- 1014 Okunma
- 3 Yorum
- 3 Beğeni
keşmekeş
rehavete açılan kolların düş kırıklığını yaşamıştır her insan ve söz geçmeyen içteki boşluğun yokluğunu deneyimlemiştir bir şekilde.
yeni doğan günlerin çiçeklerini yolmak gibi bir niyetim olmasa da yitişlerinden sıyrılmış üsluplar biriktirmeyi beceremiyorum ben.
göz çukurlarım karınca istilasından kurtulamıyor bir türlü. ben mi yanlışım bu yolda yoksa etraf dediğimiz düzen mi, henüz anlayamadım ayarını.
dış sesler içselliğimle entegre halde. bunlar yetmezmiş gibi bir de anlaşılamamanın sadakatli yükü omuzlarda.
yorulmaya ayak direyen derin bir ağrı karşı tepelerden göz kırpıyor, dumanlı bir sabahı ardında bırakarak. ne demeli ki şimdi, her tokat yemişliğinden bir acıyı heybesine dolduran sancıya. kim tutabilir çöllerin kavrukluğunu elinde yanmayarak. çivi çiviyi söker diyerek daha da mı kanatmalı kabuğu bulunamayan yaraları.
-bilemedim.
...
nasıl özlendiğini anladın sen baba..
YORUMLAR
Nice düş kırığı harmanlarında katırların çiğnediği ezdiği un ufak ettiği bir tane olsak da biz
düşüneceğiz nedendir sebep??? sorgulamalar olmadan Güneşe çıkamayız
nice saygılarımla
..kuzeyinkızı..
ufukta güneş varsa elbette sorgulayalım
teşekkürlerim ile
Yaşam dediğimiz şeyin bir yanı özlemek ve beklemektir zaten. Bunlar hayatın olmazsa olmazları.
Her insan giderken bir boşluk bırakır ardında, o boşluklar dolmaz. Ama bu boşluklar büyümemizde etken olur. İnsan acıyla olgunlaşır. Ben mutlulukla olgunlaşan insan görmedim henüz, varsa da ben bilmiyorum.
Anlaşılamamanın sadakatli yükü omuzlarda...bu cümle çekti dikkatimi yazıda.
Sen kendini anlayabiliyor musun ?
İnsanın kendini bile anlayabilmesi çok zaman zordur, bu nedenle başkalarının bizi anlayamamasını da doğal karşılamalı aslında.
Konu aile bireyleri olunca daha da derinleşiyor özlemler haliyle. Bazen can da yakıyor çok fazla.
Böyle anlarda da yazmak en güzeli işte. Duygular yazıya döküldüğünde bir nebze de olsa iyi geliyor insana.
Sevgilerimle birtanem.
..kuzeyinkızı..
olgunlaşmak büyümenin etkenlerinden biri elbette. büyürken çok büyük adımlar mı atıyoruz ki sonrasında bir tâkatsizlik vuku buluyor bilemedim kuşum.
herkesin yarası kendine ağır
ve bunun aksine dünya çok hızlı dönüyor.
kendimi kendime anlatınca kendimden kaçasım geliyor :))
yazmak, derin derin soluklanmak benim için
bakakalmak kendime
belki de yazarak daha iyi anlıyorum kendimi kim bilir
iyi ki varsın bidanem
sevgimle hep
..kuzeyinkızı..
sözlerin bittiği yerden başlıyor hayat maalesef
teşekkürlerimle