Normal olan

• 5 Aralık 2018 Çarşamba 04:15:56

Normal olan bu idi, sevmenin ve ölmenin bir bedeli olmalıydı
yaşamak için çırpınan sadece kuşlar değildi
suyu tükenen balık kadar
sevgisi kaybolan insan da çırpınıyordu...

ne demiştik ?
-kimse düşmeyecekse ne önemi vardı uçurumların-
anneme de sordum
en kısa rüyasını, -çocukluğum -dedi yaşamadan biten.
Anlamıştım tırtılın tırmandığı ağacın dalları kadar çerçefilli bir ömrün hesabı tutulmazdı ya
kötü günler için biriktirelim dediği herşeyden
o hariç herkes almıştı payını da bekliyordu ,duasını eksik etmediği tanrıdan
nasibi kesilmemiş bir mucizenin gelmesini ...
---
Normal olan bu idi, hep yolunda gitmeyen bir süreç ,yokuş aşağı itelenmiş bir heves
kimin kursağında kalmışsa ondan önce ölmüştü bilmeden
sargisi çözülmüş bir yaranın kabuğu taze hikayesini kimse merak etmiyordu da
herkes acının yerini belirlemek için dokunuyordu ...
Hiç bir hedefi olmayan yolların adımları uzun olurmuş da yine de kalabalık gezermiş her biri gölgesiz keyifzedeler...
Bulunmuş hint kumaşı sarılmış sözcüklerden kırıta kırıta şiirler yazılırmış ,içi aşk mertebesi gülümsemeler kaplarmış ortalığı, ezik şarkıların oynak ritminde kıvranan kalçaların isterik , heveslerin tökezlenmiş dibe vuruşlarından
kendine pay çıkaran mutlu bir çoğulcul sarhoşluğudur belki de bu benim anlamaya aklimin yetmedigi...
Normal olan belki de hep böyleydi de biz başka sahnelerde aradık biçim algısından kurtulmuş olmayı
etek boyundan ,göğüs çatalına ,kirpik uzunluğundan ağız boşluğuna örselenmiş bir kimliğin sahibi olduk hepimiz ,hepimiz ki onlar başka demek için korkak çareler aradık ağız tavanımıza vuran ateşin dil yangınlarında..
Utanmayı öğreten ,utanmazlıkların sahiplerinden önce kaybettik biz kurbağadan prensin öpme telaşının öz sebebini...
şimdi kim yeni bir masalın sahibi olmak istiyorsa o önce kuşlarla anlaşacak...
sonra çocuk gözlerinden af dileyecek milyonlarca kere ,kaybedilen her yarın için zemzem kuyuları
eşecek toprağa , döne döne..
----
Normal olan hep böyleydi de biz kalbimizin içinden geçen damarların kan değil öfke pompaladığını zannettik hep
ne rüzgarı dinledik
ne yağmuru
güneşten kaçmanın çarelerini aradık karanlıktan ödümüz patlarken...

ayak altımızda titreyen bir cennet vaadi .inandikca
örselendik...

şimdi O`na
öp beni sevaplarımdan diyeceğim de kimdi sahiden bu paylaşılmayan günahların canlı şahidi ???

YILDIZ