Ne demeli şimdi...
"Kalemşörler" diye bir meslek bile varken!
Çıkara, paraya, mevkiye tapan, onu verene methiyler düzenleri nereye koymalı?

Bizim bildiğimiz başka, haklısın Müslüm...
Ruhu ince, duruşu sağlam, sorunlara yaklaşımı yansız, hep "haktan, adaletten, mazlumdan yana" olandır şair...
Doğaya yazar, mevsimlere, kuşlara, gökyüzüne, çiçeklere, kelebeklere...
Kendinden bir parçadır çünkü doğa...

Ama bilmediklerimiz de var işte...
"Kalemi silah, sözü mermi, şiiri meta!"

Tebrikler Kardeşim.

Bu bir hayal mi?

Varsın bir hayal olsun: varsın hayallerimiz kundaklanmasın.

Her mesleğin iyi ve kötüleri var tıpkı hayatın bitiminde bizi bekleyen cennet ve cehennem gibi.

Sayısız iş değiştiren biri olarak-bununla da yetinmeyip farklı mesleklere yöneldiğim ve eğitimini alıp bir şeylere vakıf olmak adına-ve karşılaştığım sayısız sıkıntı aslında durduk yere beni zora sokan nicesi.

Hayatın ara duraklarında bazen bekleme yaptığımız...

Ama önem arz eden bir tek şeyi kabulleniyorum ben: o iyiliğin, o özün saklı olduğunu düşünüp herkese eşit yaklaştığımız ve sevgiyi saygıyı ilk sıraya yerleştirdiğimiz.

Edebiyatın kimliğine gelince ve edebiyatçının...

Çözemedim henüz ve aklımı kurcalayan o açılım cümlesi bir yazarın kaleminde:

''iyi bir insan olmak mı iyi bir yazar mı?''

Bu iç içe geçmiş iki kavram ve buna sadece Rabbim vakıf ve ben savunuyorum ki iyi bir insan olmanın tek kanıtı iyi niyeti kollamaktır.

Yazmaya başladığımdan bu yana güçlenen altıncı hissim ve ardına kadar açık gönül gözüm.

Duygular insanı asla yanıltmıyor gerçi zora sokuyor ama...

Söyleyecek çok şey ve İnşallah bir sonraki yazıda bunları paylaşırım.

Var olun değerli Müslüm Bey.

Her şeyin ötesinde ihtiyaç duyduğum sadece iyi insanlar ve buna vakıf olmak çok olası yeter ki inancımızı saklı tutalım.

Sonsuz selam ve saygılarımla.

Geleceğim yeniden görüşümü paylaşmak adına.
Az müsaade, değerli Müslüm Bey.


Kutluyorum öncelikle.

İlk cümlelere yürekten katılıyorum... Her şiir biraz şairidir...

Ve şairler kendi dillerinin en iyi dil işçileridir... Dillerini en ustaca kullananlardır...

Üstelik özgürdür şairler... Ruhlarındakini haykırmak için şiir yazarlar genellikle... Bunu en güzel Mehmet Emin Yurdakul anlatmış bir şiirinde:

Bırak beni haykırayım, susarsam sen mâtem et;
Unutma ki şâirleri haykırmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir;

Son bölümdeki fikirlerinizin güçlü bir temenni olduğunu düşünüyorum... Bu konuda Türk ve dünya edebiyatından ne yazık ki verilecek birçok örnek vardır... Her zaman ‘yönetime’ yakın olmayı ‘içine sindirebilmiş’ kalem erbabı olmuştur...

Yazının başlığı ve son cümlesi de aslında böyle örneklerin olduğunu ama kabullenmenin ne kadar zor olduğunu anlatmak için kullanılmış bence... AMAN TANRIM!... :)))

Kaleminize sağlık Müslüm Bey.... Saygılarımla..

Çok doğru bir izlenim kutlarım dost.

Şair melek mi yahu :))

Ohoooo, ne şiirler var Müslüm bey... Özellikle kralları,sultanları övmek için yazılıp tarihe geçen şiirler var mesela. Kötünün bazen algıyla ilgisi vardır. Ben sevmeyi,dokunmayı kötü bir şey olarak görmem, biri gelir zina der taşlar bizi... Ben yazınızı desteklemiyorum efenim üzgünüm.

Sevgilerimle...

Güzel dost, güzel yüreğinizin
güzelliklerinizi yazılara da
yansıtmışsınız.

Şaiir güzel düşüncelerin harmanlarında
hasat ettiği duygularla şiir olur konuşur.

Tebrikler
Saygımla.

Şiir şairin duygularını yansıttığı gibi şairlerin gördüğü manzarayı ortaya gören eşsiz bir yoldur. Bu yolda ne yolcular yolcuk eder. Kimi hüzün kimi sevinç namelerini dilden dile gönülden gönüle seyahat ettirir durdurur.

Güzeldi yazınız.

Selam ve saygılarımı gönderiyorum...

Şiir tadında bir yazıydı.
Evet şair yazar rüzgara karşı yürüyen insandır.
Selamlarımla Müslüm..