Öykü Yazmaya Davet Ediyorum

• 17 Mart 2019 Pazar 13:05:34

Öyküler, hızla değişen toplum jeneriğinde ve yoğun iş akışında, kişiye bir nefeslik arada, nereden gelip nereye gittiğini hatırlatan hikâyelerle doludur. Bu zengin içerik insanın fazla zamanını almadan, kendi içinde veya etrafında göremediği olaylara bir manada ışık tutar ve kişiye yapacağı işlerde devamlılık kazandırır. Güzel bir yaşamın ilham dolu kalemi ile sayfasına sığan küçük bir dipnot oluverir.

Mesela, parası çok olan kişi, halk otobüsüne binmez. Halkın yoğun gezdiği sokaklarda dolaşmaz. Rahatını bozacak eylemlerin içinde bulunmayı istemez. Kendine göre küçük bir dünyası ve onu saracak belli belirsiz rüyaları vardır. Hep aynıları yaşarken, nereden gelip nereye gittiğinin farkında olmadan, israfın içinde, kendisinin birçok kötü alışkanlığına dur diyemeyecek kişilerden yoksun, aslında en zavallı konumunda yaşar gider. İşte, bu gibi dar alana sıkışmış, gurur duvarına bedenini yaslamış kişileri anlatarak, hem bunu okuyan bu tip okura yol gösterir, hem de bu zenginliğe sahip olamayana rahat bir nefes aldırır ki, kendisine hedef seçtiği bu zavallı kişinin örnek alınacak kişin olamayacağını görür! Bu tür öyküde, insanın parayla alamadığı, içini başkasına dökmeye güvenemediği olaylar zinciri anlatılır. Öykü ders verir, kimseyi yormadan, hesap sormadan.

Hiç kimse, geçmişine dönüp, falan tarih ve filan saatte ne yaptın sorusuna cevap veremez. Hayatını videoya alıp izlemek istese buna ömrü yetmez. Öylesi kişiler, olaylar, paylaşımlar tanır ki… İzleri çaya benzemeyen, yaşamın bir nevi özeti-dem tadındadır. O deme sıcak su eklediğinde, geçmişi unutturup, geleceği yaşamasını sağlar. O dem gereklidir. Yani deneyimler ve tecrübeler yaşamın ta kendisidir. Fakat biz bu dem tadını unuttuğumuz için öyküler bize bu yaşadıklarımızı hatırlatır. Geçmişte ki, bir anıyı, doğru yanlış yaptıklarımızın muhasebesini yaptırır. Paylaştığımız kişileri bulur, belki de olaylara ve yanlış anlaşılmalara olgunca bakarak helalleşiriz.

Öyküler, toplumun en olması gereken dinamiklerini hatırlatarak geçmişle gelecek arasına köprü kurar. Gelecek nesillere kendini tartması ve hayatını kolaylaştırması adına ders vermesi neticesinde güzel bir yol çizer.

Elimiz kalem tutabiliyorsa, duyduğumuz veya hissettiğimiz senaryoları kâğıtlara aktarmak gerçekten toplum dinamikleri açısından bir ihtiyaçtır. Toplum büyürken ve paylaşımlarımız genişlerken, bu karşılıksız ve maddeden uzak, duygusal bağları sağlam paylaşımlara taşıyan nihai bir rıhtım kolayca inşa edilebilir böylece.

Eli kalem tutan, yazmaktan üşenmeyen ve zengin çeşitlilikle yazılmış öyküleri yazmaya çağırıyorum ve toplumun her kesimini de bedava zenginlik sunan sizin bu öykülerinizi okumaya davet ediyorum.

Saffet Kuramaz