Eğilmem

• 4 Kasım 2018 Pazar 21:57:14

Ben kendimi bildim bileli hayatımın kuralları prensipleri ve ciddiyeti vardı. Ve bunlar hiç değişmedi.

Ben öldükten sonra ne olur bilemem. Ben yaşadığım sürece her şeyi değiştirmek için elimden ne geliyorsa yapacağım. Ne gerekiyorsa onu da yapacağım. Üç beş soytarıya pabuç bırakmam.

Köpeklerin görevi havlamaktır. Dünya döndüğü sürece köpekler havlar. Emin olun ki yaşadığım sürece hayvanlarla insanları ayırmak için uğraşacağım. Hayvanlara hayvanlar barınağı insanlara insanlar barınağı yapacağım. Bu hayvanlar dediğim Allah’ın yarattığı normal hayvanlar değil. Bunlar insanların hayvanıdır.

Değerli insanlar ben hayatım da hayvanlara yer vermem. Zaten yer verdiğim de olmadı. Benim hayatımda hep insanlar yer aldı. Benim yaşamımda arkamda önümde havlayan çok köpek oldu. Öyle havladılar durdular. Günleri havlamakla geçti. Benim yanıma yakınıma köpek yaklaşamaz. Ben insanlarla samimi olurum dost olurum. Benim yanıma köpek yaklaştığı zaman hoşt derim. Isırmak için saldırdığı zaman ağzına bir tekme vururum. Eee köpeklerin ayağı var. Onlar da saldıracaktır. Bu durumda altta kalanın canı çıkar. Allah’tan başka kimseden korkmam.

Bu güne kadar ben hep insanlarla çalıştım. Hayvanlarla yollarımı ayırdım. Yollarımı ayırdım derken insanlarla el sıkışıp da yolumu ayırdım. Hayvanlarla el sıkışmadan yolumu ayırdım. Yolumu ayıracağımda bazı hayvanlar neden gidiyorsun dedi. Bu soruların cevapları sizde var. Ben cevabı olan sorulara cevap vermem dedim. Ve bu şerefsizlerle yollarımı ayırdım.

Değerli insanlar ben hünerlerimi kendi alanımda kendi mıntıkamda sergilerim. Ben başkasının hayatına saldırmam. Başkasının hayatından faydalanmaya çalışmam. Ben kendi hayatım da alanımda mıntıkamda yönetilir ve yöneticilik yaparım. Çalıştığım yerlerde yöneticiler olabilir. Yöneticilik sıfatına sahipse ve insansa beni yönetebilir. Bunların dışında olamaz. Ben insanlarla çalışırım. Birde herkes şerefiyle çalışsın herkes şerefiyle konuşsun derim. Çalıştığım yerde şerefiyle çalışan şerefiyle konuşan kalmadığında ceketimi alır çeker giderim.

Ben eşşek olduktan sonra benim sırtıma binen çok olur. Ben eşşek olurum. Ama sırtımda insanları taşırım. Ben sırtımda hayvan taşımam.

Hayatım da beni çok satan oldu. Satıla satıla insan sarrafı oldum. Adamı ayak atışından tanırım. Her geleni hayatıma buyur etmem. Şunu da bilmenizi isterim. Bugün beni satanlar yarın alıcınız çıktığında şüphesiz sizi de satacaktır. Bunların hayatı hile hurda yalan dolan menfaat üzerine kuruludur.

Benim bal ile ekmek yeme gibi bir derdim yok. Ben soğan ile de ekmek yerim. Kuru da yerim. Ama inanın ki bu şerefsizlerin benim yediğim kuru ekmekte bile gözü olacaktır. Kuru ekmeğime bile imrenerek bakarlar.

Sanırım ilk defa bu kadar uzun yazı yazıyorum. Son sözlerimi söyleyip noktalayayım. Hayatım da sadece insanlara yer veririm. Allah’ın huzurunda eğilirim. Başka eğilmem.

Otuz mayıs ikibinonbeş

Yakuphan Kılınç