Boylu boyunca, şöyle uzun bir kavak gölgesi gibi, bir dağ başında, sessiz bir köşede veya bir ırmak kenarında, birg öl kenarında sabahın sesiyle, kuş cıvıltılarının hangemesiyle, günün tüm seslerini huzura kilitleyerek kuytu bir köşede, sesinle, soluğunla, seninle sesi biz olan, bizi üfleyen rüzgarın okyaşlarıyla dolu olan bir nağmede uzanmak. Ortalıkta zamana endeksli bir alet, bir saat, bir araba ya da herhangi bir nesne olmadan, sadece ikimize kurulmuş bir kavuşnma parodisinin bitmeyen tınısıyla giden bir yol!

Sen, sol omuzuma yaslanmış, ben gözlerine düşen bir nağmenin nakaratlarında ki tekrar, alın teri büyüklüğünde bir sen ve içimize nüksetmiş dolunay yumuşaklığında uzun soluklu bir şiire eşlik eden enstrümental bir müzik parçası. Günleri, ayları, yılları ve geride kalmış eskileri unutulan bir zaman.

Uzanmak ve dinlemek istiyorum; sabahtan akşama kadar gözlemler yaparak doğayla ve seninle başbaşa kalabilmek için. Çünkü ‚Doğa ve Sen‘ bedenime huzur veren iki ayrılmaz bir bütünsünüz. Ben ise uzay bosluğunda size eşlikeden bir nokta!


H.Hüseyin Arslan - Elst - Hollanda - 21.11.2018