmek zorunda kalmaktı. Umutsuz değildik,sonuna kadar bekledik ve guzel düşünceli insanlarla karşılaştım,bugün gerçekten iyi eğitimcilerle karşılaştığım için mutluyum.