- 344 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
Vazgeçmek kolay da ya az kaldıysa ?
Aslında herşey bir cümle kurmak ile başlıyor. Korkmadan kelimeleri yanyana koymakla başlıyor.
Ben bütün zamanımı herkese biseyler anlatmak ile geçirdim.
Bütün isteğim insanlara birşeyler katmaktı. Sanırım kendime bu rolü uygun gördüm.
Ama farkettim ki kelimeleri yanyana koymak bazen yetmiyor.
Simdi susmayı öğrendim ve umrumda değil gibi yapıyorum.
Hem neden sadece ben çabalıyorum ki. Her sustuğum cümleden sorumlu olduğumu biliyorum.
Ama daha fazla sorumluluk yükünü tartamıyorum. Bazen kendimi bile unuttuğum oluyor.
Ben çok çabaladım. Asla pes etmedim ama ettirdiler. Son bir gücüm kaldı debelenip duruyorum. Çoktan bırakıcam aslında ama iste tam şuramda bisey dur diyor. Şimdi değil. Bende napayım ona kulak veriyorum. Dediğim gibi vazgeçmek kolay da
ya az kaldıysa...
YORUMLAR
hayattan öğrendiğim bir kaç şey var , insan insanı hem unutuyor hemde zalimce kırıyor garip olan tarafı ise hep haklıdır o hatasız insanlar bilmiyorum ya ego yada fazla acı çekmişler , değerli birinden vazgeçmek istiyorsa insan değerini düşürmeden yapmalı , çünkü nefret yada suçlamak değersiz bir savaşın kazananı olmadığı gibi yarı çıplak yalnızlıklar doğuruyor , etrafımız hep acı ve ayrılık kaynıyor , insanlar insanı güzel kırıyor...