O AĞACIN ALTI (Köyüne Gidenler)

• 7 Ocak 2019 Pazartesi 18:45:17

Köyüne Gidenler

Herkesin anısını paylaştığı bir ağacı mutlaka vardır.
Türküler yakılır, şarkılar söylenir, şiirler yazılır,hatta çakı ile sevdalıların isimleri yazılır.
Bizim ağacımız İ.Ü.T.F Onkoloji Servisi önündeki büyük ağaç. Aslında ağacın cinsini bilmiyorum, merak ta etmedim , bildigim tek özelliği hep kaygılı, gözü yaşlı insanları konuk etmesidir.
O neler bilir,neler duyar da, ser verir sır vermez.Herkesin derdine ortaktır,dinler, bazen ağlar kimse bilmez, anlayan anlar, anlatmaz da kimseye.
Yaprakları ile korumaya alır konuklarını. Kendinizi kaybettiğiniz anda bir yaprak atar tepenize "kendine gel", diye. Önce irkilirsiniz, sonra toparlanırsınız.
Karşısında banklar hiç boş kalmaz, kediler bile tanır O’nu.
Geçende yolum düştü oraya. Beni görünce şaşırdı. Dokuz aydır yoktun, nerelerdeydin, dedi. Ancak zamanı geldi, kontrollerim var, dedim. Hayırlısı, dedi.Çocukları sordum 3.cü kat Onkolojide nasıllar, dedim.Hangisi, dedi.15 sene (2004) öncesinin çocuklarını saydım. 20-25 kadar. Çoğu köyüne gitti, diğerleri büyüdü okuyorlar dedi.
... ’yı sordu çok iyi dedim. sevindi.

Oradan ayrılıp girişteki sol tarafta radyoloji bölümüne geçtim. Banka oturdum, bekliyorum. Devrim geldi. Tekerlekli sandalyede oturuyor. Güzeller güzeli. Ancak kemitorapi iyice zayıf düşürmüş yavrumu, çok halsiz. Anne baba ayrı. Babada da nodüller var o da tedavi oluyor. Anne son derece duyarlı mücadeleci, ana gibi ana, çırpınıyor. Gözlerimiz kilitleniyor birbirine öylece kalıyoruz.

Nasılsın? diyorum Devrim’e, "bir umuttur "diyo"r bir umuttur yaşamak. iyiyim teyze. Biliyor musun artık tedavim bitti. Orta okula başlayabilirim. Doktor al evine götür dedi. İyileşmişim çok mutluyum"Tabiki iyileşceksin dedim sevindi. İnşallah dedi mutluydu. "Köyümüze de gideceğiz annem söz verfi" dedi.
...................
Bir hafta sonra aklıma düştü annesini aradım. Telefonu başkası açtı. Şu anda Devrim yıkanıyor. O da başında sonra arayın dedi. Yavaşça telefonu kapadım. Orada ne kadar kaldım bilmiyorum.
Şimdi 15 sene sonra aynı bankta aynı hastanede Devrim karşımda bana gülümsüyordu. Köyüne gideceği için.

Dip not:
Çocuklar arkadaşlarını sorunca " o iyileşti köyüne gitti "diyorduk.

Çocuklar sağlıklı şehirlerde sıcak kucaklarda yaşasınlar. Köyüne gitmesinler. Ve biz onları hep sevelim...