Tirmanya' da Oyun Oyun İçinde

• 7 Ağustos 2018 Salı 18:21:49

Tirmanya’da ilk şans oyunları, eskiden ilk defa Uçan Kuş Piyangosu olarak başlamıştı 1930 lu yıllarda... Hatta o zaman Tirmanya’nın efsane cumhurbaşkanı ’’Bu piyango biletinden bir tane almayan eşektir, birden fazla alan da eşşeoğlu eşektir.’’ diye özlü bir sözü literatüre armağan etmişti... Yani o zaman her Tirmanya Vatandaşı sekiz, on sekiz, ve yirmisekizinde çekilen çekiliş biletlerinden bir tane alıyordu... Es kaza iki tane alacak olanlarda, bir bileti bir bayiden, ikinci bileti de başka değişik bir bayiden alıyorlar, aldıkları bir bileti bir yere, diğer bileti de başka bir yere koyuyorlardı...

İlerleyen zamanda Uçan Kuş Piyangosu kaldırılarak yerine Milli Tirmanya Piyangosu kuruldu... Kısaca MTP... Milli Tirmanya Piyangosu çekiliş zamanlarında halktan topladığı paraların az bir kısmını dağıtıp, geri kalanını da Tirmanya’nın çeşitli devlet kuruluşlarına gelir olarak aktarıyordu... Bunların başında Tirmanya Silahlı Kuvvetleri, Tirmanya Çocuk Esirgeme Kurumu, Tirmanya Hazinesi gibi devlet kurumları vardı... Ayırca yüklü miktarda ikramiye kazananlardan da paraları verirken şak diye yüzde on vergi kesiliyordu...

Tirmanya Devleti eşit ve adil bir biçimde halkından vergi toplayamadığından, şans oyunlarında da vergi kaçağı sıfır olduğu için ha babam de babam şans oyunlarına yüklenme kararı aldı hükumeti kanalıyla... Milli Tirmanya Piyangosundan sonra Tirmanya Spor Toto’su devreye sokuldu... Bir müddet o da epey oynayan sayesinde Tirmanya Devletinin hanesine gelir olarak yazıldı... Ama yetmezdi Tirmanya Devletinin nüfusu durmadan artıyordu... Ne yapalım, ne yapalım diye arpacı kumrusu gibi düşünülürken, bu sefer at yarışlarını devreye soktular... Sonrada at yarışçıları arasında ’’At koşar baht kazanır.’’ lafı slogan oldu...

İlk seneler haftada bir kere yapılan beygir yarışları daha sonra ikiye üçe çıkarıldı... Tabi burada da Tirmanya Devletine aktarılan paraların haddi hesabı yoktu... Ama haftada üç gün at yarışı kesmezdi Tirmanya’yı... Haftanın her günü olsa, yine de herkes oynardı... Tirmanya Halkı çok sevmişti beygirlerin koşmasını, her ne kadar çoğu büyük paralar kazanamasa da... Haftanın yedi günü koşulan at yarışlarından yine kasaya cukkalar geliyordu... Bir de bunun gecesi vardı... Beygirciler gece de yarış istiyorlardı... Hemen bazı illerin koşularına gece yarışları da eklendi... ’’Gece gece birinci gelir Ece.’’ diye de bir slogan hemen hayat buldu beygircilerin hayatında... (Ece saf kan İngiliz bir kısrak oluyor)

İyi ve sağlam para idi devlet için at yarışları, her ne kadar bazı ailelerin ocağına incir ağacı dikse de eskilerin dediği gibi ’’İnsanı yaşat ki devlet yaşasın.’’ düsturu bu devirde pek de önemli değildi... Sonuçta kazanan beş on kişi de yaşıyordu... Beygircilerden sonra hemen başka bir çekiliş ’’Parasal Loto’’ devreye girdi... Cumartesi günleri çekilip şanslı kişilere paraları hemen ertesinde ödenmeye başlandı... O da yetmezdi, nasılsa bu şans oyunlarında kaçak göçek yoktu... Çarşamba günü ’’Topu Topu Şans’’ oyunu devreye sokuldu... Yine gariban halkın cebinden, paralar cukkalanıyordu... Tabi bir kısmı da yine Tirmanya Devletinin bir dolu kurumana aktarılıyordu...

Topu Topu Şans’dan sonra da diğer beş gün boş kalmıştı... Hemen Tirmanya’nın üst akılları başka bir oyun buldular ’’Her şey on numara.’’ idi bu oyunun adı... Her ne kadar ülke de her şey on üzerinden on numara değilse de yine milletin cebinden cukkalar bir şekilde hortumlanacaktı... Tirmanya’nın devlet büyüklerinden birisi de ’’İncedir benim halkımın boyunları, yaşasın şans oyunları.’’ diye bir slogan ortaya atacaktır...

Tirmanya’da at yarışları hariç şans oyunu oynanmayan dört gün daha vardır... Hükumet yetkilileri ne yapıp edip bu günlerde şans oyunları koymak için kollarını, bileklerini ya da işte her bir yerlerini sıvarlar... Haftanın yedi günü artık Tirmanya’da halkın cebinden paralar cukkalanmaktadır...

Tirmanya Devlet Başkanı bakanları ile olağan toplantısını yaparken bakanlardan birisi ’’Sayın başkanım bu şans oyunları işini iyi tutturduk, devletimize iyi de gelir oluyor, bunu bir sabah bir de akşam ayrı ayrı çekilişler olarak yapsak ne dersiniz?’’ der... Başkanında aklına yatar bu düşünce... Bir sabah bir de akşam ve her gün Tirmanya’da çekiliş yapılmaktadır bundan sonra...

Her gün ve gece oynanan beygir yarışları ile her gün çekilen bir dolu çekiliş sayısı da bir sabah bir akşam olarak günde ikiye çıkartılsa bile yine de şans oyunlarından gelen para çok tatlıdır Tirmanya Devleti için... Yine bir bakanlar kurulu toplantısında her gün bir sabah bir akşam çekilen şans oyunları çekilişlerinin öğle saatlerinde de çekilmesi için Tirmanya Devlet Başkanına teklif yapılır... Başkan’da ’’Tabi neden olmasın.’’ diyerek son noktayı koyar...

Yıllar, yıllar geçmiştir... Tirmanya Halkı yedi gün yirmi dört saat günde üç beş kere değişik şans oyunları için kupon doldurmaktadır... Ayrıca İnternet Ortamında da onlarca bahis oyunu ile halkın cebinden milyonlarca lira kumar ortamlarına aktarılmaktadır... Her hafta oyun oynayan milyonlarca kişi umut içinde çekilişleri beklerken, üç beş kişi parayı, geriye kalan milyonlarda ancak papazı ve babayı bulmaktadır...

AHMET ZEYTİNCİ