Işığını Görmeyene Onun Karanlığını Göstereceksin

• 2 Temmuz 2018 Pazartesi 20:08:17

Bazen çok değer verirsin ,seversin,kendinden vaz geçersin.
Affedersin değşir dersin. Bakarsın hep aynı karanlıkla karşı karşıyasın.
Ne sende ki ışığı görüyordur ,ne de aldırıyordur sana.
O zaman onda ki karanlığı ona yansıtmalısın.
Çünkü karanlık seni düşürmeye çalışır,oda belki farkında değildir.
Ona karanlığı göstermelisin.Ona karanlığın karşındakine ne hissettirdiğini.
Onu sen karanliktan olduğu halden. Arkani dönüp gidebilirsin.Onu o karanlikla bırakarak sessizce.
Ama bir sorumluluğun vardır ,karşına çıkmışsa eğer karanlık.
Canını yaktığı gibi yakmalısın bilerek ve isteyerek. Sonra gidebilirsin.
O zaman karanlik yüzeye çıkar ona kendi yüzünü gösterir senden yansıyarak.
Sen den nefret edebilir,seni kötü bilir olsun.
Vicdan denen yer de kendin nasıl göründüğün önemini yitirir.
Ona göstermek ve cıkarmak görevindir. Can yakmak ,canin yanmasini anlatandie..
Kimse yaşamadan yaşattığını anlamaz.
Kimi kelimelerle dokunur cana, kimi ise sessizliğiyle,kimi umursamazlıkla.
Lakin hepsi aynıdır can yakar. Can yakan canı yaninca anlar.
Vazifendir bu senin sonra dönüp gidebilirsin.
Kendini bilir ışığını ve karanlığını bilenler.
Çünkü aynı karanlık tan geçerek kendi aydınlığını bulmuşlardir.
Benzer hatalari yaparak lakin anlayip o karanliktan cikmayi basaranlardir.
Ve sonra bunu hissederler o kisinin de bunu istemsi, yaptigini..
İnsanlar yasadiklarini astiklaarinda yapmaktan vaz geçtiklerinde hücrelerine bilgisi kaydedilir.
Benzer durum da olanları hissederler ve onlara bilinçli olarak kendi karanliklarini yansiturlar.
Sonra kalplerinde hzur ile yola devam ederler
Bilirler ki o yoldan gectim ve anlayabilirim ama ona teslim olmam,izin vermem.
Çunku o karanligin ne acı olduğunu bilirler. O karanlığın ne kadar doğru geldiğini ve hep dısarda arardıklarını suçlunun yada sorumlunun.
O zaman içsel bir huzur bulurlar ,can acitmislardir aslinda vicdanen rahatsi, olmalidir.
Ama o cani neden acıttiginin bul ncindedir.
Egosunu, alttan almasini, kizmayi, gel gitleri bilir. Onlari izler degerlendirir ve kullanir.
Sonra bırakır yoluna bilir ki bir gün oda anlayacak.
Suçlu yok sorumlu yok sadee dengeyi bulmak için çabalar var.
Kebdi geçtiği yolu çabuk geçmesi için hızlandırır.,Çünkü bilir ki çok zorlu bir yoldur safça sevmek ve sevgiyi anlamak. Sevmenin sevdiğinin her seyden önce geldiğini bilirler.
Onlar ki sevsiğinden vaz geçer ,kensinden nefrwt etmeaini sağlar.
Çünkü ya sevgi vardir ya yoktur.
Cünkü sevgi her zoru aşar . Ama eğer ki iki kişi aynı bakamiyorsa sevgiye ,beklemek gerek geçmesi gereken yolu vardır.
O kişi belki o değildir. Ama sevmeyi öğrenir ve belji de gerçekten sevince anlar ve o geçmişte kaybettiği sevildiği insana nasıl davrandiğını ve değer verir sevgiye sevdiğine.
Bu yolu geçenler ,geçmiste aynisini başkasına yapmıştır ,oyüzden anlar karşısındakini. Ve çabuk geçsin diye oda ona aciyla gitmeyi verir. Çünkü gerçekten sevince kıymet bilsin diye.
Karanlik ve aydinlik aynidir aslinda denge de olunca.
Karanlik aydigi sevmez aydinlik karanliği.
Karanlık kendi karanlığını görmez.Aydinlıktan korkar onu kensi karanlığına çeker.
Ve karanlıkla aydinliği bilen bilerek o karanliga girer ve yansıtır. Sonra kendi aydinligina döner.
Duaları bir an önce karaligin aydinliğini bulmasi içindir.
Her iki unsur da yanlişliklar yapar,önemli görebilmek idrak edebilmektir. Aynı karanlik ve aydin her iki taraftada vardır.
Ne karanlik aydınlığı kabul eder, aydinlik karanliğı.
Ama ikisi de mevcuttur bir kişide, görebilmek ,anlamak ve idrak etmem en önemli unsurdur. Durup kensi karanlığını görmek ,kensiışığına yol açmaktır.
Karanlığı dinlemek, kendini görmektr.
Suçlu yoktur, sorumluda, değişen yada değişmeyen. Aydınlığın görevi karanlığı orataya çıkarmaktır.
Karanlık aydınlığı istiyorsa sadece kabulde kalmalidir. Karanlıta aydınlığı,aydınlikta karanlığı anlatir gösterir. Durup evet benim bu yanim karanlikta ama aydinlik nere de ve nasil bulurum diyebilmektesir.
Gülümse karanlığı deşifre et , etki karanlik yok olsun.
Karanlık aslinda saklanmayi sever,kisilerden olaylardan yansir. Anlayan çözer sırı ,anlayan yola devam eder dualarla... Bilir ki karanlik orataya çikmişsa aydinlik yakndadır.
Seven ,sevdiğinin karanligini görendir, seven kensi karanlığini da görendir. İşte asil aydinlik budur. Sevenler kavga eder birbrini suçlar. Oysa suçladiklari yarattiklari karanliklardir. Ne zaman ki bunu fark edip çikmayi secerler işte o zaman kazanirlar.
Gerçek sevgi ,sevdiğinin sözlerinin aslinda yürekten gelmediğini bilendir alınmaz ,kırılmaz .
Seven sevdiğinin onu görmemesine kırılır.
Sözcükler birer zihnin oyunlaridir. Ögretilenlerdir.
Ama safça sevenler, cesurdur,yapailmacak şeyleri yapar,bunu da sadece yapar sevsiği için
Zorlama yoktur ,pismanlik yoktur. Sevdiği için değil ,kensi için sevdiğinin yanindadır.