KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 433 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
Tozlu raflardan fotoğraf
Birer birer eksiliyor sevdiklerimiz hep birer birer ilk önce fotoğrafdaki en köşede olanlar sonra yavaş yavaş fark edilmeden sizi en çok ağlatanlar ve sonunda gülüşlerinize vesile onlar da gidince artık ne ağlama yeteneğiniz ne de gülme kabiliyetimiz kalır.
ve zamanla bizden de bir şeyler eksiliyor onlar eksilince artık eskisi gibi geveze olmuyorsunuz.
dışarıya çıkma oranınız düşer doğru ya kimi görme umudununz kalır ki....
evet doğru umut etme diye bir kavram da kalmaz yani kalırsa bile manası kalmaz herkes herkes gibi görünüz sizlere...
Birde şunu unutmadan söylemek isterim ki heyecan diye birşey de kalmaz tatlı heyacanlar bıçakla çorba içmek gibi yada çatalı diline batırma gibi ani refleksler de kalmaz...
ve biliyor musunuz bilmem ama en son ne olur
Hep temizlemeyi ertelediğimiz buğulu bir camda ölü bir birey gibi cesedine bakıp da kimin öldüğünü anlamaya çalışmak gibi hayat...
YORUMLAR
Teşekkürler yorumlarınız için o değerli sözlerinizi eleştirileriniz daima üstümüzde olsun iyi günler
Fotoğraflar... Benim için de çok önemliler.
Geçmişim onlar benim. Bugün yanımda olmayanlarla hafızamdan sonra tek bağım. Hatta hafızamın atladıklarını bana hatırlatanım.
Yangında ilk önce hangi eşyanızı kurtarırsınız deseler, hiç ikilemeden 'fotoğraf albümlerimi' derim. Her eşya parayla tekrar belki de daha güzeliyle alınabilirken. fotoğraflar geçmişimiz ve ne yazık ki onu satın alamıyoruz.
Sevdiklerimizin yanımızda olması ilk isteyeceğimiz şey tabii. Ama sonsuzluk olmadığına göre o sıraya bir gün biz de gireceğiz. hatırlayanlarımız hayatta olduğu sürece de fotoğraflarda yaşayacağız.
Hayat, bu kadar aslında!...
Etkili yazınızı ve yeni yılınızı kutlarım.
Saygılarımla.
Yazınızı okurken kulağımda çok sevdiğim Zakkumun "Anason" şarkısı çınladı..
Zaten hayat kazançlarımızdan çok,kaybettiklerimizin hüzün yumağı değil mi ?
Sizi çok iyi anlıyorum,bir gün bizlerde eksileceğiz ve birilerinin buğulu camında birer hayal olarak kalacak anılarımız.
Sevgilerimle
