"görüntü çerçeveden çıkmalıdır" (pachero)

mekanların bıçak gibi cepte taşınmasının yeni sebebi herkesi tuhaf bir heterotopyada eritiyor. "sen" zamiri muhtelif yerlerde muhtelif kişilerden ibaret. minör bozkırlardan gelip geçen göçlere katılan tarih gibi.

patates kızartmasının tarladan başlayıp yok olana kadar geçen sürede ilerleyen öyküsünü anlatan bir film sekansı vardı:(toz uranyumu kokain zannedip burnundan çekerek yüksek dozda alan adamların olduğu bir rus filminden) patatesin işe yaraması için muhtaç olduğu, kurtulması gereken ve yeniden dönülmesi elzem olan zemini topraktı. mekan üzerine daha sofistike anlamlar elbette türetilebilir ama o zaman yeni bir sebeple ortaya nasıl bir sonuç çıkacak merak ederim.

maddeye değen ruhani yanlarını çok mistik bulmuyorum. tasavvuf kırıntıları barındıran bir kişiliğin aniden içine çöken tanrı korkusu ve sezişi aynı anda zuhur eder. içerde olup bitenlerin mekandan koparan doğasını mekansızlık sadece niteler, açıklayamaz. surlarından kaldırımlara düşen taşın koptuğu kalenin şekillendirilmiş bir bazalt yığını olmadığını kimse bana kanıtlayamaz kendi zamanından uzaklardayken.

sözgelimi; hicaz bir şarkının koptuğu taş plağa dönüş sürecini yeniden anlamdıran; sürüldüğü diğer zamanların gramofonu.

taşmış bir görüntü.